ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 841

บทที่ 841 ระวังกลลวง

ทั่วสือซานพูดกับตัวเอง แล้วดื่มเหล้าเข้าไปอึกใหญ่

เงาร่างทั้งเก้าที่อยู่ข้างๆ เขาก้มตัวลง รักษาท่าทางไว้ ไม่ขยับเขยื้อน

พวกเขาเชื่อมั่นในตัวนายน้อยผู้นี้อย่างจริงใจ ผู้ซึ่งสมควรได้รับความเคารพจากประสบการณ์ที่ผ่านมา ทั้งในด้านอุปนิสัยและพฤติกรรม

เช่นครั้งนี้ ทั้งที่เห็นชัดเจนว่ายอดเขาของตนต่างจากของเผ่ามนุษย์สวี่ชิงเพียงเล็กน้อย ด้วยความสามารถของตระกูลเขา เพียงหาภูเขาต้องห้ามมาพเิ่มอีกเล็กน้อย สามารถทำได้ง่ายๆ

ถึงแม้จะไม่ใช้พลังของตระกูล เพียงแค่ปล่อยข่าวออกไป ก็มีคนนำภูเขาต้องห้ามมาประเคนให้เอง

ยิ่งกว่านั้น เพียงสั่งพวกเขามาคำเดียว พวกเขาก็สามารถหาวิธีอื่นมาขัดขวางสวี่ชิงได้

แต่พวกเขาประจักษ์ว่า นายน้อยผู้นี้ไม่ยอมทำเช่นนั้น

เห็นได้ชัดว่าเขาสนใจเผ่ามนุษย์ที่ชื่อสวี่ชิง ต้องการรออยู่ที่นี่ ต่อสู้กับเขา ตัดสินตำแหน่งอันดับอย่างยุติธรรม

ส่วนจะชนะหรือพ่ายแพ้ พวกเขาทั้งเก้าไม่นึกกังวล

อย่างรัฐทายาทหมิงหนาน ในความเข้าใจของพวกเขา แค่นายน้อยยกมือก็สามารถกำราบได้แล้ว

สายโลหิตเผ่านภาคิมหันต์ย่อมเหนือกว่า

ดังนั้น เวลาจึงเคลื่อนผ่านไป เมื่อทั่วสือซานดื่มเหล้าหมดเป็นไหที่เจ็ด ก็มีรุ้งพุ่งเข้ามาจากฟากฟ้าไกล

มองไปไกลๆ เห็นร่างของสวี่ชิงสามคน

ทั่วสือซานเงยหน้าขึ้น ส่งเสียงเรอพร้อมด้วยแสงประหลาดในแววตา มองไปยังขอบฟ้าและยิ้มมุมปาก

“ในที่สุดก็มาแล้ว”

เมื่อทั่วสือซานมองไปยังท้องฟ้า สวี่ชิงก็มองลงมาจากท้องฟ้า ไปยังยอดเขาเบื้องหน้า

เมื่อมองไป นายกองที่อยู่ข้างหลังเขาก็แสดงความเคร่งเครียดออกมา

“ศิษย์น้องเล็ก คนผู้นี้…ไม่ธรรมดา ดูจากเลือดลมที่ปรากฏชัดเจน ร่างกายถึงมหาขั้นหวนสู่อนัตตาขั้นบริบูรณ์ พลังบำเพ็ญก็ด้วย”

“คนผู้นี้ห่างจากมหาขั้นเตรียมสู่เทวะเพียงครึ่งก้าว!”

“ตามความเข้าใจของข้าเกี่ยวกับวิชาชั้นสูงของเผ่านภาคิมหันต์ ผู้บำเพ็ญระดับนี้ พวกเขาชอบเฟ้นหาเลือดของสิ่งมีชีวิตประเภทเทพเพื่อเบิกทางสู่มหาขั้นเตรียมสู่เทวะ!”

