“คุณกำลังคิดจะทำอะไร?สู้กันจนพังทั้งสองฝ่ายมีความหมายไหม?ฉันชื่อเสียงป่นปี้ โรงแรมของพวกคุณจะได้รับผลดีอะไร?”
หลินเสวี่ยกัดฟัน“หรือว่าเพื่อพนักงานต้อนรับตัวน้อย แม้แต่งานคุณก็ไม่ต้องการแล้ว?”
เซิ่งอันหรานสีหน้าเย็นชา หัวเราเยาะเย้ย“ฉันตนเองไม่ได้ทำสิ่งที่ละอายแก่ใจ และยิ่งไม่ได้คิดจะสู้กันจนพังทั้งสองฝ่ายกับคุณ เชิญเข้าไปดูในเว็บไซต์”
หลินเสวี่ยได้ยินประโยคนี้ ก็ขมวดคิ้วแน่นมองดูเซิ่งอันหราน
“คุณไม่ใช่ไม่อยากให้เรื่องนี้ก่อความวุ่นวายใหญ่โตไหม?โรงแรมเพื่อรักษาความลับของแขก ดังนั้นฉันจะลบทุกอย่างที่พนักงานของโรงแรมได้ถ่ายไว้เมื่อกี้ และสามารถรับประกันได้ว่าพวกเขาไม่มีทางนำเรื่องนี้โพสต์ลงในอินเทอร์เน็ต แต่ฉันก็มีข้อเรียกร้อง”
“คุณพูดมา”
“ขอโทษเหวินเหวิน”
เวลาที่ได้ยินประโยคนี้ สีหน้าของหลินเสวี่ยมึนงง ลังเลอยู่นานมาก สุดท้ายก็พยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ
หลังจากที่ผู้บริหารระดับสูงของโรงแรมเห็นหลักฐาน หลินเสวี่ยอยู่ในห้องพักผ่อนพูดขอโทษเหวินเหวินด้วยตัวเอง เหวินเหวินระมัดระวังจน
กระทั่งเดินมาถึงหลินเสวี่ย ทุกคนก็แยกย้ายกันไปหมดแล้ว เธอสีหน้าตึงเครียดดึงเซิ่งอันหราน
“ผู้จัดการเซิ่ง งั้นฉัน งั้นฉันยังต้องถูกไล่ออกไหม?”
เซิ่งอันหรานยิ้ม“เรื่องราวตรวจสอบชัดเจนรู้ เธอจะถูกไล่ออกได้ยังไงล่ะ?หลังจากนี้อย่าเจอเรื่องอะไรก็คิดมาก ชีวิตสำคัญที่สุด”
เหวินเหวินจึงผ่อนคลายลง น้ำตาซึม พยักหน้าอย่างจริงจัง“อืม ขอบคุณมาก ผู้จัดการเซิ่ง”
“เรื่องนี้เธอไม่ต้องขอบคุณฉัน เทียนเอินช่วยเธอตรวจสอบ อยากจะขอบคุณก็ขอบคุณเขาเถอะ”
“เทียนเอิน?”
เหวินเหวินชะงักไป หน้าแดงขึ้นมาทันใด“เขาอยู่ที่ไหนล่ะ?”
“เมื่อกี้?น่าจะอยู่ชั้นล่างห้องกาแฟ”
“งั้นฉันไปหาเขา”
เห็นเหวินเหวินดูท่าทางมีชีวิตชีวา เซิ่งอันหรานกอดแขนเธอและยิ้ม
หลังจากที่เทียนเอินเข้ามาอยู่ที่โรงแรม มีสาวน้อยของโรงแรมมากมายที่เดินวกไปวนมาที่เธอและฟังสถานการณ์ของเขา ผู้ป่วยความจำเสื่อมก็สามารถดึงดูดผีเสื้อได้ เห็นได้ชัดว่าสังคมให้คุณค่ากับความงดงามมากแค่ไหน
กำลังจะเตรียมตัวเดิน เงาที่ยืนมั่นคงอยู่ด้านข้าง ข้างหูได้ยินเสียงของอวี้หนานเฉิง
“เธอก็ไม่ได้แก่กว่าหมอนั่นกี่ปีเถอะ ปรากฏรอยยิ้มแบบแม่ คือเป็นแม่ให้คนอื่นจนติดเป็นนิสัยแล้ว?”
“ใครเป็นแม่ให้คนอื่นเหรอ?”เธอรีบหันหน้ากลับไปทันที พูดอย่างโกรธเคือง
“ประธานอวี้ กาลเทศะในการทำงาน ล้อเล่นแบบนี้ไม่ขำ?”
“ฉันไม่เคยล้อเล่นกับใคร”อวี้หนานเฉิงค่อยๆขมวดคิ้วขึ้น สายตาเย้ยหยัน“เพียงแค่ประหลาดใจ ถ้าหมอนั่นรู้ว่าเธอมีน้ำใจส่งสาวน้อยไปให้เขา เขาจะมีปฏิกิริยายังไง”
เซิ่งอันหรานไม่ค่อยเข้าใจ“อะไรคือปฏิกิริยายังไง?”
กำลังจะพูด ด้านข้างก็มีพนักงานเดินผ่านมา หนึ่งในนั้นกำลังทักทาย กลับถูกเพื่อนร่วมงานอีกคนดึงออกไป ได้ยินคำพูดของทั้งสองคนไม่ชัดเจน
“เธอไม่รู้จักคิดจริงๆ ประธานอวี้กับผู้จัดการเซิ่งมีความสัมพันธ์อะไรกันไม่รู้เหรอ ยังจะเข้าไปอีก”
“……”
“ก็คิดว่ามองไม่เห็น…”
ใบหน้าของเซิ่งอันหรานแดงขึ้นทันที ครึ่งประโยคก็พูดไม่ออก
“เซิ่งอันหราน…”
มือของอวี้หนานเฉิงยังไม่ตกถึงบนไหล่เธอ จู่ๆเธอก็ถอยหลังออกไปสองก้าว กัดฟันและพูด
“ประธานอวี้ กรุณาระวังคำพูดด้วย”
เวลานั้นต่อหน้าคนมากมายก็อุ้มเธอ หลังจากที่ดูถูกเธอก็ตั้งใจเอ่ยถึงเรื่องเมืองโบราณหลานซีที่เธอเขียน อาศัยงานส่วนรวมเพื่อมาแก้แค้นส่วนตัว เธอเสียเปรียบแล้วครั้งหนึ่งไม่มีทางเสียเปรียบไปตลอดชีวิตเถอะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผูกรักท่านประธานพันล้าน