ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 269

"หิ้วกับข้าวกลับมาแล้วแท้ๆ ยังไม่พูดดีๆ คนคนนี้เกินไปจริงๆ"

กู้เทียนเอินเบะปากอย่างรังเกียจ หลังจากบ่นพึมพำ มองกับข้าว 3 อย่าง 1 น้ำแกงที่วางบนโต๊ะ ในตาถูกความอบอุ่นปกคลุมอยู่จางๆ

ความมืดปกคลุมเมืองจินหลิง นำความคึกคักของค่ำคืนหลอมเป็นหนึ่งเดียว กลายเป็นแสงสว่างระยิบระยับ

เซิ่งอันหรานอาบน้ำเสร็จออกมาก็เห็นแขกที่ไม่ได้รับเชิญในห้องตัวเอง ฝีเท้าหยุดลงทันที

ให้ตาย ลืมล็อกห้องได้ไง

ตลอดวันนี้เกิดเรื่องขึ้นมากมาย เซลล์สมองเหนื่อยและร่างกายก็หมดแรงแล้ว ดังนั้นหลังเธอกลับมาถึงก็ตรงเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ เลยลืมป้องกันตัวไปเรื่องหนึ่ง

"คุณมาทำอะไรที่นี่?"

อวี้หนานเฉิงนั่งบนโซฟาใกล้ระเบียงตรงหน้าต่าง ในมือมีหนังสือ《ประวัติย่อของกาลเวลา》หนึ่งเล่มที่เซิ่งอันหรานใช้อ่านก่อนนอน เขาเงยหน้าขึ้น ปิดหนังสือ เมินคำถามแล้วพูดว่า

"หนังสืออ่านก่อนนอนมีระดับมาก"

"คุณคิดมากเกินไปแล้ว เพราะว่าอ่านไปอ่านมาฉันก็นอนได้"เซิ่งอันหรานกอดแขน ระหว่างอวี้หนานเฉิงมีเตียงหนึ่งกั้นอยู่เป็นระยะปลอดภัย

"ฉันรู้สึกเทียบกับการวิจัยหนังสือก่อนนอนของฉัน คุณถือโอกาสที่เทียนเอินยังไม่นอนรีบไปเคาะประตู ไม่งั้นคืนนี้คุณก็ต้องไปเบียดเตียงกับจิ่งซี"

อวี้หนานเฉิงกระตุกหัวคิ้วช้าๆ "ผมยังไม่ได้อาบน้ำ"

"งั้นคุณก็ไปอาบ ด้านนอกมีห้องน้ำ"

"ฝักบัวเสียแล้ว เปิดน้ำไม่ได้"

"เป็นไปได้ไง?"

เซิ่งอันหรานจ้องเขา

"ไม่เชื่อคุณก็ไปดู" อวี้หนานเฉิงไม่ได้โต้แย้ง วางหนังสือไว้ด้านข้าง ลุกขึ้นยืน

"ดูก็ดู"

ผีที่ไหนจะเชื่อบอกว่าฝักบัวเสียก็เสียจริง เทียนเอินพักอยู่ที่นี่นานขนาดนี้ บางเวลาเธอก็ใช้ห้องน้ำด้านนอก ไม่เคยเสียมาก่อน

5 นาทีต่อมา เซิ่งอันหรานมองฝักบัวที่หยดติ๋ง ๆ ในมือ ขมวดหัวคิ้วแน่น

"ผมไม่ได้หลอกคุณ" เสียงอวี้หนานเฉิงดังมาจากด้านหลัง

"งั้นก็……งั้นคุณไปอาบน้ำที่ห้องฉัน อาบเสร็จก็รีบออกมา"

เซิ่งอันหรานไม่มีทางเลือก หลังบิดสวิตช์เปิดปิด วางฝักบัวกลับตำแหน่งเดิม "พรุ่งนี้หากคุณอยู่บ้านล่ะก็ อย่าลืมโทรหา

ส่วนกลาง ให้พวกเขาหาคนมาซ่อม"

"ได้"

อวี้หนานเฉิงรับปากอย่างง่ายดาย หางตากวาดมองสวิตช์เปิดปิดวาล์วน้ำที่มุมกำแพง ฉายความเจ้าเล่ห์อยู่ในตาแวบหนึ่ง

ในห้องนอนหลักเงียบมาก เซิ่งอันหรานนั่งอยู่บนโซฟาพลิกอ่าน《ประวัติย่อของกาลเวลา》ในมืออย่างเบื่อหน่าย นอกจากเสียงน้ำไหลซู่ซ่าในห้องน้ำ ห้องนอนหลักทั้งห้องก็ไม่มีเสียงอื่น

วิชาฟิสิกส์น่าเบื่อเล็กน้อย หลังเธอดูพักหนึ่งก็ง่วงนอนมาก คลำหาหนังสือบนชั้นหนังสือ ได้หนังสือเภสัชวิทยามาหนึ่งเล่ม

ถือเป็นการทบทวนความรู้ที่เคยเรียนตอนมหาวิทยาลัย

หลังพลิกหนังสือ เห็นที่จดบันทึกในอดีต กลับรู้สึกเศร้านิดๆ

ตอนนั้นหากไม่ใช่อุบัติเหตุครั้งนั้น ตอนนี้เธอน่าจะเป็นคุณหมอในโรงพยาบาลแล้ว

ช่องประตูมีแสงหนึ่งออกมา ตามมาด้วยเสียงมือเล็กผลักประตูเบาๆ

"หม่าม้า……"

เซิ่งอันหรานเงยหน้าจากหนังสือ เห็นเซิ่งเสี่ยวซิงสวมชุดนอนสีชมพูลายสตรอว์เบอร์รี มองเธอด้วยดวงตากะพริบ