เสียงทุ้มต่ำของนายกอง ก้องอยู่ในใจของสวี่ชิง

สวี่ชิงก็เห็นความไม่ธรรมดาของชายหนุ่มเผ่านภาคิมหันต์ที่กำลังดื่มเหล้าอยู่บนยอดเขานั้น ความรู้สึกสว่างจ้าจนแสบตาเมื่อมองไป และความร้อนแรงดั่งภูเขาไฟ ทำให้สวี่ชิงประเมินพลังการต่อสู้ของผู้บำเพ็ญเผ่านภาคิมหันต์คนนี้ได้

และตำแหน่งที่อีกฝ่ายอยู่ ก็เป็นทางที่เขาต้องผ่านไป และดูเหมือนว่าอีกฝ่ายกำลังรอเขาอยู่ รวมถึงภูเขาต้องห้ามเก้าร้อยกว่าลูกที่อยู่เหนือหัวเขา

จุดประสงค์ชัดเจนแจ่มแจ้ง

“เขาคือทั่วสือซาน!”

ชิวเชวี่ยจื่อหายใจเข้าลึกๆ รีบร้องเตือน

ก่อนการต่อสู้กับรัฐทายาทหมิงหนาน เขาทำตามคำสั่งของสวี่ชิง ทำภารกิจเสร็จ รวมตัวกัน เดินทางมาพร้อมกับสวี่ชิง เขาเห็นความน่ากลัวของผู้บำเพ็ญเผ่ามนุษย์คนนี้

และรับรู้ถึงการตายของรัฐทายาทหมิงหนาน ในระหว่างนั้นเขาทั้งกลัว ทั้งกระวนกระวายใจ จนถึงบัดนี้เขาไม่สนใจอีกแล้ว

แต่ ใจที่ไม่ยี่หระนั้น ตอนนี้ก็มีคลื่นปั่นป่วน

“หนึ่งในห้าอัจฉริยะฟ้าประทานแห่งเผ่านภาคิมหันต์ อยู่ในอันดับที่สี่จากรายชื่อจัดอันดับ!”

“มีสายโลหิตของตระกูลเผ่านภาคิมหันต์ เขาได้รับพรสวรรค์พิเศษมาตั้งแต่เด็กและมีพลังศักดิ์สิทธิ์โดยกำเนิด เคยได้รับพรจากตำหนักเทพจันทราคิมหันต์ห้าครั้ง ได้รับการแต่งตั้งจากเทพชั้นสูงจันทราคิมหันต์ให้เป็นผู้พิทักษ์ตำหนักเทพหลังจากเข้าสู่มหาขั้นเตรียมสู่เทวะ”

“พูดได้เลยว่าเขา…เป็นดาวที่จรัสแสงที่สุดของเผ่านภาคิมหันต์!”

คำพูดของชิวเชวี่ยจื่อ บรรยายตัวตนของทั่วสือซาน

สวี่ชิงใจหนัก แต่สีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง มุ่งหน้าไปยังภูเขาที่อยู่ข้างหน้าโดยความเร็วคงเดิม

เนื่องจากทั่วสือซานรออยู่ที่นี่แล้ว ถึงแม้ว่าภูเขาของอีกฝ่ายจะน้อยกว่าเขา ถึงแม้ว่าเขาเทวะจะอยู่ห่างไกลออกไป แต่หากเร่งความเร็วสูงสุดก็ใช่ว่าจะไปถึงก่อนไม่ได้

แต่สิ่งนี้ไม่มีความหมาย

ในทันใดนั้น ภูเขาก็สั่นสะเทือน

ร่างของสวี่ชิงลดระดับมายังยอดเขา ปรากฏตัวต่อหน้าทั่วสือซาน

นายกองและชิวเชวี่ยจื่อตามลงมา

ในขณะเดียวกัน นายกองก็ส่งจิตเทพหาจิตใจของสวี่ชิงด้วยวิธีการพิเศษ

“คนเก้าคนที่อยู่ข้างๆ เขาก็ไม่ธรรมดา เดี๋ยวเจ้าลงมือก่อน แล้วข้าจะหาจังหวะ ขังพวกมันเอาไว้ เจ้าชิงภูเขามาแล้วก็ไปที่เขาเทวะเลย!”

