ผู้กล้าเหนือกาลเวลา นิยาย บท 98

บทที่ 98 ห้าสิบเลือกมาหนึ่ง

กลางคืนเงียบสงัดราวน้ำนิ่ง

ลมคมกริบดุจคมมีด

ในคืนที่เงียบเหงานี้ เงาร่างของสวี่ชิงดุจดาบ ประกายคมแหวกความมืดข้างหน้า เหยียบย่างไปในอากาศ ไล่โจมตีไป

ในเมื่อลงมือแล้ว สวี่ชิงก็ไม่สนใจเรื่องอื่น ผู้บำเพ็ญเผ่าเงือกเป็นฝ่ายบุกมาเอง เขาทำได้แค่ต้องฆ่าเท่านั้น!

ต่อให้อีกฝ่ายเป็นคนขององค์ชายสาม แต่ในเมื่อลงมือกับตน เช่นนั้นสวี่ชิงก็ทำได้แค่เตรียมหาเรื่ององค์ชายสามแล้ว

อย่างดีก็…วันนี้ตนฆ่าคนแล้วก็เดินเรือออกทะเลตลอดทั้งคืน ไปจากสำนักเจ็ดเนตรโลหิต

แม้จะน่าเสียดาย แต่เรื่องมาถึงนี่แล้ว สวี่ชิงก็ไม่ลังเลอะไรมากมาย

ตอนนี้ความเร็วของเขาเร็วมาก ใกล้หญิงสาวเผ่าเงือกที่หนีอยู่ข้างหน้าขึ้นเรื่อยๆ แล้ว

เพียงแต่พลังบำเพ็ญของเผ่าเงือกคนพี่ไม่ธรรมดา อีกทั้งยังมีของวิเศษอักขระมากมายนัก ตอนนี้ยิ่งไม่เสียดายที่จะเผาไหม้พลังบำเพ็ญ กระทั่งว่าหลังจากที่สัมผัสได้ว่าสวี่ชิงไล่ตามมาแล้ว นางก็หยิบเอาของวิเศษอักขระประเภทบินออกมาอีกสามใบเพิ่มความเร็วในการหลบหนีภายใต้ความหวาดกลัวของวิกฤตความเป็นความตาย

นี่ทำให้ความเร็วของนางถึงระดับที่น่าตกใจเป็นอย่างมาก

เพียงพริบตาก็ทิ้งระยะห่างกับสวี่ชิงอย่างมหาศาล มาถึงยังบริเวณท่าเรือ

แม้จะทิ้งระยะห่าง แต่ขอบเขตแค่นี้ก็ไม่มากพอที่จะให้นางคลายความกังวล ในใจของนางมาถึงขีดจำกัดสูงสุดตามการตายของคนติดตามและลมหายใจรวยรินของน้องสาวไปตั้งนานแล้ว

ระดับความเหี้ยมโหดไร้ความปรานีในการลงมือของสวี่ชิงทำให้นางสัมผัสถึงความตายได้อย่างไม่เคยมีมาก่อน โดยเฉพาะความเย็นเยียบในดวงตาของอีกฝ่ายก็ยิ่งทำให้หญิงสาวเผ่าเงือกคนนี้ในใจสั่นสะท้านรุนแรง

จวบจนเมื่อนางเห็นเรือเวทคุ้นตาข้างหน้าที่อยู่ในท่าเรือ ความรู้สึกอันตรายในใจถึงได้คลายลง ในดวงตาฉายความหวังออกมา

นางไม่ขบคิดเรื่องที่เหตุใดผู้คุ้มครองเต๋าถึงไม่มาปรากฏตัวขึ้น ตอนนี้สิ่งที่นางคิดคือรีบขึ้นไปบนเรือเวทข้างหน้าให้เร็วที่สุด ไปหาการปกป้องคุ้มครองจากคนรักของตัวเอง

“ฆ่าน้องชายของข้า ฆ่าคนในเผ่าของข้า ทำให้ข้าน่าสมเพชน่าอดสูถึงเพียงนี้ สวี่ชิง…ข้าจะต้องให้องค์ชายสามขับไล่เจ้าออกไปจากสำนักเจ็ดเนตรโลหิต ถึงตอนนั้นก็จะเป็นเวลาแก้แค้นของข้า!”

