ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 120

"ฉันเหนื่อยนิดหน่อย ออกมาพักผ่อนเดี๋ยว จะเข้าไปเดี๋ยวนี้ ไปเถอะ"

อวี้หนานเฉิงพยักหน้าช้าๆ หิ้วคอเสื้ออวี้จิ่งซีไว้ เตือนว่า

"ลูกเข้าห้องล็อกเกอร์หญิงไม่ได้ อยากไปก็ปล่อยมือ"

อวี้จิ่งซีถึงปล่อยมือที่กอดคอเซิ่งอันหรานออกอย่างไม่เต็มใจ ให้อวี้หนานเฉิงอุ้มเข้าห้องล็อกเกอร์

หลังแน่ใจว่าอวี้หนานเฉิงเข้าไป เซิ่งอันหรานไปอีกด้านหนึ่ง ผ่านห้องล็อกเกอร์หญิงไปถึงทางออก หาตำแหน่งที่มองชัดเจนนั่งลง เปิดบันทึกวิดีโอในมือถือ กลั่นรอยยิ้มเล็งไปที่หน้าประตูห้องล็อกเกอร์ชาย

อวี้หนานเฉิงไม่นานก็ออกมา จูงมืออวี้จิ่งซี

ทั้งสองสวมกางเกงว่ายน้ำสีดำ บนคอของอวี้หนานเฉิงมีผ้าขนหนูสีขาวผืนหนึ่งคาดอยู่

เดินไม่ถึงสองก้าว ก็ถูกคุณแม่ยังสาวท่านหนึ่งดึงไว้

"โค้ช ที่พวกคุณมีชุดว่ายน้ำใหม่ไหม? ชุดว่ายน้ำของฉันแน่นไปนิด ไม่ได้เอาชุดเปลี่ยนมา"

อวี้หนานเฉิงขมวดคิ้ว"คุณเข้าใจผิดแล้ว ผมไม่ใช่โค้ช"

"หา?"คุณแม่ยังสาวนิ่ง"คุณไม่ใช่โค้ช? งั้นคุณเป็นใคร?"

"ผมเป็น……"

อวี้หนานเฉิงกำลังจะตอบ ก็เห็นสถานการณ์ในสระว่ายน้ำ นอกจากเด็กและโค้ชผู้ชายกำลังสอนเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ที่เหลือเป็นผู้หญิงทั้งหมด จะพูดให้ถูก พวกคุณแม่ที่ระดับอายุแตกต่างกัน

คิ้วเขากระตุกหนึ่งที

"เอ๊ะ โค้ช คุณมาดู ท่าว่ายน้ำของลูกชายฉันถูกหรือเปล่า?"

"ดูของฉันก่อน"

"ลูกสาวฉัน......"

“……”

มองพวกคุณแม่วิ่งกรูมาล้อมอวี้หนานเฉิงไว้ในสระว่ายน้ำ เซิ่งอันหรานหัวเราะจนตัวงอ มือถือก็สั่นไปด้วย

ข้อแตกต่างที่สุดของสระว่ายน้ำกับฟิตเนสก็คือ ฟิตเนสมีโค้ชมากพอ แบ่งอย่างเหมาะสม สระว่ายน้ำคนเยอะของน้อย มาก่อนได้ก่อน พวกคุณนายที่รวยๆ ไม่มีความกล้าจะใช้เงินเพื่อหาผู้ชายในไนต์คลับ แต่สถานที่อย่างสระว่ายน้ำฟิตเนสจะแต๊ะอั๋งก็ไม่แปลก

เธอหัวเราะจนปวดท้อง ส่งต่อภาพที่ถ่ายไว้ให้ถานซูจิ้ง

กดเสียงพูดว่า"ก่อนหน้านี้อวี้หนานเฉิงไม่เคยมาแน่นอน ไม่งั้นจะเลือกคลาสว่ายน้ำอย่างนี้มาได้ยังไง เรียนพร้อมกับคุณแม่ยังสาวและคุณแม่วัยกลางคนอย่างนี้ เธอเห็นหน้าเขาเขียวไหม? ตลกสุดๆ......"

ทางถานซูจิ้งตอบกลับอย่างรวดเร็ว "ไม่เข้าใจจุดขำของเธอ แต่ที่ฉันสนใจคือโชคชะตาอะไรของพวกเธอสองคน ไปเรียนคลาสว่ายน้ำยังเจอกันได้ โชคชะตาที่งดงาม"

"โชคชะตางดงามอะไร? โชคร้ายมากกว่า เธอออกมาหรือยัง ฉันอยู่หน้าประตูสระว่ายน้ำรอเธอ ร้อนจะตายอยู่แล้ว"

หลังเซิ่งอันหรานตอบกลับไป ก็เปิดคลิปดูหนึ่งรอบ เห็นอวี้หนานเฉิงถูกพวกคุณแม่รุมล้อมอย่างนั้น อยู่ห้องโถงหัวเราะเสียงดัง

จำนวนที่ถานซูจิ้งกับอวี้หนานเฉิงเจอกันมีไม่น้อย ไม่เคยเห็นเวลาปกติที่เขาเย็นชาปากร้าย จุดขำอย่างนี้ต้องมีจำภาพตอนปกติได้ถึงขำออกมาได้

รออยู่นานก็ไม่ได้รับการตอบกลับของถานซูจิ้ง เธอคิดกลับไปตากแอร์ที่ห้องโถงในสระว่ายน้ำ เพิ่งเปิดประตู ตรงหน้าก็ชนกับหน้าอกที่แข็งแรงหนึ่ง

"โอ๊ย……"เธอปิดจมูกอุทานออกมา เมื่อเงยหน้าก็เห็นอวี้หนานเฉิงทำหน้าเขียว หวั่นใจสุดๆ ทันที

ซวยแล้ว ลืมได้ยังไงว่าตอไม้อยู่นี่?

"ทำไมคุณ ทำไมคุณถึงออกมาแล้ว?" เซิ่งอันหรานพูดเสียงเบา