ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 273

พ่อบ้านโจวมองไปทางเซิ่งอันหราน ในสายตาเต็มไปด้วยประสบการณ์มากมายในชีวิต

“ในเมื่อคุณชายยืนหยัด ผมคิดว่าคุณเซิ่งจะต้องแต่งงานเข้าตระกูลอวี้ก็เป็นเรื่องไม่ช้าก็เร็ว ความแตกต่างความคิดระหว่างคุณผู้ชายกับคุณชายสะสมมาหลายปีแล้ว คุณเซิ่งเป็นคนฉลาด ถ้าหากสามารถแก้ไขปมนี้ได้ คุณผู้ชายแก้ไขปมได้ก็เป็นเรื่องที่ดีกับคุณ ”

เซิ่งอันหรานขมวดคิ้ว

“พ่อบ้านโจวมองฉันสูงเกินไป คุณแน่ใจได้ยังไงว่าฉันสามารถแก้ไขปมนี้?”

“เพราะว่าผมเชื่อว่าคุณชายถึงแม้จะอารมณ์เย็นชา แต่ว่าเรื่องเมื่อสามปีก่อนไม่ใช่เขาทำแน่นอน ระหว่างคุณชายกับคุณผู้ชายคือขาดการสื่อสาร ถ้าหากคุณเซิ่งพูดจูงใจให้คุณชายพูดเรื่องนี้ให้ชัดเจน ก็พอแล้ว”

ตอนนี้ดูเหมือน เซิ่งอันหรานเป็นเพียงคนเดียวที่สามารถพูดต่อหน้าอวี้หนานเฉิงได้

จากมุมมองของพ่อบ้านโจวมองไม่ผิด แต่ว่าเขาไม่รู้ว่าเซิ่งอันหรานตรวจสอบเรื่องราวเมื่อสามปีก่อนแล้ว และยังมีความคิดเหมือนกับผู้อาวุโส ไม่ได้เชื่ออวี้หนานเฉิงเหมือนกับที่พ่อบ้านคาดเดาไว้

คนสามารถเปลี่ยนได้ อวี้หนานเฉิงเปลี่ยนแปลงกว่าครั้งแรกที่เจอมากแล้ว อวี้หนานเฉิงตอนนี้ไม่ได้หยาบช้าเหมือนในปีนั้น แต่มองการกระทำของเขาเมื่อปีนั้น เขาสามารถทำเรื่องนี้ได้

“พ่อบ้านโจว คุณแน่ใจเรื่องเมื่อสามปีก่อนขนาดนี้ ไม่เกี่ยวข้องกับอวี้หนานเฉิงเหรอ?”

“ผมเลี้ยงดูคุณชายมาตั้งแต่เล็กจนโต คุณชายใกล้ชิดกับผมมากกว่าใคร ใครก็รู้ว่าเขาอายุสิบสามก็ไล่แม่ของตัวเองออกไปแล้ว แต่คุณรู้ไหมว่าเรื่องจริงที่อยู่เบื้องหลังสามปีก่อนคืออะไร?”

เซิ่งอันหรานชะงักไป ไม่เข้าใจเล็กน้อย

“ปีนั้นแม่ของคุณชายถูกคุณชายไล่ออกจากบ้านเพราะว่าตั้งท้องได้ห้าเดือนแล้ว แม่ของคุณชายน้อยมากที่จะอยู่ด้วยกัน ครั้งนี้พ่อของคุณชายประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์จนเสียชีวิต คุณหญิงเพิ่งกลับมาตอนพิธีฝังศพ ดังนั้นเป็นไปได้น้อยมากว่าเด็กในท้องคุณหญิงจะมีเลือดของตระกูลอวี้”

เห็นเซิ่งอันหรานท่าทางเข้าใจ พ่อบ้านถือโอกาสพูดให้เข้าใจ“แม่ของคุณชายเป็นผู้หญิงที่คุณผู้ชายรักและทะนุถนอมมาก เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

คุณชายเพื่อคุณธรรมของตระกูลและเพื่อเด็ก ก็ลงมือทำด้วยตัวเอง เด็กคนนี้ไม่สามารถเก็บไว้ได้”

ได้ฟัง เซิ่งอันหรานสีหน้าค่อยๆแข็งตัว“ดังนั้น อวี้หนานเฉิงไล่แม่ของเขา เพื่อปกป้องลูกในท้องคนนั้นของเธอ？”

พ่อบ้านโจวถอนลมหายใจ“คุณชายไม่ได้เย็นชาเหมือนกับที่คนภายนอกคิด เขาแค่ไม่แสดงออกถึงความดีเท่านั้นเอง หวังว่าคุณเซิ่งจะสามารถช่วยได้ ให้คุณชายกับคุณผู้ชายคืนดีกัน”

เซิ่งอันหรานในใจซับซ้อน

พ่อบ้านโจวพูดถึงเรื่องจริงของปีนั้นทำให้เซิ่งอันหรานเปลี่ยนทัศนคติที่มองอวี้หนานเฉิง แต่ว่าเรื่องเมื่อสามปีก่อนเป็นเธอกับกู้เทียนเอินตรวจสอบด้วยตัวเอง ถ้าหากความจริงไม่เป็นแบบนั้น แล้วยังจะสามารถเป็นอะไร?

เธอไม่ได้ตอบตกลงการขอร้องของพ่อบ้าน เพียงแค่พูดว่าตัวเองจะพิจารณาดู

เวลาที่ถึงบ้านก็มืดแล้ว กู้เทียนเอินกลายเป็นพี่เลี้ยงอยู่ในบ้าน กำลังนั่งเอียงนอนหลับอยู่บนโซฟา เซิ่งเสี่ยวซิงกำลังกอดแขนซ้ายของเขา อวี้จิ่งซีกำลังกอดแขนขวาของเขา ทั้งสามคนนอนหลับไปแล้ว เสียงกรนดังสนั่น

เซิ่งอันหรานนำขนมที่พากลับมาวางไว้บนโต๊ะ เพ่งมองสักพักยังทำให้กู้เทียนเอินตื่นแล้ว

“พี่อันหราน”กู้เทียนเอินหาวออกมา ขยี้ดวงตามองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าชัดเจน

“ลำบากนายแล้ว ง่วงก็กลับไปนอนให้ห้องเถอะ”

“ไม่เป็นไร”กู้เทียนเอินกะพริบตา จู่ๆก็ได้กลิ่น“คุณพาของอร่อยอะไรกลับมา?”

“ซาลาเปาไส้สับปะรด ยังมีซาลาเปาไส้หมู ยังไม่กินข้าวเหรอ?”

กู้เทียนเอินมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที รีบพยักหน้า“ยังไม่กิน เด็กสองคนนี้ทำให้คนรำคาญจริงๆ ไม่ง่ายที่จะเกลี้ยกล่อมให้เขากินข้าว จะดูการ์ตูนให้ได้ เวลาที่คุณไปพูดว่าไม่ให้พวกเขาดูทีวีมากเกินไป ทั้งสองคนกระวนกระวายใจมาก”