ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 366
เซิ่งอันหรานอยู่ในสถานพักฟื้นผู้ป่วยจนมืด เวลาอาหารเย็นพยาบาลก็เข้ามาถามว่าเธอจะกินอะไรไหม เธอรีบปฏิเสธ รีบหาข้ออ้างออกมา
กินรสชาติแบบนั้นครั้งหนึ่งก็ไม่อยากจะกินครั้งที่สอง
ระหว่างทางกลับโรงแรม เธอไปเดินชอปปิงที่ซูเปอร์มาร์เก็ต ซื้อขนมขบเคี้ยวกลับมา นั่งหน้าโต๊ะหนังสือโทรวิดีโอหาเด็กสองคน
“หม่าม้า สวยไหม?”
ในวิดีโอ เซิ่งเสี่ยวซิงสวมชุดกระโปรงสีชมพู มีกิ๊บติดผมมงกุฎเล็กๆอยู่บนหัว ราวกับดอกไม้ที่สดใส อวี้จิ่งซีสวมสูทสีขาว ใบหน้าเหมือนกับอวี้หนานเฉิง แต่เป็นเวอร์ชันวัยเด็ก
เซิ่งอันหรานมองอย่างมีความสุข “สวยหล่อจริงๆ”
“หม่าม้าพบป่าป๊ารึยัง?”
เซิ่งเสี่ยวซิงถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น“ป่าป๊ายอมให้คุณหย่าไหม?”
“รับปากแล้วนะ”เซิ่งอันหรานยิ้มอย่างจนปัญญา“ทำไมหนูถึงเข้มงวดขนาดนี้”
“เพราะว่าชั่วชีวิตของหม่าม้าจะต้องมีความสุข!”เซิ่งเสี่ยวซิงน้ำเสียงจริงจัง มีความสดใสไร้เดียงสาแบบเด็กๆ“เวลาที่ป่าป๊าอยู่ที่อเมริกาหนึ่งปีจะเจอกันไม่กี่ครั้งหนึ่ง ทุกครั้งหลังจากที่เขาไป และกลับมาอีกครั้งหนูแทบจำเขาไม่ได้ ไม่ต้องทนอยู่ด้วยกันเถอะ”
เซิ่งอันหรานไม่ดีที่จะอธิบายเรื่องปีนั้นกับเธอ ถือโอกาสทำตามแนวคิดของเธอ พูดเย้ยหยัน
“ถ้าเขาไม่รับปาก หนูจะทำยังไง?”
“ไม่มีทาง หนูพูดกับป่าป๊าแล้ว”
ได้ฟัง เซิ่งอันหรานก็ชะงัก“หนูพูดกับเขาแล้ว?”
เซิ่งเสี่ยวซิงนำเรื่องที่เธอไปต่างประเทศ เธอโทรศัพท์ไปแจ้งกับกู้เจ๋อบอกกับเธอ“ป่าป๊ารับปากหนูแล้ว พูดว่าจะไม่ทำให้หม่าม้าหนูลำบากใจ เขาจะอวยพรให้คุณ เขาต้องการแค่ให้หนูกลับไปหาเขาบ่อยๆก็พอแล้ว”
เซิ่งอันหรานจึงเข้าใจทันที
มิน่าล่ะ เวลาที่เธอเอ่ยเรื่องหย่ากับกู้เจ๋อ เห็นได้ชัดเจนว่าเขาไม่แปลกใจ และไม่ได้ถามอะไรมากมายก็รับปากแล้ว
ในใจของเซิ่งอันหรานรู้สึกหลากหลาย พูดไม่ออก
กู้เจ๋อดูแลเธอมาโดยตลอด เรื่องอะไรก็คิดเพื่อเธอ ถึงแม้ว่าตัวเองไม่ได้ทำเรื่องไม่ดี แต่ก็รู้สึกละอายใจอย่างอธิบายไม่ถูก
คนที่ดีกับคุณไม่แน่ว่าจะเป็นเรื่องดี คุณค้นหาทั่วร่างกายพบว่าตัวเองไม่มีทางที่จะตอบแทนเขาได้ ความดีส่วนนี้จะกลายเป็นภาระ
กำลังคิดไปคิดมา เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้น
เสียงกริ่งประตูที่เร่งรีบ เซิ่งอันหรานไม่ทันได้ปิดคอมพิวเตอร์ รีบเปิดประตู เพิ่งจะเปิดประตู กลิ่นแอลกอฮอล์ที่เข้มข้นก็พุ่งเข้ามา
อวี้หนานเฉิงนำเธอกอด จูบบนหน้าผากของเธอ พูดพึมพำ“หอมจัง”
“นี้คุณดื่มไปเท่าไหร่?”
เซิ่งอันหรานผลักเขาด้วยความอึดอัด
“ยังรู้ว่าฉันเป็นใครไหม?”
“ภรรยาฉัน”
เสียงแหบทำให้สามคำนี้มีความคลุมเครือ เซิ่งอันหรานก็หน้าแดงทันที “ใคร ใครเป็นภรรยาคุณ ยังไม่ได้จดทะเบียนสมรสนะ?”
“ไม่จดทะเบียนสมรสก็เป็นภรรยาฉัน”
ครั้งนี้อวี้หนานเฉิงกอดเธอไว้
เซิ่งอันหรานแทบจะถูกเขากดทับจนพลิกตัวไม่ได้ ใช้แรงทั้งหมดประคองเขาไปบนโซฟา
“พระเจ้า คุณดื่มไปเท่าไหร่ นั่งลงก่อน”
อวี้หนานเฉิงนั่งลง แต่กลับจับแขนของเซิ่งอันหรานไม่ปล่อย ใบหน้าที่เคยเย็นชาตอนนี้ร้อนผ่าวและแดง
“ฉันไปรินน้ำชาให้คุณ คุณปล่อยฉัน”
“ไม่เอา”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผูกรักท่านประธานพันล้าน