ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 347

ในสายนั้น เสียงอวี้หนานเฉิงดูเย็นชาเป็นพิเศษ ฟังความรู้สึกอะไรไม่ค่อยออก

เซิ่งอันหรานอึ้งไป "หนานเฉิง ฉันรู้เรื่องนี้ฉันไม่ควรยุ่ง แต่ยังไงท่านก็เป็นแม่คุณ เทียนเอิน เทียนเอินก็สนิทกับเรา......"

"ไม่ต้องพูดแล้ว"เซิ่งอันหรานยังพูดไม่จบ ก็ถูกห้าม เสียงในสาย อวี้หนานเฉิงเหมือนไม่ค่อยสนใจ เหมือนเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเขาจริงๆ ไม่แยแสสักนิด

"ผมไม่เข้าไปยุ่ง ตั้งแต่20ปีก่อนเธอออกจากตระกูลอวี้ เธอก็ไม่เกี่ยวข้องใดๆ กับตระกูลอวี้ ผมไม่จำเป็นต้องเสียเวลาคิดไปช่วยคนหนึ่งที่ไม่เกี่ยวกับผม คุณก็กลับมา"

อวี้หนานเฉิงคำพูดแต่ละคำโยนมา ตั้งมั่นว่าจะไม่ช่วยแล้ว

"เทียนเอินเป็นน้องชายฉัน คุณก็ไม่ยอมช่วย"

"น้องชายคุณ ผมยอมรับแค่เส้าซือคนเดียว"

"คุณ......"เซิ่งอันหรานโมโหเขาจนพูดไม่ออก สักพักพูดอย่างโมโหว่า"ได้ คุณไม่ช่วยฉันช่วย ไม่ใช่แค่20ล้านเหรอ? ฉันมาคิดวิธี ไม่ต้องให้คุณยุ่ง"

พูดจบ เธอก็วางสายไป

หันกลับไปเห็นหน้าประตูโรงแรมเฟิงถัง อารมณ์โมโหในใจก็ยิ่งมากขึ้น

เธอรู้สึกว่าอวี้หนานเฉิงเป็นคนหน้าเย็นชาแต่ใจดีมาโดยตลอด แม้ตอนนั้นแม่เขาจะทำผิดไป แต่ยังไงก็เป็นความโกรธของคนรุ่นก่อน อวี้เฟิ่งหยาเลี้ยงเขา อย่างน้อยก็อุ้มท้อง10เดือน ไม่มีความแค้นอะไร ทำไมถึงไม่ยอมช่วยเหลือกัน?

ยิ่งคิดยิ่งโมโห

"ฮัลโหล? รุ่นพี่ฉิน พี่ช่วยฉันดูทางการเงินยังมีเงินทุนหมุนเวียนเท่าไหร่"

"……"

เธอโทรหลายเบอร์อย่างต่อเนื่อง และคิดเงินทุนที่ตัวเองสามารถถอนได้หนึ่งรอบ อสังหาริมทรัพย์ภายใต้ชื่อเปลี่ยนเป็นเงินอย่างรวดเร็วแทบจะเป็นไปไม่ได้ ดังนั้นทำยังไงก็ไม่ถึง20ล้าน เงินก้อนใหญ่ขนาดนี้

เซิ่งอันหรานนั่งอยู่ชั้นล่างโรงแรม ขมวดคิ้วไม่หาย

ตอนเย็น ประตูโรงแรมมีเสียงเครื่องยนต์ รถเก๋งป้ายทะเบียนจินหลิงจอดอยู่หนึ่งคัน

คนที่มาคือโจวฟัง

"คุณเซิ่ง ประธานอวี้บอกกลางคืนเดินทางลำบาก ไม่วางใจ ให้ผมมารับคุณกลับ"

ในโรงแรม โจวฟังจะแนะนำยังไง เซิ่งอันหรานก็ทำท่าไม่สนใจ

"คุณเซิ่ง คุณอย่าทำผมลำบากเลย คุณไม่ตามผมกลับ ผมก็ไม่ต้องกลับแล้ว"

เซิ่งอันหรานมองเขาอย่างไม่พอใจ

"งั้นก็อย่ากลับไปเลย ตอนนี้โรงแรมมีห้องพักเยอะแยะ จ่ายค่าห้องตามมาตรฐาน ที่นี่ไม่มีเครดิต"

"นี่......"

โจวฟังหน้าเจี๋ยมเจี้ยม "ประธานอวี้ทำเพื่อคุณ คุณอย่ายุ่งดีกว่า เขาพูดคำพูดไม่ค่อยน่าฟัง หากคุณยอมกลับไป เขาก็จะให้เกียรติอีกฝ่ายหน่อย"

"เกียรติ?" เซิ่งอันหรานคิ้วกระตุก "ทำไม เขาจะพูดอะไรเหรอ?"

โจวฟังลังเลครู่หนึ่ง พูดว่าระมัดระวัง

"ประธานอวี้ว่า 20ปีไม่ติดต่อ เพิ่งเจอกันครั้งเดียว กลับมาก็โดนลักพาตัว เปิดปากก็20ล้าน ตระกูลอวี้ไม่เห็น20ล้านนี้ในสายตา แต่ใช้วิธีการนี้มาตบตา ทำให้คนขยะแขยง"

เซิ่งอันหรานหน้าขรึมลง ตบโต๊ะลุกขึ้น

"เขาเป็นบ้าเหรอ? ใครว่าทำเรื่องลักพาตัวมาหลอกกัน? เทียนเอินเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยการรักษาความปลอดภัยสาธารณะ มีอนาคตสดใส ต้องใช้วิธีการนี้หลอกคนเหรอ? "

โจวฟังถูกด่า ไม่กล้าพูดแม้แต่ครึ่งคำ ก้มหน้ายอมให้เซิ่งอันหรานด่า

เจ้านายวิธีการเชิงรุกนี้ก็บ้าเกินไป ยังบอกวิธีนี้จะทำให้คุณเซิ่งตามเขากลับ เป็นไปได้เหรอ?

กำลังคิด เซิ่งอันหรานพูดเสียงเข้ม