ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 3

5 ปีต่อมา

สนามบินแรกของหนานเฉิง

ผู้ชายอ่อนวัยเด่นชัดสะดุดตาออกมาตามฝูงชนทางช่องการรับสนามบิน เสื้อเชิ้ตดำกางเกงสแล็ก ริมฝีปากเป็นเส้นตรงใต้แว่นกันแดดสีชา ลักษณะ"ห้ามคนเข้าใกล้"อย่างนั้น ทำให้คนรอบข้างยอมถอยห่าง

เห็นชายหนุ่มออกมา ผู้ช่วยที่รออยู่ด้านนอกรีบเข้าไปช่วยถือกระเป๋า ถามอย่างระมัดระวัง "ประธานอวี้ คุณชายน้อยไม่ได้กินอาหารมาหนึ่งวันแล้ว กลับบ้านพักก่อนไหมคะ?"

"ทำไมเพิ่งมาบอกตอนนี้?"โทนเสียงชายหนุ่มนิ่งๆ แฝงไปความโกรธ ขาทั้งสองข้ามของผู้ช่วยสั่นแล้วสั่นอีก

ทั้งตระกูลอวี้ ไม่มีใครไม่รู้ว่าคุณชายน้อยเป็นคนสำคัญของประธานอวี้ อมไว้ในปากกลัวละลาย ถือไว้ในมือกลัวแตกสลาย

ประธานอวี้คุยกับคุณชายน้อยยังไม่กล้าใช้เสียงดัง เห็นได้ชัดว่าเอ็นดูคุณชายน้อยมากแค่ไหน

เพียงแต่...

ผู้ช่วยหวาดกลัว แต่ไม่อธิบายก็ไม่ได้ "ท่านไปร่วมการเซ็นสัญญาสำคัญที่ชิคาโก ฉันกลัวจะขัดจังหวะ ดังนั้นถึงไม่ได้โทรติดต่อท่าน คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าคุณชายน้อยจะอดอาหารหนึ่งวัน…"

จู่ๆ ชายหนุ่มก็หยุดฝีเท้าลง ถอดแว่นกันแดดมองไปทางผู้ช่วย

สายตาชายหนุ่มเป็นสีดำทมิฬ กลับเห็นเปลี่ยนเป็นสีเขียวทีละน้อยได้อย่างชัดเจน ถึงขนาดบรรยากาศรอบๆ ค่อยๆ เย็นลงช้าๆ

ผู้ช่วยชำเลืองเห็น ขาทั้งสองอ่อนแรงเกือบล้มลงมา

เวลาที่ประธานอวี้โกรธ นัยน์ตาจะเปลี่ยนเป็นสีเขียว ตอนนี้เขาโกรธแล้ว…ตายแน่ ต้องตกงานแน่นอน!

"คุณตัดสินใจแทนผมได้ตั้งแต่เมื่อไร? หา?" เสียงเย็นกว่าเมื่อกี้หลายเท่า

"ขอโทษค่ะ!!!"

ผู้ช่วยก้มหน้า เตรียมรับการล้างบาปของโชคชะตา