ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 401

"หนึ่งคนเป็น......หนึ่งร้อยคนก็เป็น......"

ลิงผอมคำนวณเงินก้อนนี้ จ้องมองอันธพาลหัวทองตัวเล็กตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ "นายล้อเล่นหรือไง? ปริมาณของคน ร้อยคนนายรู้ไหมต้องจ่ายเงินฉันเท่าไหร่?"

"แน่นอนว่าฉันรู้"

หัวทองตัวเล็กยิ้มหวาน "พี่ พี่ดูฉันเหมือนคนไม่มีเงินเหรอ?"

"ใช่ไง"

"ไม่ใช่ฉันเอา เป็นลูกพี่ฉันเอา"

หัวทองยักคิ้ว "เจ้านายฉันทำการค้าใหญ่ในจินหลิง เขามีเพื่อนมากมายต้องการสิ่งนี้ ดังนั้นให้ฉันมาหาของพวกนี้ หากคุณภาพดีก็ตุนไว้มากหน่อย"

ลิงผอมทำหน้าสงสัย "เจ้านายของนายทำการค้าใหญ่อะไร?"

"เปิดไนต์คลับไง"

"นายไม่รู้ช่วงก่อนอยู่ในหน้าสิ่วหน้าขวานเหรอ เจ้าของไนต์คลับหลายคนโดนจับไปแล้ว? ก็เพราะเรื่องนี้"

"รู้สิ แต่เจ้านายของเราไม่ได้เอามาขาย ใช้มาส่งให้คน เรื่องอย่างก่อนหน้านี้ นั่นเป็นเพราะเกิดจากคนไม่มีหูรูด ของพวกเราคือใช้กันเอง ไม่มีทางเกิดเรื่อง"

พูดไม่กี่คำ ทำให้ลิงผอมใจเต้นไม่หยุด "เรื่องนี้ฉันกลับลองกลับไปคิดดู ปริมาณที่นายต้องการมันเยอะเกินไป เอาออกมาก็ไม่ง่าย"

"เย้...ได้...พี่ติดต่อฉันได้ตลอดเวลา"

"สองวันนี้ยังไม่ติดต่อ รอฉันคิดได้แล้วก่อน"

พูดอยู่ ลิงผอมหนีบกระเป๋าหมุนตัวเดินเข้าไปในซอยลึก

หัวทองตัวเล็กยืนอยู่ปากซอย สายตาอันธพาลสุดค่อยๆ กลับมานิ่งสงบ ในหูฟังมีเสียงหัวหน้าทีมเยี่ยจือดังขึ้น "นายจบงานได้ หลังจากนี้ฉันตามไปก็พอแล้ว"

เยี่ยจือตามลิงผอมไปจนถึงทางเข้ารถไฟใต้ดิน เห็นกับตาว่าลิงผอมเบียดคนและพร้อมหยิบฉวยโอกาสล้วงกระเป๋าเงินของคนหลายคน แล้วควักบัตรรถไฟใต้ดินข้างในแล้วเข้าไปอย่างสง่า

นั่งรถไฟใต้ดินไปถึงสถานีสุดท้าย ในรถไฟใต้ดินแทบไม่มีคนแล้ว

เยี่ยจือกับลิงผอมตู้รถไฟหนึ่งตู้กั้นอยู่ ตามเขาลงรถ หลังเห็นเขาออกจากประตูเบอร์ 2 เธอรีบไปอีกทางอย่างรวดเร็ว ออกจากประตูเบอร์ 4 ด้านตรงข้ามถนน

เห็นลิงผอมเดินตรงไปทางนายหน้าอสังหาริมทรัพย์เจ้าหนึ่ง

ค้ายา ยังกล้าซื้อบ้านที่จินหลิง? เยี่ยจือขมวดคิ้ว มองอีกที ลิงผอมไม่ได้เข้าไป แค่สูบบุหรี่หน้าประตู ด้านในมีคนอ้วนคนหนึ่งออกมา ในมือถือแผ่นโฆษณาของบริษัทอสังหาริมทรัพย์อยู่ปึกหนึ่ง

"หาแล้วเป็นไงบ้าง? มีที่เหมาะสมไหม?"

ลิงผอมพ่นควันบุหรี่ออกมา "อย่าสนใจเรื่องเงิน หากไม่พอละก็ น้องพี่ก็ช่วยเหลือพี่ได้"

คนอ้วนหน้านิ่ง เก็บโฆษณาอสังหาริมทรัพย์ไว้

"ฉันชอบบ้านหลังหนึ่ง จ่ายเงินมัดจำแล้ว"

"หา?" ลิงผอมเกือบทำบุหรี่ในมือหัก เต้นไปเต้นมาคนเดียว "พี่อ้วน พี่คือซื้อบ้านไม่ใช่ซื้อหัวไชเท้า ผักกาดขาว บอกจะซื้อก็ไปซื้อง่ายๆ นะ?"

"ฉันไม่มีเวลามากขนาดนั้นออกมาดูแล้ว บ้านนี้ไม่เลว จ่ายมัดจำรอเปิด พวกเขาว่าต้องซื้อให้ฉันให้ได้ ถึงตอนนั้นฉันมาจ่ายยอดที่เหลือก็พอแล้ว"

"งั้นพี่ยังต้องออกมาใช่ไหม?"

"อืม"

"งั้นก็ดี งั้นก็ดี"ลิงผอมถอนใจโล่งอก "ถึงตอนนั้นพี่พาฉันมาด้วย ฉันแบ่งเงินให้พี่ ยังไงก็ให้ในบ้านหลานสาวฉันมีของใช้ในบ้านดีๆ สักสองอย่างใช่ไหม?"

"เปิดหลังจากนี้สามเดือน พี่หลงก็น่าจะออกมาแล้ว นายไม่ต้องตามฉัน"