ผูกรักท่านประธานพันล้าน นิยาย บท 476
อวี้หนานเฉิงรับกระเป๋าเดินทาง ร่างสูงใหญ่นั้นเพิ่งก้าวออกจากประตู โจวหลานก็รีบเข้าไป รับกระเป๋าเดินทางมา ในขณะเดียวกันพูดอย่างจริงใจ
“คุณดูแลคุณผู้หญิงให้ดี”
อวี้หนานเฉิงได้ยิน ห้านิ้วจับมือของเซิ่งอันหรานไว้ เวลาที่ก้มหน้าสายตาอบอุ่นมาก น้ำเสียงหวานหยาดเยิ้ม
“ภรรยา พวกเรากลับบ้าน”
เซิ่งอันหรานเคยชินนานแล้ว สีหน้าจนปัญหาและเหน็บชา แต่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ได้ยินคุณชายใหญ่อวี้น้ำเสียงหวานเลี่ยนขนาดนี้ กระเป๋าเดินทางในมือก็หล่น“ปัง”เสียงดังขึ้น
“คืนนี้ไม่กินข้าวเหรอ?”
เสียงกลัดกลุ้มดังเข้ามา น้ำเสียงเห็นได้ชัดเจนว่าไม่พอใจ โจวหลานรีบเข้ามาจับกระเป๋าเดินทางไว้ เสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนเต็มไปด้วยเหงื่อที่
กระวนกระวายใจในยามค่ำคืนของเมืองจินหลิง
เซิ่งอันหรานมองโจวหลานนำกระเป๋าเดินทางยัดเข้าไปในท้ายรถ ในใจก็รู้สึกเห็นใจ
ขึ้นรถแล้ว อวี้หนานเฉิงพิงบนไหล่ของเซิ่งอันหราน ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว มีความเหนื่อยล้ามาก
โจวหลานขับรถอย่างมั่นคง มองผ่านกระจกมองหลังเหมือนทั้งสองคนหลับแล้ว จึงผ่อนคลายลง เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือกะทันหันของทำลายความเงียบสงบลง
อวี้หนานเฉิงหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ
เซิ่งอันหรานหลับตา หยิบโทรศัพท์ในกระเป๋า
มองเห็นชื่อบนหน้าจอโทรศัพท์ก็มองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมาย แลกเปลี่ยนสายตากัน ต่างคนต่างเอนไปทางหน้าต่าง
“เกาจ้าน มีอะไร?”
“……”
“ฮัลโหล ซูจิ้ง——”
“……”
“ภรรยานายให้นายโทรศัพท์มานายก็โทรมา นายมีเกียรติของลูกผู้ชายไหม?”
“……”
“เธอขู่บังคับเกาจ้านใช่ไหม พอแล้ว ฉันค่อยเลี้ยงพวกเธอกินข้าวแสดงการขอโทษได้ไหม?”
“……”
——
เช้าตรู่วันต่อมา เซิ่งอันหรานจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำในบ้านเก่าของตระกูลโดยได้รับความยินยอมจากผู้อาวุโสอวี้
เกาจ้านพาเกาเสี่ยวเป่า อวี้หนานเฉิงพาซูฮวน ทั้งสองฝ่ายเล่นประเทศมหาอำนาจที่เกิดการขัดแย้งกัน ทั้งสองฝ่ายเข่นฆ่ากันอย่างจริงจัง ถานซูจิ้งจับหน้าผาก โกรธที่เกาจ้านเข้าร่วมรบด้วย ขวดเครื่องดื่มในมือถูกบีบจนบิดเบี้ยว
อีกด้านหนึ่งเซิ่งอันหรานถือขนมหวานมาให้ถานซูจิ้ง
“เชฟนานาชาติทำ ลองชิมดู”
ถานซูจิ้งกลอกตามองบนอย่างอารมณ์ไม่ดี
“พวกเธอสามีและภรรยาเป็นอัจฉริยะทางธุรกิจอย่างแท้จริง พูดแล้วว่าจะเลี้ยงข้าวยังจะเชิญมาที่บ้านเก่าตระกูลอวี้ รู้ว่าพวกเราต้องเห็นแก่หน้าผู้อาวุโส ความคิดแบบนั้นพวกเธอใช้กับเกาจ้านหมอนั่นได้ เพียงแค่เธอคิดว่าฉันไล่ให้ไปได้ง่ายเหรอ?”
เพราะว่ากินขนมหวาน ถานซูจิ้งน้ำเสียงเหยียดหยามมาก หลังจากนั้นก็พบกับสายตาปลิ้นปล้อนของเซิ่งอันหราน มือที่เคลื่อนไหวก็หยุดลง
“กระเป๋าแบรนด์เนมรุ่นใหม่มีจำนวนจำกัดแค่หนึ่งร้อยใบ”
“……”
“สองใบ”
“ฮ่าๆ น่าสนใจมากเซิ่งอันหราน ขนมหวานนี้รสชาติไม่เลว เธอจะกินไหมฉันจะไปตักให้เธอ”
มองดูถานซูจิ้งพุ่งเข้าไปในห้องครัว เซิ่งอันหรานจับหน้าผาก รู้สึกปวดหัวเปรียบเทียบกับผู้ชายกำลังเล่นต่อสู้ยึดครองประเทศอยู่บนโซฟา ทำมือท่าทาง“OK”
กลยุทธ์นี้สำเร็จ ของแลกเปลี่ยนราคาแพงเกินไปเล็กน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผูกรักท่านประธานพันล้าน