ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 296

เซิ่งอันหรานขมวดคิ้ว ไม่สนใจแม้แต่จะหันกลับไปมอง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าอวี้ฉีเฟิงมาที่นี่เพื่ออะไร

เสียงของอวี้ฉีเฟิงดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง

“ในเมื่อผมมีเรื่องที่จะต้องคุยกับคุณเซิ่งอยู่แล้ว อย่างนั้นก็พูดพร้อมกันก็ได้ เพื่อไม่เป็นการทำให้คุณหลี่เสียเวลา คุณหลี่ คุณคิดว่ายังไง?”

ผู้จัดการหลี่ยืนอยู่ตรงข้ามกับเซิ่งอันหราน เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย สีหน้าแสดงออกถึงความรู้สึกสนใจ

ถ้าจะพูดถึงเหตุผลทางด้านธุรกิจระหว่างเฉียวอันกรุปและเซิ่งถังกรุปแล้ว แม้ว่าผู้จัดการจะสนใจเป็นเพื่อนร่วมธุรกิจกับอวี้ฉีเฟิง แต่ผู้จัดการหลี่ก็นับว่าเป็นผู้อาวุโส อวี้ฉีเฟิงควรจะให้เกียรติผู้จัดการหลี่มากกว่านี้สิมันถึงจะถูก แต่เมื่อฟังน้ำเสียงของเขาในตอนนี้ ดูเหมือนว่ากำลังพูดข่มผู้จัดการหลี่อยู่

เซิ่งอันหรานงงงวย แต่เธอก็ไม่มีเวลาไตร่ตรองในเรื่องนี้มาก

เสียงของอวี้ฉีเฟิงดังขึ้นมาจากทางด้านหลังอีกครั้ง

“ถ้าผมเดาไม่ผิดล่ะก็ ประธานเซิ่งน่าจะมาที่นี่เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับคำสั่งซื้อของเฉียวอันกรุปที่มอบให้ เซิ่งซื่อกรุปล่ะสินะ”

“คุณอวี้ฉีเฟิงมาเพราะเรื่องนี้อย่างนั้น เหรอ?”

เซิ่งอันหรานหันกลับไปชำเลืองมองเขา"ถ้าจะพูดในกรอบเล็กๆมันคือเรื่องระหว่างฉันกับผู้จัดการหลี่ ถ้าจะพูดถึงภาพรวมใหญ่ๆมันคือเรื่องระหว่างชิงเหมิงและเฉียวอันกรุป ดูเหมือนว่า มันจะไม่เกี่ยวอะไรกับประธานอวี้ฉีเฟิงเลยสักนิด ？”

อวี้ฉีเฟิงก้าวไปข้างหน้า เขายืนห่างจากเซิ่งอันหรานเพียงแค่ครึ่งเมตร และมองไปที่ผู้จัดการหลี่ "ดูเหมือนคำพูดของประธานเซิ่งจะเป็นการรีบไล่ผมให้ออกไปจากตรงนี้โดยเร็ว คุณคงยังไม่ได้พูดประเด็นสำคัญกับผู้จัดการหลี่สินะ"

ผู้จัดการหลี่ชะงัก "ท่านประธานอวี้ฉีเฟิงหมายความว่าอย่างไร ？"

“อะไรนะ？ ยังไม่ได้พูดจริงๆสินะ？” อวี้ฉีเฟิงมองเซิ่งอันหรานด้วยความแปลกใจ พร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นด้วยท่าทางยั่วยุ

“หรือประธานเซิ่งยังไม่กล้าที่จะพูด ？ ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับผู้จัดการหลี่ก็ถือว่าไม่ได้แย่อะไร ผู้จัดการหลี่ก็น่าจะเห็นแกหน้าผมและพอจะเข้าใจได้”

เซิ่งอันหรานขมวดคิ้วและไม่พูดอะไรใดๆ

“ผู้จัดการหลี่คงยังไม่รู้สินะ ว่าเกิดเพลิงไหม้โกดังแห่งหนึ่งในเขตชานเมืองเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว และก็ออกข่าวไปทั่วแล้ว”

“เรื่องนี้ผมพอได้ยินมาบ้างแล้ว”ผู้จัดการหลี่พยักหน้า แต่ดูเหมือนว่าเขาจะยังไม่เข้าใจ “ว่าแต่ประธานอวี้ฉีเฟิง เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับผมล่ะ?”

"มันเกี่ยวกับคุณมากด้วย "

อวี้ฉีเฟิงเหลือบมองเซิ่งอันหรานอย่างมีความหมายแอบแฝง "ประธานเซิ่งเรื่องนี้คุณจะเป็นคนพูดเอง หรือว่าจะให้ผมเป็นคนพูดดีล่ะ?"

ใบหน้าของเซิ่งอันหรานเย็นชาขึ้นมาในทันที เธอกำหมัดแน่น

“ถ้าประธานอวี้ฉีเฟิงต้องการจะพูดอะไรก็พูดออกมาตรงๆเถอะค่ะ เพราะฉันไม่รู้ว่าคุณต้องการพูดอะไร？”

อวี้ฉีเฟิงหัวเราะ “เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ประธานเซิ่งยังจะปากแข็งอยู่อีกเหรอ ？”

ผู้จัดการหลี่รู้สึกงุนงง และดูไม่ค่อยพอใจกับท่าทีของอวี้ฉีเฟิง แต่ทว่าเขาต้องระงับอารมณ์ของตัวเอง

"เกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นเหรอ ?"

อวี้ฉีเฟิงมองไปทางผู้จัดการหลี่ "โกดังที่ถูกไฟไหม้เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว คือสินค้าชุดที่ผู้จัดการหลี่สั่งจอง ถ้าหากว่าข้อมูลของผมไม่ผิดล่ะก็ เพลิงไหม้ในครั้งนี้เครื่องแบบพนักงานของเฉียวอันกรุปถูกเผาไปมากกว่าครึ่งหนึ่ง และที่ประธานเซิ่งมาหาคุณในวันนี้ ผมเกรงว่าน่าจะมาคุยเรื่องการของยืดเวลาในการส่งมอบสินค้า ”