สวี่ชิงมองไปรอบๆ ในที่สุดก็มองไปยังทั่วสือซานที่นั่งอยู่ตรงหน้า

ทั่วสือซานยิ้ม โยนไหเหล้าทิ้งไปข้างหน้า

สวี่ชิงประหลาดใจ เส้นวิญญาณเกี่ยวกระหวัดไว้ ลอยคว้างเบื้องหน้า

กลิ่นเหล้าแผ่กระจาย ด้วยความเข้าใจของสวี่ชิงเกี่ยวกับวิชาพืชพรรณ ก็ตัดสินสิ่งที่อยู่ภายในได้ทันที

นั่นคือเหล้าที่ทำจากเลือดที่มีประโยชน์ต่อเลือดลมอย่างยิ่ง การดื่มจะช่วยฟื้นฟูและเพิ่มพลังกายให้ในระดับหนึ่ง

“ข้าเองก็ไม่ชอบรัฐทายาทหมิงหนานเช่นกัน เจ้าสังหารเขาไปแล้ว มีความสามารถและความกล้าหาญ ไหเหล้านี้ข้ายกให้เจ้า”

ทั่วสือซานพูดพลางหยิบไหเหล้าของตนขึ้นมา ยกขึ้นเพื่อสรรเสริญแก่สวี่ชิง จากนั้นจึงดื่มเข้าไปอึกใหญ่

สวี่ชิงเงียบ อัจฉริยะฟ้าประทานเผ่านภาคิมหันต์คนนี้ แตกต่างจากคนที่เขาเจอมาระหว่างทาง แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ดื่มสิ่งที่เขาให้มาง่ายๆ

และทั่วสือซานไม่สนใจเรื่องเหล่านี้ ตนเองดื่มเสร็จก็ยืนขึ้นอย่างช้าๆ ดวงตาฉายแววเฉียบคม แผ่กลิ่นอายออกมา ในทันใดนั้นผืนฟ้าและแผ่นดินก็เปลี่ยนสี ลมพายุพัดแรง

พลังของเขาสะเทือนฟ้าดิน

ราวกับพายุเกิดขึ้นบนตัวเขา แล้วพัดกระจายไปรอบๆ มองจากไกลๆ คล้ายพายุหมุนเชื่อมต่อกับท้องฟ้า หมุนวนอยู่รอบตัวเขา

ท้องฟ้าคำรามครืนครัน ก่อตัวเป็นพายุหมุนลูกใหญ่ ภายในมีฟ้าแลบแปลบปลาบ น่ากลัวยิ่ง

เนื่องจากอยู่ใกล้เขาเทวะมาก ปรากฏการณ์นี้จึงดึงดูดความสนใจของผู้บำเพ็ญในเมืองเทวะใต้ภูเขา

ในไม่ช้าก็มีร่างมากมายบินออกมาจากเมืองเทวะ จิตเทพนับไม่ถ้วนพุ่งตรงเข้ามา หยุดอยู่รอบๆ เฝ้าดูอย่างใกล้ชิด

ดวงตาของสวี่ชิงเปล่งประกาย เส้นวิญญาณแผ่สยาย สภาวะเทพเจ้าปรากฏขึ้นเหนือร่าง พลังสั่นสะเทือนไปทุกทิศทาง

ดวงตาของทั่วสือซานแสดงความตื่นเต้น กวาดสายตาสำรวจสภาวะเทพเจ้าของสวี่ชิงอย่างละเอียด พิจารณาแล้วเอ่ยขึ้น

“กำหนดกฎและเดิมพันก่อน”

“การต่อสู้ของเรา ฝ่ายที่แพ้จะเหลือภูเขาต้องห้ามไว้เพียงหนึ่งลูก ส่วนที่เหลือเป็นเดิมพัน”

ความประหลาดใจของสวี่ชิงเกิดขึ้นอีกครั้ง ผู้บำเพ็ญเผ่านภาคิมหันต์คนนี้ แตกต่างจากคนที่เขาเคยเจอมาจริงๆ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน