พยศรักซาตาน นิยาย บท 4
สองวันต่อมา
บ้านพิพัฒนพงค์
“กรี๊ด .....” เสียงร้องแสดงความดีใจของต้นน้ำ
ทำให้สมาชิกภายในบ้านเหลียวตามเมื่อเห็นร่างสูงของพี่ชายปรากฏตัวต่อหน้าโดยไม่ทราบกำหนดการกลับมาก่อน
ต้นน้ำวิ่งเข้าไปหากริชชัยโดยชายหนุ่มกางแขนรับร่างน้องสาวคนเล็กด้วยความรักใคร่ ต้นน้ำโผเข้าซบที่อก
ธมกานต์และตรีรินทร์เดินไปสมทบใบหน้าแสดงความตื่นเต้น
“ กริชกลับมาเมื่อไหร่ ทำไมกริชไม่บอกว่าจะกลับ แม่จะได้ไปรับ” ตรีรินทร์น้ำตาไหลด้วยความดีใจ
ก่อนจะสวมกอดลูกชายด้วยความคิดถึง
“ผมมาถึงสองวันแล้วครับ แต่อยากให้ร่างกายปรับสภาพเข้ากับเวลาที่นี่เสียก่อน
ผมเอาความสำเร็จและความภูมิใจมาฝากพ่อกับแม่นะครับ ปริญญาทั้งสามใบของผม”
“ชื่นใจจริงๆ กริช ลูกแม่เก่งจริงๆ”
ธมกานต์ตบบ่าลูกชายเพียงคนเดียว ก่อนพูดด้วยความภาคภูมิใจว่า “ พ่อดีใจที่กริชทำสำเร็จ
พ่อภูมิใจในตัวลูกของพ่อมาก”
“ขอบคุณครับพ่อ”
“กริช เป็นยังไงบ้างลูกเจ็ทเลทไหม “
“ไม่ครับ” ปากพูดกับผู้เป็นแม่แต่สายตากวาดมองไปทั่วบ้าน หวังว่าจะเจอใครสักคนหนึ่ง
ต้นน้ำมองหน้าพี่ชายก่อนอมยิ้ม
“มองหาญ่าเหรอพี่ ญ่าไม่อยู่หรอก ไปนอนบ้านเพื่อนได้สองวันแล้ว เห็นว่าจะขอนอนต่ออีกหนึ่งวัน”
กริชชัยถอนหายใจอย่างเสียดายที่อดจะได้เห็นศัตรูตอนเด็ก ‘ตอนนี้เจ้าหล่อนจะอ้วนไปถึงไหนแล้ว
จะมีสภาพเป็นไงบ้าง’
“ใครบอกว่าฉันมองหายัยกระปุกตั้งฉ่าย แกนี่ยัยน้ำสู่รู้ไม่เข้าเรื่อง ฉันมองหายัยตาลต่างหากล่ะ”
ต้นน้ำยิ้มอย่างรู้ทัน ก่อนจะตอบกลับอย่างอารมณ์ดีว่า “ตอนนี้ไม่อ้วนแล้วนะพี่กริช สวยมาก”
“อย่างงั้นเชียว ชักอยากเห็นแล้วล่ะ”
“แม่ว่ากริชไปอาบน้ำเถอะลูก มาเหนื่อย ๆ เย็นๆเราจะได้คุยกัน”
“ พร้อมจะไปทำงานแล้วใช่ไหมตากริช” ธมกานต์เอ่ยถาม
“ครับพ่อ”
“ดี งั้นวันจันทร์ออกไปพร้อมกันเลย “
“ครับ”
“คุณนี่ ลูกพึ่งมาถึงก็จะหางานให้ลูกเสียแล้ว ฉันเบื่อจริงๆเลยคนบ้างาน”
“บ้างานด้วย แล้วบ้าคุณด้วย” ธมกานต์ก้มหน้ามากระซิบข้างๆหู
ตรีรินทร์หยิกที่ต้นแขนก่อนจะค้อนให้ชายหนุ่มอย่างหมั่นไส้
“บ้าจังคุณนี่หื่นกามไม่เลือกสถานที่เลย ไม่อายลูกๆบ้างหรือไง” ตรีรินทร์กระซิบตอบ
“ทำไมต้องอาย ก็ผมเป็นแบบนั้นจริงๆ” ธมกานต์คว้าร่างตรีรินทร์เข้ามากอดก่อนจะโยกไปมา
“ หัวใจของผมอยู่กับคุณตลอดเวลา ไม่รู้เหรอคุณตรีรินทร์”
“ อืม ปากหวาน”
เสียงต้นน้ำและกริชชัยหัวเราะประสานกันเมื่อเห็นทั้งพ่อและแม่ยังหยอกล้อกันเป็นหนุ่มๆสาวๆ
ตรีรินทร์ค้อนเบาๆ
5วันผ่านไป บ้านพิพัฒนพงค์ กริชชัยเงยหน้าขึ้นมองเมื่อได้ยินเสียงเดินเกือบวิ่งมาจากข้างบน
ชายหนุ่มเหลือบเห็นพยาบาลสาวร่างเล็กกำลังหอบของพะรุงพะรังวิ่งหน้าตาตื่นมาจากข้างบน
“ยัยน้ำมาคุยกันหน่อยสิ” กริชชัยวางหนังสือพิมพ์ แล้วยกกาแฟขึ้นจิบท่าทางดูสบาย
ต้นน้ำ พิพัฒนพงค์ มองพี่ชายเพียงคนเดียว เลิกคิ้วด้วยแววตาสงสัย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พยศรักซาตาน