ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 301
เผชิญหน้ากับการซักถามของเซิ่งอันหราน ลียงก็ชะงักไปเล็กน้อย กะพริบตานานมาก ฟันยังสั่นเทา สามารถได้ยินเสียงกระทบกระทั่งกัน
“จริงด้วย”
นี่เพิ่งจะตอบสนองกลับมาเหรอ?
เซิ่งอันหรานรู้สึกปวดหัวอีกครั้ง “พอแล้ว หนาวจนกลายเป็นแบบนี้แล้ว ก็อย่าคิดเรื่องอยากจะกินข้าวอีก นายพักอยู่ที่ไหน ฉันไปส่งนาย”
ลียงก็ไม่ได้โต้แย้ง เดินตามเซิ่งอันหรานขึ้นไปนั่งที่นั่งด้านหลังรถ
โรงแรมของลียงไม่ได้ถือว่าไกลมาก เซิ่งอันหรานนำเขาส่งไปที่หน้าประตูโรงแรม“เสื้อนายใส่กลับไปเถอะ เพื่อจะได้ไม่หนาว”
ถึงยังไงก็เป็นแอมบาสเดอร์ของเซิ่งซื่อกรุป ถ้ามาถ่ายโฆษณาในเมืองจินหลิงกลับไปก็เป็นหวัดแล้ว แฟนคลับต้องพากันก่อความวุ่นวายแน่นอน บ้าคลั่งขึ้นมาใครก็กล้าฉีกหน้า
ลียงกลับดีใจมาก“งั้นผมจะซักให้สะอาดแล้วคืนให้คุณ”
“มีโอกาสมาที่เมืองจินหลิงค่อยว่ากันเถอะ”
เซิ่งอันหรานยิ้ม โบกมือลาเขา ชั่วพริบตาเดียวที่ปิดประตูก็ผ่อนคลายลง
“โชเฟอร์ ขับรถเถอะ กลับบ้าน”
ตอนนี้เป็นยุคที่กระแสนิยมกุมอำนาจ ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะปรนนิบัติกับดารานักแสดงที่เป็นแอมบาสเดอร์
รถเพิ่งจะขับเข้ามาในหมู่บ้าน เซิ่งอันหรานมองเห็นร่างสีดำยืนอยู่หน้าประตูตึก
เธอดีใจ รถเพิ่งจะจอด ก็ผลักประตูลงจากรถวิ่งเข้าไป ซุกหน้าเข้าไปในอ้อมกอดของอวี้หนานเฉิง
เงยหน้าและพูด“ทำไมถึงรู้ว่าฉันกลับมาแล้ว?”
อวี้หนานเฉิงเห็นเธอไม่ได้ใส่เสื้อคลุม ขมวดคิ้ว เปิดคอเสื้อกันหนาวห่อหุ้มเธอเข้าไป พูดเสียงหนักแน่น“ถามน่าน่าแล้ว”
“ว้าว ยังมีสายลับอยู่ข้างกายฉัน น่าน่าพูดว่ายังไง?”
“ครึ่งชั่วโมงก่อนเธอควรจะกลับมาแล้ว”อวี้หนานเฉิงในใจกลัดกลุ้ม“ดังนั้นฉันรอเธออยู่ที่นี่สี่สิบกว่านาทีแล้ว ดูเหมือนว่าข้อมูลของสายลับจะไม่ค่อยแม่นยำ”
“ฮ่าๆ”เซิ่งอันหรานหัวเราะออกมา“คุณก็รู้ว่าน่าน่าอยู่กับฉันยี่สิบสี่ชั่วโมงทุกวัน เธอยุ่งไปเลี้ยงข้าวคนอื่นแทนฉัน หลังจากนี้อย่ามุ่งหวังกับเธอ ถามฉันโดยตรงก็ได้แล้ว”
เห็นเธอสูดจมูก อวี้หนานเฉิงโอบกอดเธอเดินเข้าไปในตึก
“เธอยุ่งเกินไปแล้ว”
เซิ่งอันหรานไม่คิดว่าเป็นแบบนั้น“เมื่อก่อนคุณยุ่งกว่าฉันมาก ฉันอยู่บ้านทุกวัน แต่คุณออกไปดูงานนอกสถานที่ก็สามถึงห้าเดือน”
อวี้หนานเฉิงกดปุ่มลิฟต์ เห็นลิฟต์ยังไม่ลงมา ถือโอกาสถอดเสื้อคลุมพาดไว้บนไหล่เธอ พูดอย่างตำหนิ
“ทำไมเสื้อคลุมก็ไม่รู้จักใส่”
“อย่าเอ่ยถึงเลย”เซิ่งอันหรานถอนหายใจ“พูดถึงเรื่องนี้ก็รู้สึกกลัดกลุ้ม”
“มีอะไร?”
เซิ่งอันหรานจู่ๆสายตาก็กะพริบ พูดถาม
“คุณรู้จักลูกหมาน้อยกับลูกหมาป่าไหม?”
อวี้หนานเฉิงสายตาปรากฏความสงสัย
“ตอนนี้คือได้รับกระแสนิยมมาก เป็นแม่แบบของผู้ชายที่พวกผู้หญิงชื่นชอบ ลูกหมาป่าจะรุนแรงเล็กน้อย อ่อนโยนหน่อยก็จะเป็นลูกหมาน้อย”
อวี้หนานเฉิงสีหน้าไม่พอใจ ยังคงถามเรื่องที่เธอไม่ใส่เสื้อคลุม
“นี่เกี่ยวข้องอะไรกับเธอไม่ใส่เสื้อคลุม?”
“เสื้อคลุมของฉันถูกลูกหมาน้อยคาบไปแล้ว”
เซิ่งอันหรานหดตัวเข้าไปในเสื้อกันหนาวของอวี้หนานเฉิง เพราะว่าเสื้อกันหนาวหลวมเกินไป เสื้อพาดอยู่ตำแหน่งที่ไหล่ เป็นผลให้ท่วมตัวคนดูเหมือนถูกเสื้อกันหนาวขนาดใหญ่คลุมไว้ ดูตลกเป็นพิเศษ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผูกรักท่านประธานพันล้าน