ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 404

ชุ่ยชุ่ยชี้ไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของเกาะ ด้านบนของเกาะส่วนใหญ่เป็นเนินเขาเล็กๆ และไม่มีชื่อ ในสายตาของชุ่ยชุ่ย ทางทิศตะวันออกคือภูเขาตะวันออก ทิศตะวันตกก็คือภูเขาตะวันตก

เซิ่งอันหรานซักถาม

“ทุกครั้งเธอจะพาวิทยุขึ้นไปบนภูเขาลูกไหน?”

“วิทยุ?”ชุ่ยชุ่ยถึงแม้ว่าไม่เคยผ่านสังคม แต่สมองหมุนไวมาก ชี้ไปที่วิทยุที่ล้ำค่าของตัวเองและพูด“ของนี้เรียกว่าวิทยุเหรอ?”

เซิ่งอันหรานพยักหน้า

“ฉันมักจะพาสิ่งนี้ขึ้นไปบนยอดภูเขาตะวันตก หลังจากนั้นกดมันก็มีเสียงแล้ว เพียงแต่ต้องอากาศดีจึงจะทำได้ ฝนตกก็ไม่มีประโยชน์”

ใช่นี่ถูกแล้ว มือของเซิ่งอันหรานอยู่ในกระเป๋าเสื้อหนาว ลูบถึงรูปทรงของที่อยู่ข้างใน

ตอนนั้นเวลาที่เธอตื่นขึ้นมาอยู่บนเกาะก็ลูบโทรศัพท์ของตัวเอง พบว่าไม่ได้ถูกเก็บไปก็ยังรู้สึกแปลกใจ หลังจากนั้นก็รู้ว่าบนเกาะนี้ไม่สัญญาณ ทำให้พวกค้ายาไม่เกรงกลัว แต่ตอนนี้ชุ่ยชุ่ยกับพูดว่าบนยอดภูเขามีสัญญาณ

สายตาของเธอเปล่งประกาย

“นี่”มือของชุ่ยชุ่ยโบกไปมาตรงหน้าเธอ เรียกความรู้สึกของเธอกลับมา

“คุณมาจากภายนอกใช่ไหม?คุณบอกฉันว่าภายนอกมีอะไรบ้าง?”

สายตาของเซิ่งอันหรานตกอยู่บนหน้าของสาวน้อย ครุ่นคิดสักพัก สายตาก็เปล่งประกาย

“โลกภายนอกสวยงามกว่าที่นี่มาก เปรียบเทียบกับของเล่นที่ฉันให้เธอ นี่เป็นเพียงหนึ่งในของเล่นที่เด็กอายุสามถึงห้าปีชอบ…”

ชุ่ยชุ่ยได้ยินก็จิตใจเลื่อมใส รบกวนให้เซิ่งอันหรานพูดจนถึงเที่ยงคืนก็ไม่ยอมพักผ่อน

เซิ่งอันหรานก็ได้รู้เรื่องราวจากปากของเธอ

สาวน้อยเวลาที่อายุสี่ห้าปีเธอกับแม่ก็ถูกคนอ้วนพามาอยู่บนเกาะนี้แล้ว เหตุผลที่มาเธอไม่รู้ชัดเจน ก่อนหน้านี้บนเกาะมีแค่เธอกับแม่สองคนแม่ลูก คนบนเกาะถือว่ายังดูแลเธอกับแม่ แม่ของเธอเป็นฝ่ายซักผ้าและทำอาหารให้ทุกคน

หลังจากนั้นมีครั้งหนึ่งพี่ใหญ่ของเกาะไซครอปส์แทบจะทำกิจการใหญ่โต ก็เรียกทุกคนมาดื่มเหล้า ชุ่ยชุ่ยเห็นด้วยตาตัวเองว่าแม่เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งแขวนคอตายบนคานบ้าน

ไซครอปส์เป็นพี่ใหญ่บนเกาะ อะไรก็เป็นเขาที่ตัดสินใจ ชีวิตคนในสายตาเขาไม่ถือว่าเป็นอะไรที่คุ้มค่า ดังนั้นให้แค่เงินก้อนโตกับคนอ้วนดูแลครอบครัวเท่านั้นเอง หลังจากนั้นคนอ้วนก็ไม่กล้านำชุ่ยชุ่ยอยู่ด้วยกันกับพวกเพื่อนบนเกาะ จึงหาถ้ำที่ห่างไกลให้เธออยู่อาศัย

“ดังนั้นเธออยู่ที่นี่มาเจ็ดแปดปีแล้ว?”

เซิ่งอันหรานมองไปบริเวณรอบๆ หลอดไฟสลัวส่องสว่างตรงทางเข้าถ้ำ เฟอร์นิเจอร์ทำมือหลากหลายในถ้ำ เห็นได้ชัดเจนว่าหอมเย็นและอบอุ่น

ชุ่ยชุ่ยนั่งลงบนเตียง ได้ยินก็รู้สึกเจ็บปวด“ใช่ ความจริงหลังจากที่แม่ฉันตาย คนอ้วนน่าจะส่งฉันออกไป แต่จะให้ฉันอยู่ที่นี่ให้ได้”

“เธอตอนนั้นยังเด็กมาก จะส่งไปได้ยังไง”

“ฉันได้ยินว่าด้านนอกมีสถานสงเคราะห์ ข้างในรับเลี้ยงเด็กมากมาย มีทั้งของกินของเล่น ที่ดีขนาดนั้นทำไมไม่ส่งฉันไป?”

“นั่นล้วนไม่มีพ่อแม่ ไม่มีใครต้องการ มีแต่เด็กที่เรื่องราวชีวิตทุกข์ทรมานจึงถูกส่งไป”

“ฉันไม่มีแม่ มีพ่อก็เหมือนไม่มี ฉันอยู่บนเกาะทุกวัน ยังต้องระวังสัตว์ป่า เรื่องราวชีวิตก็ทุกข์ทรมานเถอะ สถานสงเคราะห์ดีกว่ามาก ฉันอยากไปมาก”

ชุ่ยชุ่ยท่าทางอยากไปสถานสงเคราะห์มาก ทำให้เซิ่งอันหรานในใจหลากหลายความรู้สึก

เวลาที่ใกล้เช้ามืด สุดท้ายสาวน้อยก็หมดพลังงาน ค่อยๆนอนหลับไป เซิ่งอันหรานมองดูท้องฟ้าด้านนอก ค่อยๆเดินออกไปจากถ้ำ คลำทางปีนขึ้นบนเขาตะวันตก

ในความมืด หลังจากที่เปิดเครื่องโทรศัพท์ โทรศัพท์ก็เปิดแล้ว

เหลือแบตเตอรี่เพียงสามเปอร์เซ็นต์ เซิ่งอันหรานก็ใจร้อน ถือโทรศัพท์เดินไปเดินมาบนภูเขา พยายามหาพื้นที่ที่มีสัญญาณ แต่เดินไม่ถึงสามก้าว โทรศัพท์ก็ปิดเครื่องอัตโนมัติแล้ว

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผูกรักท่านประธานพันล้าน