ผู้ปลูกฝังอมตะในเมือง นิยาย บท 4

ทุกคนมองไปที่สร้อยข้อมือลูกปัดแบบสายรัด

สร้อยข้อมือร้อยด้วยลูกปัดทำจากหินสีดำบางอย่าง มองแวบเดียวก็รู้ว่าไม่ได้มีราคาค่างวดอะไรมากมาย

ใคร ๆ ต่างคิดกันว่ามันน่าจะทำมาจากอัญมณีราคาถูกอย่างออบซิเดียน

ไม่รู้ว่าราคาถึงร้อยดอลลาร์ไหม ดีน อีวาน ดอริส และคนอื่น ๆ นึกเยาะเย้ยในใจขณะที่มองดูสร้อยข้อมือนั้น

"ขอบคุณนะ!" คืนนี้อิซาเบลล่าสวมชุดรัดรูปสีม่วงเผยให้เห็นช่วงไหล่ขาวเซ็กซี่

ผมสีดำของเธอเกล้าสูง ซึ่งเพิ่มเสน่ห์แบบผู้ใหญ่ให้รูปลักษณ์ที่ดูบริสุทธิ์ของเธอ

ขาของเธอเรียวยาว โดยมีรองเท้าส้นสูงรัดส้นคริสตัลพันรอบเท้าเล็ก ๆ ที่ดูบอบบาง

เธอดูมีเสน่ห์

เธอรับสร้อยข้อมือจากคาลวินด้วยสีหน้าที่สลับซับซ้อน

เมื่อมองชายหนุ่มตรงหน้า เธออดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจ

สร้อยข้อมือนี้มีราคาถูกเมื่อเทียบกับของขวัญอื่น ๆ ที่เธอได้รับในวันนี้ แต่มันมาจากคาลวิน

หญิงสาวสวมมันที่ข้อมือ

อัญมณีสีดำที่ไม่รู้จักสัมผัสผิวของเธอ

จากนั้นอิซาเบลล่าก็รู้สึกถึงความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วแขนขาและกระดูก

วันนี้เธออยู่ในช่วงมีประจำเดือน ดังนั้นเธอจึงมีอาการปวดท้องน้อยเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอสวมสร้อยข้อมือความเจ็บปวดก็หายไป

เป็นเพราะมันหรือ นี่เป็นผลจากสร้อยข้อมือนี้จริง ๆ ใช่ไหม หัวใจของอิซาเบลล่าเต้นรัวอย่างควบคุมไม่ได้

แต่ในเวลานั้นอีวานพูดอยู่ข้าง ๆ เธอว่า "อิซาเบลล่า เห็นแล้วใช่ไหมว่าลูกกับเขาแตกต่างกันมากเกินไป เขาให้ชีวิตที่ดีกับลูกในอนาคตไม่ได้ แม่รู้ว่าลูกยังมีความรู้สึกต่อเขา แต่ลูกควรยับยั้งชั่งใจไว้ดีกว่า!"

การที่คาลวินไล่ตามโจวาน่าได้กลายเป็นเรื่องตลกของสังคมในโรงเรียนสคอลลาร์ชิพไฮสคูล

อย่างไรก็ตามคาลวินไม่แยแสเรื่องนี้แม้แต่น้อย

เขาเป็นจักรพรรดิอมตะแห่งโลกเซียนอมตะ เขาจะสนใจความคิดของนักเรียนมัธยมปลายกลุ่มหนึ่งไปทำไม

“คาลวิน มานั่งนี่สิ” เด็กหนุ่มคนหนึ่งโบกมือเรียกคาลวิน

"โซอี้" เมื่อเห็นคนผู้นี้ ดวงตาของคาลวินก็เต็มไปด้วยความดีใจ

เด็กหนุ่มคนนั้นผอมสูง สวมแว่นตาบนใบหน้าที่หล่อเหลา ทำให้เขาดูเป็นเด็กเรียน

นั่นคือเพื่อนคู่หูของเขาในโรงเรียนมัธยม โซอี้ ไวท์

"คาลวิน ในที่สุดนายก็กลับมา! ฉันคิดว่านายหนีไปหลบมุมตายที่ไหนแล้ว!" เขาตบไหล่คาลวินและพูดว่า "ฉันเคยแนะนำนายไปแล้วนี่นาว่าอย่าไปแหย็มกับสาวชั้นสูงอย่างโจวาน่า! ลืมเธอซะเถอะและอย่าทำอะไรโง่ ๆ อีก"

“โจวาน่า...” คาลวินพึมพำ