หญิงสาวเผ่าเงือกกัดฟันกรอด ดวงตาแดงก่ำ กระทั่งว่าเริ่มเผาไหม้สายเลือด ความเร็วปะทุขึ้นอีกครั้ง

แววตาของสวี่ชิงเย็นเยือกขึ้นไปอีก สถานที่ที่อีกฝ่ายไปเขาก็รู้จัก นั่นเป็นบริเวณที่เรือเวทขององค์ชายสามเทียบท่าอยู่ กระทั่งว่าตอนนี้สวี่ชิงมองเห็นเรือเวทที่ใหญ่โตและอลังการขององค์ชายสามจากไกลๆ ด้วยซ้ำ

แสงไฟบนนั้นสว่างไสว เหมือนว่าจะมีเสียงดนตรีดังลอยออกมา

ภาพนี้ทำให้จิตสังหารใจดวงตาสวี่ชิงยิ่งเข้มข้นขึ้น ไม่เสียดายการใช้ยันต์บินทะยานเพิ่มความเร็วเพื่อแลกมาซึ่งความเร็วที่เร็วยิ่งขึ้น แต่สุดท้ายแล้วก็ยังคงช้าไปนิดอยู่ดี

หลังจากนั้นสิบอึดใจ หญิงสาวเผ่าเงือกที่อยู่ที่ไกลๆ ในที่สุดก็เข้ามาใกล้เรือเวทขององค์ชายสามภายใต้ความเร็วจากสายเลือดและการเผาผลาญพลังบำเพ็ญทั้งสองด้าน ทะยานร่างพุ่งมาแล้วเหยียบย่างขึ้นไป หลังจากที่ลอยต่ำลงพื้นร่างก็โซซัดโซเซ ปากร้องขอความช่วยเหลืออย่างน่าเวทนา

“ท่านพี่หลี่ ช่วยข้าด้วย!!”

จากเสียงที่ดังขึ้นมา เรือเวทก็มีผู้ติดตามขององค์ชายสามพุ่งตัวออกมาคุ้มครองรอบๆ ทันที

เงาร่างขององค์ชายสามที่อยู่ในห้องเรือเดินออกมาอย่างรวดเร็วพร้อมด้วยความแปลกประหลาดใจ มาถึงข้างกายหญิงสาวเผ่าเงือกทันที

“คนสวยไยจึงร้องไห้เล่า ใครรังแกเจ้าหรือ”

องค์ชายสามมองคนรักที่น่าสงสาร น่าอเนจอนาถไปทั้งตัว ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเศร้าโศกประดุจฝนซัดต้องดอกไห่ถัง[1] ก็พยุงนางขึ้นมาอย่างอ่อนโยนด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดหัวใจ แล้วมองไปทางศีรษะของคนน้องที่ลมหายใจรวยริน

“เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้” องค์ชายสามใบหน้าฉายแววโมโหออกมา

ในขณะเดียวกัน ร่างของสวี่ชิงก็ไล่ตามมาถึงโดยพลัน ยืนอยู่เหนือผิวน้ำบริเวณเรือเวทขององค์ชายสาม ใบหน้าเย็นชา มองไปทางหญิงสาวเผ่าเงือกที่องค์ชายสามพยุงขึ้นมาคนนั้น

“คนผู้นี้แหละ! ท่านพี่หลี่ เป็นสวี่ชิงคนนี้ที่ฆ่าน้องชายของข้า ข้ากับน้องสาวไปถามหาเหตุผลกับเขา แต่คนชั่วช้าคนนี้ทำลายร่างกายของน้องสาวข้าอย่างเหี้ยมโหด ฆ่าคนทั้งหลายของเผ่าข้า แม้แต่ข้ายังจำต้องเผาสายเลือดถึงได้หนีพ้นเคราะห์นี้มาได้

“ท่านพี่หลี่ ท่านต้องให้ความเป็นธรรมกับข้า ไม่ว่าจะจากเรื่องส่วนตัว หรือพันธมิตรระหว่างเผ่า เผ่าเงือกเราไม่มีทางเลิกราต่อเรื่องนี้แน่ โดยเฉพาะน้องสาว ช่างน่าสงสารเป็นที่สุด” หญิงสาวเผ่าเงือกโกรธแค้นเสียใจ กัดฟันชี้ไปยังสวี่ชิงที่อยู่บนผิวน้ำ

