พยศรักซาตาน นิยาย บท 8

วันเสาร์ รุ่งเช้าวันต่อมา ดีไซเนอร์สาว มองฟ้าแล้วใจหายเมื่อมืดครื้มผิดปกติ

“โอ๊ยอะไรเนี่ย เมื่อเช้าฟ้าสว่าง ดีๆ อย่าพึ่งตกนะคะ เช้าวันเสาร์เสียด้วย “

“สาธุ ช่วยลูกด้วยเถิด “ เอลี่ก้มกราบที่พวงมาลัย อย่างรู้สึกจิตใจว้าวุ่น

เสียงฟ้าร้องดังอยู่สักพัก ฝนก็เทลงมาราวกับฟ้ารั่ว เอลี่ทำหน้าเหมือนอยากจะร้องไห้

“สุทัศน์จ๋า อย่าเกเรนะวันนี้ ฝนตกทีไร สุทัศน์แกล้งเอลี่ตลอด อย่านะเอลี่ขอร้อง

เอลี่กำลังจะไปหาเจ้าชายในฝัน สุทัศน์ช่วยเอลี่ด้วย “ ดีไซเนอร์สาวลูบพวงมาลัย พลางพูดกับ รถคู่ใจ

“ ฮือ ทำยังไงเนี่ย ดูสิถนนกรุงเทพฯนี่ก็บ้า เวลาฝนตกทีไร ทำไมรถติดทุกที

นี่ขนาดฉัน เผื่อเวลาเป็นชั่วโมงแล้วนะเนี่ย “ หญิงสาวในร่างชายยกนาฬิกาขึ้นดูด้วย ใจที่ร้อนรุ่ม

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป

เอลี่นั่งร้องไห้ ในรถเมื่อรถไม่สามารถขยับ ได้เลย “ ทำไมมันถึงต้องเกิดกับฉันแบบนี้นะ ทำไมโชคชะตาถึงกลั่นแกล้งอีเอลี่แบบนี้ “

พูดจบรถก็ชักกระตุกสองสามที แล้วก็ดับ” ให้มันได้อย่างงี้สิ ชีวิตบัดซบจริงๆเลย

ให้ตายเลย ฉันอุตส่าห์ลุกขึ้นมาตีสามแต่งหน้า แต่งตัว หมดกันล่ะทีนี้ “

บริษัท กรณ์วิภาค คอปอเรชั่น อินเตอร์เนชั่นแนล

อดิสร ขว้างแฟ้มอย่างระบายอารมณ์ ก่อนจะลุกขึ้นยืน “ ว่าไงนะ เจน คนของเจ๊ไข่

ยังไม่มาอีกเหรอ เหลวไหลจริง นี่มันเก้าโมงครึ่งแล้วนะ ตกลงผมต้องมารอเค้าเหรอเนี่ย

ผมเป็นลูกค้านะ “

เจนสุดา เลขาสาว วัยกลางคน ทำหน้าเจื่อน เมื่อเจ้านายหนุ่มอารมณ์เสียแต่เช้าเมื่อทราบว่า ร้านที่นัดหมายจะมาวัดตัว และคุยงานยังไม่มาตามนัด

“บอส มีเบอร์ไหมค่ะ เจนโทรตามให้นะ”

“ ไม่ต้อง ผมรอเขาอีกห้านาที ถ้ามาไม่ถึง ยกเลิกนัดนี้ไปเลยแล้วเตรียมการประชุม

ของเราเช้านี้เลย ผมไม่ชอบทำงานกับพวกไม่มืออาชีพ “ อดิสรพูดน้ำเสียงหงุดหงิดก่อนจะโบกมือ เป็นการบอกให้เลขาออกไปจากห้อง

เจนสุดาเดินออกจากห้องไปตัวลีบ “ พายุอะไรจะถล่มหนอ”

เอกรินทร์หรือเอลี่ เดินตัวเปียกเข้ามาบริษัท เนื้อตัวเปียกปอน เมื่อเดินเข้าสู่ลิฟท์

เอลี่ปิดหน้า ร้องไห้ อย่างสุดเสียง “ ทำไมโชคชะตาถึงกลั่นแกล้ง เอลี่แบบนี้ ทำไมใจร้ายกับเอลี่แบบนี้ เอลี่อุตส่าห์รอตั้งแปดปีจะได้พบพี่สร ทำไมจะให้พบแบบประทับใจไม่ได้

ทำไมใจร้ายกับเอลี่ แบบนี้ “ เมื่อได้ยินเหมือนเสียงลิฟท์หยุด เอกรินทร์ หรือเอลี่ เช็ดน้ำตา

สูดลมหายใจเข้าออกยาว เหมือนเรียกกำลังใจให้กับตัวเอง

“ตายแล้วคุณ พึ่งมาถึงเหรอค่ะ รีบๆ เข้าไปค่ะ คุณสรโมโหใหญ่เลย “ เสียงเจนจิราทักทาย เมื่อเห็นสาวประเภทสองถือแฟ้ม เดินหน้าตาตื่นเข้ามา

ก๊อกๆๆ

“เข้ามา”เสียงอนุญาติ ห้วน ทำเอาทั้งเลขาสาว และ สาวประเภทสองอย่างเอลี่ ขาสั่น

“ตัวใครตัวมันนะคะคุณ “

เอกรินทร์หรือเอลี่ มองร่างของชายในฝัน ทางด้านหลัง เพราะชายหนุ่มยืนหันหลังให้ประตู ด้วยหัวใจเต้นแรง จนเหมือนระเบิด

อดิสร หันมาอย่างเต็มตัว ใบหน้าดุ ชายหนุ่มยกมือขึ้นกอดอก ก่อนมองมาทาง

ด้านของแขกแปลกหน้าด้วย แววตา ตำหนิ เอลี่หน้าชา จากแววตาที่ชายหนุ่มพยายามส่งมา

แต่พยายามใจดีสู้เสือ ฝืนยิ้ม ทั้งๆ ที่ในใจร้องไห้

“ ขอโทษค่ะ ดิฉันมาสาย ..พอดีว่า “

“ ผมไม่ชอบฟังคำแก้ตัว แล้วอยากบอกคุณว่า วันนี้หมดเวลาของคุณแล้ว ผมรอคุณมา สี่สิบห้านาที สี่สิบห้านาทีนะครับ ผมไม่ชอบทำงานกับคนไม่มีความรับผิดชอบ

แล้วเวลาของผมมีค่ามาก ไม่มีเวลาเด็กฝึกหัด หรือคนที่ไม่รักษาเวลาและไม่เคารพในอาชีพของตัวเอง “

เอกรินทร์อ้าปาก แต่ต้องชะงัก เมื่อชายหนุ่มไม่เปิดโอกาสให้เธอพูดแทรก

“วันนี้หมดเวลาของคุณแล้ว อีกสิบห้านาทีผมต้องประชุมต่อ ผมคิดว่าคุณคงไม่

พร้อม และอีกอย่าง ผมหมดอารมณ์แล้ว ตอนนี้ผมอยากจะมีสมาธิที่จะทำงานชิ้นต่อไป “

เอกรินทร์หรือเอลี่กัดริมฝีปาก ก่อนรวบรวมกำลังใจ พูด “ แล้วคุณอดิสรจะให้ดิฉันมาพบ

เมื่อไหร่ “

“วันอาทิตย์ ผมทำงานครึ่งวัน คุณจะมาที่นี่ หรือจะไปคุยกันที่สปอร์ตคลับตอนบ่าย

เลือกเอาแล้ว นัดกับเลขาผมข้างนอก เชิญคุณกลับได้ “ พูดจบ อดิสรก็เดินมาที่เก้าอี้แล้ว

พลิกแฟ้มเอกสาร อ่านทันที

เอลี่กัดริมฝีปากจนเจ็บ กำลังจะหันหลังกลับ แต่ต้องสะดุ้ง เมื่อได้ยินเสียงมีอำนาจ

ดังขึ้น “ ผมอนุญาติให้ใช้ห้องน้ำ ของผม คุณกรุณาเข้าไปเช็ดตัวให้เรียบร้อยจะดีกว่า

เปียกอย่างกับลูกหมาตกน้ำ สารรูป ดูไม่จืดจริงๆ ผมยังคิดไม่ออกว่าคุณจะ ออกแบบเสื้อผ้าให้ผมได้ดูดี ยังไง ในเมื่อตอนนี้ ผมไม่ประทับใจอะไรคุณสักอย่าง “