ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 438

“คุณรู้จักพี่ชายผม?”

โจวหลานมึนงง

เซิ่งอันหรานเห็นเขาท่าทางมึนงงความโกรธก็พุ่งตรงไปที่หน้าผาก“เรื่องนี้สำคัญไหม?ไม่งั้นก็โทรไปถามพี่ชายนาย?”

โจวหลานยังอยากจะพูดอะไร อวี้หนานเฉิงมองเขา พูดเสียงหนักแน่น

“อย่าพูดไร้สาระ ไปหยิบถังขยะมา”

โจวหลานชะงักไป เห็นแขนน่าเวทนาของอวี้หนานเฉิง จึงได้สติกลับมา รีบหยิบถังขยะเข้ามา

สารเหลวไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์ถูกเทลงบนแผล โฟมสีขาว ยาน้ำไหลจากแขนลงในถังขยะ

ดูเหมือนจะเจ็บปวดเป็นพิเศษ อวี้หนานเฉิงกลับไม่กะพริบตา จ้องมองเซิ่งอันหราน

แต่เซิ่งอันหรานกำลังตั้งใจจัดการบาดแผลให้เขา ขมวดคิ้วขึ้น ไม่ปิดบังความไม่พอใจแม้แต่นิดเดียว

ฉากนี้อยู่ในสายตาของโจวหลาน มองเห็นครั้งแรก ในขณะที่ยังมีชีวิต

“ต้องเปลี่ยนยาทุกวัน”

เซิ่งอันหรานพันผ้าก๊อซ ไม่มองอวี้หนานเฉิง แต่พูดสั่งโจวหลาน

“เวลาที่โจวฟังเป็นผู้ช่วยให้เขา โดยพื้นฐานแล้วเทียบเท่ากับพี่เลี้ยงเขาครึ่งหนึ่ง นายเปรียบเทียบไม่ได้เลย ไม่ว่ายังไงก็ต้องดูแลร่างกายของ

เขา ถ้าหากนายหวังให้เขามีชีวิตนานหน่อย นายก็จับตาให้เขาไปเปลี่ยนยาที่โรงพยาบาล ปกติก็ต้องจับตามองเขากินข้าว”

ตอนนี้ดูเหมือนว่า โจวหลานมองสถานการณ์เข้าใจแล้ว รีบพยักหน้า

เดินตามเซิ่งอันหรานไปที่ห้องครัว ถือโอกาสที่เธอกำลังเปิดก๊อกน้ำล้างมือเสียงดัง ถามเสียงเบา“งั้นถ้าประธานอวี้ไม่เชื่อฟังผมจะทำยังไง?”

“นายน่าจะถามพี่ชายนาย”

“คุณรู้จักพี่ชายผมจริงๆเหรอ?”โจวหลานมีความสนใจ“คุณเกี่ยวข้องอะไรกับประธานอวี้?ทำไมผมไม่เคยได้ยินประธานอวี้เอ่ยถึงคุณ？”

“เขาไม่เคยเอ่ยถึงฉันเหรอ?”เซิ่งอันหรานกำลังล้างมือก็ชะงัก เงยหน้ามองโจวหลาน

“ไม่เคย”โจวหลานพูดอย่างจริงจัง“ประธานอวี้ไม่เคยมีผู้หญิงข้างกาย ยังมีนิตยสารเขียนว่าเขาเป็นเกย์”

อวี้หนานเฉิงกำลังใส่เสื้อผ้า ได้ยินก็ขมวดคิ้ว“โจวหลาน ถ้าหากนายไม่อยากทำ ตัวเองก็ไปลาออก ฉันไม่ได้หูหนวก”

โจวหลานสีหน้าซีดชาว“ประธานอวี้ ผมพูดว่า พูดว่าคุณรู้จักรักษาเอาตัวรอด ผมอยู่กับคุณ ไม่เคยเห็นคุณมีมิตรภาพกับผู้หญิงคนไหน ก็รู้สึกตื่นเต้น”

“นายตื่นเต้นทำไม?”

“แน่นอนว่าตื่นเต้น ถ้าหากคุณเป็นเกย์เหมือนที่เขาพูดกัน งั้นผมก็ต้องเป็นอันตรายไหม?”

พูดจบ ในห้องก็เงียบกริบ

สีหน้าของอวี้หนานเฉิงเป็นสีเขียนแล้ว พูดโพล่งออกมา

“ถ้าเป็นเกย์ นายคิดว่าผู้ชายแบบนี้ก็สามารถถูกคนชอบ?”

พูดประโยคนี้จบ บรรยากาศก็แข็งตัว

เซิ่งอันหรานมองอวี้หนานเฉิงด้วยสีหน้าซับซ้อน สายตาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

โจวหลานก็รู้สึกตัวว่าตัวเองพูดผิดแล้ว ใบหน้าของเขาก็ยิ่งขาวราวกับกระดาษ ปลีกตัวไปอีกด้านหนึ่ง

อวี้หนานเฉิงกำลังจะโกรธ โจวหลานก็หลบได้เร็วมาก

อีกด้านหนึ่ง เซิ่งอันหรานมองดูผู้ช่วยคนใหม่ที่ท่าทางสะเพร่า เปรียบเทียบกับโจวฟัง มองไม่ออกจริงๆว่าเป็นพี่น้องกัน จู่ๆก็รู้สึกถอดถอนใจ

คนใหม่เข้ามาแทนที่คนเก่า แทบจะไม่มีใครสามารถจะอยู่เป็นเพื่อนข้างกายได้ตลอดชีวิต

“เมื่อกี้ที่โจวหลานพูด ไม่ใช่เรื่องจริง”

“ไม่ใช่เรื่องจริง?”เซิ่งอันหรานกวาดสายตามองเขาด้วยความสงสัย “ถ้าหากไม่จริง สื่อไหนกล้าทำเรื่องไร้สาระถึงขั้นเสี่ยงที่จะทำให้คุณโกรธ?”

เธอเดิมทีคือล้อเล่น รู้สึกว่าอวี้หนานเฉิงถูกเข้าใจผิดว่าเป็นเกย์ก็น่าสนใจดี กลับคิดไม่ถึงว่าอวี้หนานเฉิงไม่ชอบการล้อเล่นนี้ สีหน้าก็มืดครึ้มลง