และในตอนนี้ ศีรษะของน้องสาวในมือของนางก็ค่อยๆ ฟื้นขึ้นมา มององค์ชายสามด้วยลมหายใจรวยรินพลางคร่ำครวญขึ้นมา

“บังอาจนัก ทำเกินสมควรถึงเพียงนี้ ช่างรนหาที่ตายจริงๆ!” องค์ชายสามเมื่อได้ยิน สีหน้าก็เย็นชา เอ่ยปากขึ้นอย่างช้าเนิบ

ผู้ติดตามรอบๆ เขาเกิดจิตสังหารขึ้นมาทุกคน

สวี่ชิงนิ่งเงียบ ตอนนี้ลมทะเลพัดมา ทำให้ชุดนักพรตของเขาที่ยืนอยู่เหนือผิวน้ำสะบัดดัง ผมของเขาก็ปลิวสยายในสายลมเช่นกัน เขามององค์ชายสาม แล้วมองไปทางมหาสมุทรนอกท่าเรือ ตัดสินใจอย่างแน่วแน่เด็ดขาด

เห็นเช่นนี้ หญิงสาวเผ่าเงือกในที่สุดก็โล่งอก ในยามที่มองไปทางสวี่ชิง ดวงตาก็ฉายความเคียดแค้นรุนแรงออกมา

นางคิดเอาไว้แล้วว่าจากนี้จะจัดการอีกฝ่ายอย่างไร กระทั่งว่ารู้สึกว่าวิธีพวกนั้นที่น้องสาวพูดใจดีมีเมตตาไปนิด นางจะลงมือเป็นสิบเท่าที่น้องสาวกล่าวไว้ ให้คนคนนี้ต้องเสียใจที่เกิดมา

“ขอบคุณท่านพี่หลี่ ขอท่านพี่หลี่ส่งคนคนนี้…” หญิงสาวเผ่าเงือกกำลังจะพูดขึ้นด้วยดวงตาที่แฝงไปด้วยความเคียดแค้น แต่นางยังพูดไม่ทันจบ องค์ชายสามที่อยู่ข้างๆ ก็เอ่ยขึ้นมาอย่างอ่อนโยน

“ที่รักเจ้าเข้าใจผิดแล้ว ที่ข้าพูดคือเป็นเจ้าต่างหากที่บังอาจนัก”

“ท่านพี่หลี่ ท่าน…” หญิงสาวเผ่าเงือกอึ้งตะลึง เงยหน้ามององค์ชายสาม สิ่งที่เห็นก็ยังคงเป็นดวงหน้าที่คุ้นเคยดวงนั้น ไม่มีอะไรแตกต่างไปจากแต่ก่อน กระทั่งว่าสีหน้ายังมีความเจ็บปวดหัวใจของเมื่อครู่อยู่ สายตาอ่อนโยนเป็นอย่างยิ่งเหมือนจะแฝงไว้ด้วยความรักอันลึกซึ้ง

นี่ทำให้นางคิดว่าตัวเองได้ยินผิดไป กำลังจะพูดต่อ แต่องค์ชายสามก็ยกมือซ้ายขึ้น แล้ววางลงมาที่ศีรษะของนางเหมือนเวลาลูบเรือนผมงามของนางเมื่อก่อน

เสียงโผละดังขึ้น หญิงสาวเผ่าเงือกคนนี้ร่างกายก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว ศีรษะระเบิดเป็นชิ้นๆ

เลือดเนื้อบดบังรางเลือนดวงตาที่สิ้นหวังของนาง กลบแววตาของนางมิด ทำให้นางที่กลายเป็นศพไม่มีหัวล้มลงกับพื้น พลังชีวิตดับสลาย

ภาพนี้ทำให้สวี่ชิงม่านตาหดเล็ก คาดไม่ถึงสุดๆ

ส่วนน้องสาวเผ่าเงือกที่ลมหายใจรวยรินคร่ำครวญอยู่ข้างๆ ก็อึ้งตะลึงอยู่ตรงนั้นไปโดยสมบูรณ์

ความอ่อนแอที่หลงเหลือบนใบหน้าถูกแทนที่ด้วยสีหน้าอึ้งตะลึงทำอะไรไม่ถูกทันที เหมือนว่าไม่อาจเชื่อในสิ่งที่ตัวเองเห็น ยากจะเชื่อในทุกสิ่งที่เกิดขึ้น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน