ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 964

บทที่ 964 เหนือกาลเวลา

กลางท้องฟ้า รัชทายาทรัฐม่วงครามน้ำเสียงอ่อนโยน

เขาที่อยู่ในชุดคลุมยาวสีม่วงทั้งร่างตอนนี้ผมยาวสีม่วงทั้งศีรษะปลิวพริ้ว แม้แต่ม่านตาทั้งสองก็เป็นเช่นนั้นเช่นกันแฝงไว้ด้วยแววสีม่วง จ้องมองสวี่ชิงที่ถูกมือแห่งโชคชะตาคว้าเอาไว้ พันธนาการอยู่ที่ข้างหน้าตน

สีหน้าอบอุ่น ในดวงตาแฝงด้วยความอ่อนโยน

เหมือนกับที่เมืองเป็นเอกตอนนั้น พี่ชายที่สมบูรณ์แบบไร้ที่ติในสายตาสวี่ชิง

“มีความเป็นไปได้หรือไม่ว่า นี่ถึงจะเป็นความจริง”

รัชทายาทรัฐม่วงครามเอ่ยถามเสียงเบา

เสียงผสานมาในสายลม พัดกระจายไปในห้วงกาลเวลา เหมือนว่าจะพัดไปยังเมืองเป็นเอกที่ถูกฝังกลบอยู่ในกาลเวลา

“น้องพี่ ข้าไม่ได้มีจิตคิดร้าย”

“มือแห่งโชคชะตานี้เป็นของกำนัลที่ข้ามอบให้เจ้า นั่นเป็นสิ่งที่แปลงมาจากพลังชะตาหลังจากรัฐม่วงครามหวนกลับคืนมาอีกครั้ง”

ทันทีที่ประโยคนี้ดังออกมาจากปากรัชทายาทรัฐม่วงคราม มือใหญ่ที่เหมือนแฝงไว้ด้วยพลังชะตาที่พันธนาการสวี่ชิงก็คลายออกทันที แล้วแปรเปลี่ยนเป็นมังกรยักษ์สีม่วง ทะยานไปในพลังชะตาเข้มข้น วนล้อมอยู่รอบกายสวี่ชิง

“และวันนี้ข้ามาที่นี่ก็เพื่อรับเจ้ากลับบ้าน”

“ข้าได้นำพารัฐม่วงครามออกมาจากยมโลกแล้ว ตอนนี้ลงมาเยือนในแผ่นดินใหญ่กลืนนภาแล้ว ประชาชนมหาศาล เหล่าขุนนางล้วนกลับมาแล้วทั้งสิ้น”

“พวกเขากำลังรอข้า รอข้ากลับไปนั่งบนบัลลังก์ ขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดิรัฐม่วงคราม”

“ส่วนเจ้า ในฐานะที่เป็นน้องชายของข้าในชาตินี้ มีผลกรรมเวรระหว่างข้าลึกล้ำมาก ดังนั้นข้าจึงอยากรับเจ้ากลับไป ทันทีที่ข้าเป็นจักรพรรดิรัฐม่วงคราม ก็จะเป็นเจ้าที่สืบทอดต่อตำแหน่งรัชทายาทรัฐม่วงครามแห่งแผ่นดินใหญ่ต้องประสงค์ตำแหน่งนี้”

“ชื่อนี้เคยเป็นชื่อที่เจิดจรัส มาวันนี้ก็ยังคงเรืองโรจน์ ข้าเตรียมจะมอบมันให้กับเจ้า”

“ทันทีที่เจ้ารับมัน ภายใต้พลังชะตาของรัฐม่วงครามตอนนี้ ภายใต้การเพิ่มพลังจากข้า เพียงก้าวเดียวเจ้าก็จะสามารถจุดเพลิงเทวะ ก้าวข้ามพลังบำเพ็ญในตอนนี้ กลายเป็นเทพเจ้าได้”

“น้องพี่ เจ้ายินดีจะรับมันไปหรือไม่”

เสียงของรัชทายาทรัฐม่วงครามดังในฟ้าดินประดุจสายฟ้ามหาศาลฟาดผ่านท้องฟ้า ขณะที่ส่งเสียงสะเทือนเลื่อนลั่นไปทั่วทั้งสี่ทิศ ก็มีความรู้สึกเหมือนพลังชะตาเป็นระลอกๆ พุ่งลงมาในโลกหล้า

พิสูจน์ความจริงเท็จจากคำพูดของเขา พิสูจน์ความมุ่งมั่นในการตัดสินใจของเขา

ทุกสิ่งที่เขาพูดล้วนเป็นความจริง

ฟ้าดินเป็นพยาน

ยิ่งไปกว่านั้นขณะที่พูด รัชทายาทรัฐม่วงครามยกมือขวาขึ้น กดไปที่หว่างคิ้วของตัวเอง เหมือนจะดึงอะไรออกมา แต่ก็ไม่มีอะไรอะไรทั้งนั้น

ทว่าในเสี้ยวพริบตานี้ จากการดึงวัตถุที่มองไม่เห็นออกมา ในตัวของรัชทายาทรัฐม่วงครามก็เหมือนสูญเสียสิ่งสำคัญอะไรบางอย่างไป

นั่นคือนามเรียกขาน

นามเรียกขานของรัชทายาทรัฐม่วงครามถูกเขาดึงออกมา มาปรากฏในคำพูด

รอการตัดสินใจเลือกของสวี่ชิง

และในเสี้ยวขณะนี้ มังกรสีม่วงพลังชะตาที่วนล้อมอยู่รอบสวี่ชิงตัวนั้นก็ส่งเสียงคำรามสะท้านสะเทือนฟ้าดินเป็นระลอกๆ ออกมา เหมือนว่าขอเพียงสวี่ชิงพยักหน้า มันก็จะผสานไปในร่างสวี่ชิง ช่วยเขาจุดเพลิงเทวะ กลายเป็นเทพเจ้า

ภาพนี้ทำให้ผู้บำเพ็ญที่จับจ้องอยู่ที่นี่ในใจต่างเกิดระลอกคลื่น

เอ้อร์หนิวที่อยู่ในบ้านก็อึ้งตะลึงไปเช่นกัน จากนั้นก็กัดฟันคำรามเสียงต่ำ

“อาชิงอย่าไปเชื่อ มันเป็นคนโกหก!”

สวี่ชิงมองรัชทายาทรัฐม่วงครามที่อยู่ข้างหน้า

รัชทายาทรัฐม่วงครามก็มองสวี่ชิงอย่างอ่อนโยนเช่นกัน

ตอนนี้บนท้องฟ้าเหนือวังหลวงมีเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้น

ทั่วทุกสารทิศบิดเบี้ยว

จวบจนกระทั่งเสียงระเบิดกึกก้องที่มาจากประตูหุบเหวลึกแผ่นดินใหญ่เผ่ามนุษย์ยังคงดังก้อง การสาดทอของแสงสองทางนั้นเหนี่ยวนำไอพลังประหลาดเข้มข้น ปกคลุมไปในฟ้าดิน

แต่เสียงกึกก้องสุดท้ายก็ไม่ได้ดังขยายไปไกลต่อ กำลังลดลงอย่างช้าๆ

เห็นได้ชัดว่าจักรพรรดินีและเทพอสุภทั้งห้าแห่งเผ่ามนุษย์ การสะกดควบคุมขององค์ท่านกำลังได้ผล

เวลาหนึ่งก้านธูปใกล้ครบแล้ว

แต่รัชทายาทรัฐม่วงครามไม่ว่าจะเป็นสีหน้าหรือคำพูด ล้วนไม่ร้อนรนเลยสักนิด เหมือนว่าสำหรับเขา การตัดสินใจในตอนนี้ของสวี่ชิงถึงจะเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด

และเขาก็ได้เห็นภาพฉากมากมายในห้วงกาลเวลา ในนั้นผลลัพธ์กว่าครึ่งคือสวี่ชิงยอมรับนามเรียกขานของเขา กลายเป็นรัชทายาทรัฐม่วงคราม

แม้จะมีในส่วนน้อยที่ปฏิเสธ แต่สุดท้ายจากการรับมือด้วยวิธีต่างๆ ของเขา อีกฝ่ายก็ยังคงยอมรับมันอยู่ดี

ผลลัพธ์ ความจริงแล้วนับจากที่เขาบอกว่าจะมอบให้ ก็ได้กำหนดแน่ชัดแล้วในห้วงกาลเวลา

สายตาของรัชทายาทรัฐม่วงครามอ่อนโยน

สวี่ชิงเงียบนิ่ง คำพูดของอีกฝ่ายทำให้เขาคาดไม่ถึง ตอนนี้สายตาประสานกับรัชทายาทรัฐม่วงคราม ในใจแผ่ระลอกคลื่นความทรงจำในวัยเด็กมา

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาไม่ได้บอกการตัดสินใจเลือกของตัวเองออกมา แต่เอ่ยเสียงต่ำทุ้มขึ้นว่า

“คำพูดของท่าน ข้าไม่เชื่อ”

“ส่วนข้าก็มีการคาดเดาของตัวเองเช่นกัน ขอท่านโปรดพิสูจน์ ในห้วงกาลเวลาอันโหดเหี้ยมที่ถูกตัดเฉือนของข้าช่วงนั้น หลังจากที่ข้าแหลกเป็นเสี่ยงๆ แล้วเกิดเรื่องแปลกประหลาดอะไรบางอย่างขึ้นใช่หรือไม่”

สวี่ชิงมองรัชทายาทรัฐม่วงครามอย่างสงบนิ่ง มองพี่ชายในความทรงจำของตัวเอง เอ่ยเนิบนาบ

“หากการคาดเดานี้เป็นความจริง เช่นนั้นหลังจากที่ข้าแหลกเป็นเสี่ยงๆ แล้วเกิดเรื่องอะไรขึ้น ถึงทำให้ท่านต้องตัดเฉือนเวลาช่วงนั้น ไม่ให้มันปรากฏในโลก”

“แล้วยังใช้ความทรงจำอันอ่อนโยนมาแทนที่ห้วงเวลาที่ถูกตัดเฉือนไปในช่วงนั้น”

“ทำให้ข้าไม่รู้ตัว ในวันเวลาหลังจากนั้นก็คิดว่าความอ่อนโยนในความทรงจำเป็นความจริง”

เสียงของสวี่ชิงดังก้องในโลกของทั้งสองคน ดังลอยไปข้างหูรัชทายาทรัฐม่วงคราม

นี่เป็นการอธิบายอีกวิธีหนึ่งของเรื่องเดียวกัน

ความอ่อนโยนบนใบหน้ารัชทายาทรัฐม่วงครามค่อยๆ สลายไป

มองพี่ชายที่อยู่ข้างหน้าคนนี้ สวี่ชิงเอ่ยเสียงเบาต่อไป

“ข้าก็คิดเหมือนกันว่า เป้าหมายที่ท่านส่งตุ๊กตาที่ถูกเย็บตัวนั้นมา จวบจนเมื่อการคาดเดานั้นยิ่งผุดขึ้นมาในใจของข้า ข้าก็คิดได้ถึงความเป็นไปได้หนึ่ง ตุ๊กตา คือกุญแจดอกหนึ่ง”

สวี่ชิงน้อยนักที่จะพูดกับคนมากๆ เช่นนี้ แต่วันนี้ต่างออกไป คนที่เผชิญหน้าด้วยยิ่งต่างออกไป

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน