ผู้พิทักษ์รัตติกาลแห่งต้าฟ่ง นิยาย บท 914

บทที่ 914 รวมใต้หล้าเป็นหนึ่งเดียว [ตอนพิเศษ 2]

……….

คำถามของหลี่หลิงซู่ก็เป็นข้อสงสัยของสมาชิกพรรคฟ้าดินเช่นเดียวกัน ที่ไม่ถามในเมื่อครู่เพราะฝูงชนยังจมอยู่ในความโศกเศร้าต่อการแตกดับของท่านโหราจารย์

พากันทอดถอนใจถึงนักบุญอุปถัมภ์ต้าฟ่งในอดีต

หลังจากเห็นข้อความของเทพบุตรแล้ว ฝูงชนเก็บอารมณ์ทางสีหน้า และหันกลับไปให้ความสนใจกับข้อสงสัยและความข้องใจต่างๆ ที่ประเดประดังเข้ามา

สวี่ชีอันอยู่โพ้นทะเล รู้ข่าวการแตกดับได้อย่างไร

ยิ่งไปกว่านั้น เขายังนำการแตกดับของท่านโหราจารย์กับเทพสวรรค์มารวมเข้าด้วยกัน นี่หมายความว่าการกลืนกลายของเทพสวรรค์กับวิถีแห่งฟ้าจะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน อาจจะเกี่ยวข้องกับมหาเคราะห์

หมายเลขสาม ‘เทพสวรรค์แตกดับเพราะท่านโหราจารย์’

ข้อความของสวี่ชีอันปรากฏต่อสายตาฝูงชน

เทพสวรรค์แตกดับเพราะท่านโหราจารย์หรือ!

‘เทพสวรรค์ก็ออกไปทะเลไปร่วมสงครามด้วยหรือ หรือว่าถูกข้าด่าจนรู้สึกละอายใจ ถึงได้ออกทะเลไปช่วยสวี่ชีอัน ท่ามกลางการสู้รบอย่างดุเดือด เทพสวรรค์แตกดับเพราะช่วยท่านโหราจารย์…’ เทพบุตรทั้งเศร้าโศก ประทับใจ และฉงน

‘เทพสวรรค์ก็ร่วมรบหรือนี่ ดูท่าเทพบุตรจะสร้างผลงานแล้ว น่าเสียดายที่ท่านโหราจารย์ยากจะที่หลบหนีเคราะห์ร้ายได้…’ คนอื่นๆ ก็คิดเช่นนี้

แต่ประเดี๋ยวเดียวสวี่ชีอันก็ส่งข้อความมา ทำให้สมาชิกพรรคฟ้าดินตกตะลึงจนปากอ้าตาค้าง

หมายเลขสาม ‘หลังจากเจ้าสำนักศึกษาจ้าวพลีชีพเพื่อบ้านเมืองแล้ว โชคชะตาต้าฟ่งก็หายไปอย่างสมบูรณ์ และท่านโหราจารย์ก็ไม่ได้เป็นอมตะอีกต่อไป ด้วยเหตุนี้จึงแตกดับ แต่หลังจากเทพสวรรค์ผสานกับวิถีแห่งฟ้าแล้วก็ปลุกท่านโหราจารย์ฟื้นขึ้นมา’

เดิมทีท่านโหราจารย์แตกดับไปแล้ว เป็นเพราะเทพสวรรค์ผสานกับวิถีแห่งฟ้าช่วยเขากลับมา…’ สมาชิกพรรคฟ้าดินมองดูข้อความที่ส่งมาด้วยใจที่สั่นระรัว พวกเขารับรู้โดยสัญชาตญาณว่าประโยคนี้แฝงไปด้วยข้อมูลที่เกินจริงไปมาก แต่ก็ไม่สามารถเข้าใจได้

ตอบกลับ

‘แม้เจ้าสำนักศึกษาจ้าวจะโจมตีเทพพ่อมดจนร่นถอยไป และช่วยประชาชนนับพันนับหมื่นไว้ได้ แต่ความตายของเขากลับทำให้โชคชะตาของต้าฟ่งหายไปหมดสิ้น…’ ฉู่หยวนเจิ่นเห็นการแตกดับของจ้างโส่วด้วยตาของเขาเอง เพียงแต่ไม่คิดว่าในขณะที่จ้าวโส่วช่วยประชาชนเอาไว้นับไม่ถ้วนนั้น ทำให้ท่านโหราจารย์ตายไปด้วย

เรื่องราวบนโลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน ไม่มีอะไรจะเกินไปกว่านี้แล้ว

แต่การที่เทพสวรรค์ผสานกับวิถีแห่งฟ้าเกี่ยวข้องอะไรกับการปลุกท่านโหราจารย์ให้ฟื้นขึ้นมา

เหตุใดเทพสวรรค์ผสานกับวิถีแห่งฟ้าแล้วจะสามารถปลุกท่านโหราจารย์ฟื้นได้

หมายเลขเจ็ด ‘เทพสวรรค์ผสานกับวิถีแห่งฟ้าปลุกท่านโหราจารย์ให้ฟื้นขึ้นมาหรือ หนิงเยี่ยน นี่หมายความว่าอย่างไร’

หลี่หลิงซู่ช่วยสมาชิกพรรคฟ้าดินสอบถามข้อสงสัยในใจอีกครั้ง

หมายเลขสาม ‘เพราะท่านโหราจารย์คือร่างจำแลงของวิถีแห่งฟ้า’

หลังจากสวี่ชีอันส่งข้อความนี้แล้ว ก็ขยับนิ้วอย่างรวดเร็วราวกับบินได้ เพื่อส่งรายละเอียดต่างๆ เข้าไปกลุ่มสนทนาหนังสือปฐพีในรูปแบบของข้อความ

หลังจากเขาส่งเสร็จ กลุ่มสนทนาหนังสือปฐพีก็เงียบ ไม่มีใครส่งเสียง และก็ไม่มีใครทอดถอนใจ

เงียบไม่ได้หมายความว่าจะสงบ ในทางตรงกันข้าม ในใจสมาชิกพรรคฟ้าดินในขณะนี้บังเกิดคลื่นที่พอจะเรียกได้ว่า ‘ทำลายฟ้าทลายดินได้’

ซึ่งรวมถึงฮว๋ายชิ่งที่อยู่ข้างกายสวี่ชีอันด้วย

ท่านโหราจารย์คือร่างจำแลงวิถีสวรรค์ และจิตตานุภาพที่เขาให้กำเนิดนั้น ก่อตัวขึ้นจากเทพสวรรค์แต่ละรุ่นที่ผสานเข้ากับวิถีแห่งฟ้า รวมไปถึงร่างอวตารเทพสวรรค์ของปรมาจารย์เต๋าด้วย

หรือท่านโหราจารย์ต้องการสนับสนุนให้สวี่ชีอันกลายเป็นเทพยุทธ์ มิน่าล่ะเขาถึงต้องการบ่มเพาะผู้พิทักษ์ประตู

ผ่านไปนาน ฉู่หยวนเจิ่นที่สงบลงในตอนแรกส่งข้อความทอดถอนใจออกมา

หมายเลขสี่ ‘มิน่าล่ะ ข้ารู้สึกว่าการกำเนิดของระบบโหรกะทันหันไปหน่อย ท่านโหราจารย์รุ่นแรกก็เป็นหมากของเขา ระบบโหรถูกก่อตั้งขึ้นภายใต้การโน้มนำของเขา’

หมายเลขสอง ‘ดังนั้นที่เผ่ามนุษย์เจริญรุ่งเรือง ได้รับความเมตตาจากฟ้าดิน เป็นเพราะคุณูปการของปรมาจารย์เต๋าและเทพสวรรค์แต่ละรุ่นหรือ’

เป็นการยากที่หลี่เมี่ยวเจินจะถามคำถามที่ลึกซึ้งออกมา

ความหมายของนางก็คือ หลังช่วงสืบต่อเทพมาร เผ่ามนุษย์สามารถเอาชนะเผ่าปีศาจและทายาทเทพมารจนกลายเป็นเจ้าแห่งจิ่วโจวได้นั้น เป็นเพราะบรรดาปรมาจารย์เต๋าและเทพสวรรค์มีอิทธิพลต่อวิถีแห่งฟ้า ทำให้โน้มเอียงไปทางเผ่าพันธุ์มนุษย์

หมายเลขสาม ‘อาจเป็นเช่นนั้น’

สวี่ชีอันส่งข้อความตอบ เขาไม่อาจให้คำตอบได้

หมายเลขแปด ‘แม้ว่าวิถีแห่งฟ้าจะไร้ความปรานี แต่สุดท้ายแล้วก็ให้กำเนิดจิตตานุภาพ ขอให้มีจิตตานุภาพเท่านั้นแหละ ก็จะมีสิ่งที่ชอบและไม่ชอบ ในเมื่อเป็นร่างรวมของปรมาจารย์เต๋ากับจิตตานุภาพของเทพสวรรค์แต่ละรุ่น จึงต้องใกล้ชิดกับเผ่าพันธุ์มนุษย์อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ที่ข้าสนใจยิ่งกว่าก็คือ พลังภายในของนิกายสวรรค์สามารถทำให้วิถีแห่งฟ้ามีจิตตานุภาพได้ ทุกท่านนี่จะเป็นภัยพิบัติแอบแฝงหรือไม่’

สมาชิกพรรคฟ้าดินจมดิ่งสู่ความเงียบสงบอยู่ชั่วขณะหนึ่ง ฝูงชนคิดใคร่ครวญปัญหานี้อยู่จึงไม่ได้ตอบ

จู่ๆ ก็เกิดปรัชญาขึ้นมา…สวี่ชีอันซุบซิบในใจ ขณะที่กำลังจะพูดว่า ตนเองมีสถานะเป็นผู้พิทักษ์ประตู สามารถคานสมดุลวิถีแห่งฟ้าได้ระดับหนึ่ง แต่จู่ๆ เขาก็เห็นข้อความที่หลี่หลิงซู่ส่งมา

‘จะไม่มีภัยพิบัติแอบแฝงอีกต่อไป เมื่อครู่ท่านอาจารย์ลงเขามาพบข้า บอกว่าก่อนที่เทพสวรรค์จะแตกดับนั้น ได้ทิ้งคำสั่งเอาไว้สามประการ หนึ่ง ให้เทพธิดาปิงอี๋รับตำแหน่งเทพสวรรค์โดยตรง สอง นิกายสวรรค์ทำการปรับปรุงวิชาเต๋าดั้งเดิมใหม่ จะไม่บำเพ็ญการตัดอารมณ์ความรู้สึกอีกต่อไป’

‘ท่านอาจารย์กลายเป็นเทพสวรรค์รุ่นใหม่แล้วหรือ’ หลี่เมี่ยวเจินรู้สึกดีใจกับเทพธิดาปิงอี๋จากใจจริง และส่งข้อความอธิบายว่า

หมายเลขสอง ‘วิชาเต๋าดั้งเดิมคือวิธีการบำเพ็ญที่บรรดาคนรุ่นก่อนของเผ่าพันธุ์มนุษย์แสวงหาได้มาในช่วงสุดท้ายของยุคบรรพกาล ซึ่งพวกเจ้าก็รู้ดี ปรมาจารย์เต๋าคือผู้บรรลุสมบูรณ์ที่รวบรวมวิชาแต่ไม่ใช่ผู้ริเริ่ม ที่ปรมาจารย์เต๋าริเริ่มคือวิชาของนิกายสวรรค์ นิกายปฐพี และนิกายมนุษย์’

วิชาเต๋าดั้งเดิมสามารถบำเพ็ญได้ถึงระดับสุดยอด ซึ่งมีปรมาจารย์เต๋าเป็นตัวอย่าง

หากละทิ้งการบำเพ็ญการตัดอารมณ์ความรู้สึกล่ะก็ แน่นอนว่าจะไม่มีเทพสวรรค์ผสานเข้ากับวิถีแห่งฟ้าและปลุกท่านโหราจารย์ให้ฟื้นขึ้นได้อีกต่อไป

นี่ก็หมายความว่า ท่านโหราจารย์แตกดับไปแล้วจริงๆ และจะไม่มีวันเยื้องกรายมาโลกมนุษย์ได้อีก

ภายในตำหนักบรรทม สวี่ชีอันนั่งอยู่บนพระที่นั่ง มือถือหนังสือปฐพีและหันหน้ามองไปทางสำนักโหราจารย์

สายตาของเขาราวกับมองทะลุชายคาบ้านไปเห็นแท่นแปดทิศที่สูงตระหง่านเสียดฟ้า แต่กลับมองไม่เห็นเงาร่างที่ถือแก้วสุราและหรี่ตามองโลกมนุษย์ด้วยสายตาที่เมามายอีกต่อไป

ท่านโหราจารย์…สวี่ชีอันถอนหายใจเบาๆ

หมายเลขแปด ‘คำสั่งที่สามคืออะไร’

อาซูหลัวส่งข้อความมาถาม

หมายเลขเจ็ด ‘เพิกถอนตำแหน่งเทพบุตรของข้า ขับไล่ออกจากนิกายสวรรค์’

กลุ่มสนทนาหนังสือปฐพีเงียบไปทันที ราวกับว่าฝูงชนจะมองเห็นสีหน้าท้อแท้ใจจนแทบจะร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตาของเทพบุตร

หมายเลขสอง ‘เพราะเหตุใดกัน’

หลี่เมี่ยวเจินตกใจมาก นางถูกขับไล่ออกจากนิกายสวรรค์เป็นเพราะศรัทธาไม่เหมือนกัน ไม่อาจตัดอารมณ์ความรู้สึกได้

ลูกพี่พัวพันกับชะตากรรมรัก สมควรขับไล่ออกจากสำนักจริงๆ แต่ในเมื่อละทิ้งการบำเพ็ญตัดอารมณ์ความรู้สึกแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องขับไล่เทพบุตรออกจากนิกาย

หมายเลขเจ็ด ‘อาจเป็นเพราะ อืม ตอนที่อยู่ประตูตีนเขานิกายสวรรค์ ข้าก่นด่าเลยเถิดเกินไป’

หมายเลขสอง ‘เจ้าด่าอะไรไป’

ในใจของหลี่เมี่ยวเจินรู้สึกหนักอึ้ง

หมายเลขเจ็ด ‘ก็ ก็คือว่าเลอะเลือนไปชั่วขณะ อยากเป็นบิดาของเทพสวรรค์…’

หลี่เมี่ยวเจิน “…”

สวี่ชีอัน “…”

ฮว๋ายชิ่ง “…”

อาซูหลัว “…”

ฉู่หยวนเจิ่น “…”

พอเห็นว่าฝูงชนไม่พูดอะไร หลี่หลิงซู่ก็ส่งข้อความมาเล่นลิ้น

หมายเลขเจ็ด ‘เทพสวรรค์ก็ไม่ได้ตัดอารมณ์ความรู้สึกอย่างที่เขาพูดไว้นี่’

หมายเลขหก ‘อมิตาพุทธ อาตมาคิดว่าเทพสวรรค์ตัดอารมณ์ความรู้สึกแล้ว’

ไต้ซือเหิงหย่วนอดส่งข้อความไม่ได้ ไม่มีเค้ามาก่อนเลยว่าเขาจะพูด

หลี่หลิงซู่ “…”

‘หากเทพสวรรค์ไม่ตัดอารมณ์ความรู้สึก ตอนนี้เจ้าคงได้เข้าสู่วัฏสงสารแล้ว…’ หลี่เมี่ยวเจินถ่ายทอดเสียงด้วยความโมโห

หมายเลขสอง ‘เอาล่ะ เอาล่ะ กลับเมืองหลวงก่อน ส่วนเรื่องที่เจ้าจะอยู่หรือจะไปนั้นค่อยว่ากันทีหลัง’

นางยังต้องกังวลเกี่ยวกับอนาคตของลูกพี่ที่ไม่เอาไหน

ซึ่งไม่สามารถอยู่นิกายสวรรค์ได้อีกต่อไป นิกายปฐพีก็อยู่ไม่ได้อย่างแน่นอน แม้ลูกพี่จะเป็นคนดี แต่ก็ไม่ใช่คนจิตใจดี นิกายมนุษย์ยังพอได้ ลั่วอวี้เหิงเห็นแก่หน้าสวี่ชีอันจะต้องรับศิษย์นิกายสวรรค์ที่ถูกทอดทิ้งอย่างแน่นอน

แต่ภัยพิบัติแฝงในนิกายมนุษย์นั้นใหญ่หลวงยิ่งนัก ตอนที่ไฟแห่งกรรมแผดเผาร่างกาย จำเป็นต้องใช้พลังจิตตานุภาพต่อต้านอารมณ์ทั้งเจ็ดและปรารถนาทั้งหก และวังหลังของลูกพี่มีสาวงามนับพัน จะไม่แตะต้องสตรีได้อย่างไร

พอแตะต้องสตรีก็ถูกไฟแห่งกรรมแผดเผาจนตาย

…

หลังส่งข้อความเสร็จแล้ว สวี่ชีอันหันมองทางขวาซึ่งมีจักรพรรดินีสวมชุดคลุมมังกรยืนอยู่

“ข้าจะกลับจวนไปรายงานความปลอดภัย”

เขาลุกขึ้นกล่าวน้ำเสียงทุ้มต่ำ

ฮว๋ายชิ่งเม้มริมฝีปากบางเฉียบและเย้ายวนเบาๆ มหาเคราะห์ถูกกำหนดไว้แล้ว คนรักปลอดภัย ย่อมเป็นเรื่องที่ควรค่าแก่การดีใจ แต่ทว่ามหาเคราะห์ในครั้งนี้ นักบวชเต๋าจินเหลียน จ้าวโส่ว และท่านโหราจารย์ล้วนพากันไปจากโลกมนุษย์อย่างสมบูรณ์

ภายใต้สีหน้าปีติยินดีที่ได้ชีวิตใหม่ คือความโศกเศร้าอาดูรของการจากกันชั่วนิจนิรันดร์

นางรับรู้ถึงความรู้สึกอันหนักอึ้งของสวี่ชีอันได้

…