“ในที่สุด ฉันก็ได้ออกมาแล้ว...” เฉินผิงสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าไปเต็มปอด แล้วตะโกนออกมาสุดกำลัง! ด้านหลังของเฉินผิงคือทัณฑสถานหงเฉิง เขาใช้เวลาอยู่ที่นี่ถึงสามปีเต็มๆ ในที่สุด วันนี้ก็ครบกำหนดปล่อยตัวแล้ว! “เฮ้อ ไม่รู้ว่าพ่อแม่เป็นยังไงกันบ้าง” เฉินผิงสะพายเป้ผ้าแคนวาสขาดๆ รีบตรงดิ่งกลับบ้าน สามปีมานี้ พ่อแม่ของเขาไม่เคยมาเยี่ยมเขาเลย เวลานี้เฉินผิงอดรู้สึกเป็นห่วงไม่ได้ ระหว่างทางกลับบ้าน เฉินผิงพินิจมองแหวนสีทองสัมฤทธิ์โบราณที่เขาสวมอยู่ตลอด บนตัวแหวนสลักรูปมังกรที่ดูเหมือนจริง บริเวณบนหัวมังกรมีคำว่า ‘ประกาศิต’ สลักอยู่ ตาเฒ่ามังกร เพื่อนในเรือนจำของเขามอบแหวนวงนี้ให้ในวันนี้ที่เขาพ้นโทษ ตาเฒ่ามังกรผู้นี้เป็นคนแปลก วันทั้งวันเอาแต่พูดพร่ำว่าตนเองนั้นเป็นประมุขแห่งตำหนักมังกรฟ้าผู้หยั่งรู้ฟ้าดิน เชี่ยวชาญด้านการรักษาโรค สามารถชุบชีวิตคนตายให้ฟื้นคืนชีพได้อีกด้วย ทุกคนต่างมองว่าตาเฒ่ามังกรนี้เป็นคนบ้าและไม่ใส่ใจเขา มีเพียงเฉินผิงที่พูดคุยกับเขาบ้างในเวลาว่าง และยังแบ่งปันอาหารให้เขาอีกด้วย ทุกๆ วัน ตาเฒ่ามังกรจะเล่าเรื่องแปลกประหลาดให้เฉินผิงฟัง อย่างเช่น ตำหนักมังกรฟ้าเอย เกาะสะกดมังกรเอย ล้วนเป็นสิ่งที่เฉินผิงไม่เคยได้ยินมาก่อน! ต่อมา ตาเฒ่ามังกรก็ชวนให้เฉินผิงนั่งสมาธิและฝึกยุทธ์เป็นเพื่อน เฉินผิงเองก็ไม่มีอะไรทำจึงฝึกตามเขาไป แต่ใครจะรู้ได้ สามปีผ่านไป เฉินผิงฝึกฝนจนได้ทักษะยุทธ์และวิชาการแพทย์จากตาเฒ่ามังกรมาจริงๆ วันนี้ที่เฉินผิงได้รับการปล่อยตัว ตาเฒ่ามังกรได้นำแหวนวงนี้มามอบให้ พร้อมกับกำชับให้เฉินผิงไปที่เกาะนิรนามทางทะเลตะวันออกให้ได้ในวันที่สิบห้าเดือนเจ็ดของปีนี้ เมื่อไปถึงเกาะแล้ว เฉินผิงเพียงแสดงแหวนก็จะมีคนมารับ ถึงเวลานั้น เฉินผิงก็จะได้รับโอกาสอันยิ่งใหญ่ เนื่องจากเขาได้เรียนรู้ทักษะมากมายจากตาเฒ่ามังกร คำพูดของตาเฒ่ามังกร เฉินผิงจึงเชื่ออย่างสนิทใจ เขารับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ เพียงแต่ว่า ยังมีเวลาอีกหลายเดือนกว่าจะถึงวันที่สิบห้าเดือนเจ็ด ไม่ทันรู้ตัว เฉินผิงได้เดินมาถึงหน้าบ้านของตัวเองแล้ว เมื่อมองดูบ้านที่ค่อนข้างทรุดโทรมตรงหน้า อารมณ์ซับซ้อนปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเฉินผิง เขาไม่รู้ว่าสามปีมานี้พ่อแม่เป็นอย่างไรบ้าง พ่อแม่จะต้องได้รับแรงกดดันขนาดหนักเพราะความหุนหันพลันแล่นของตนอย่างแน่นอน! เมื่อนึกย้อนไปเมื่อสามปีก่อน ดวงตาของเฉินผิงก็ส่องประกายความโกรธแค้นออกมา! สามปีก่อน เฉินผิงคบกับเกิ่งซานซานแฟนสาวซึ่งเป็นเพื่อนในรั้วมหาวิทยาลัยเดียวกัน คนทั้งคู่ดูใจกันมาสองปีแล้ว ถึงขั้นที่พูดคุยกันเรื่องการแต่งงานแล้วด้วย! แต่ในคืนหนึ่ง ขณะที่กำลังส่งเกิ่งซานซานกลับบ้าน ทั้งสองได้พบกับเซียวเหล่ยที่ดื่มจนเมา! เซียวเหล่ยคนนี้เป็นทายาทเศรษฐีชื่อดังแห่งเมืองหงเฉิง วันๆ ทำแต่เรื่องเลวทราม! เซียวเหล่ยถูกใจความสวยของเกิ่งซานซานเข้า จึงผุดความคิดชั่วร้ายตรงเข้าไปลวนลามเธอ! ในฐานะทายาทเศรษฐีรุ่นสองชื่อดังของท้องถิ่น เซียวเหล่ยไม่ได้เห็นเฉินผิงอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย! เฉินผิงแทบคลั่งเมื่อเห็นแฟนสาวของตนถูกคนอื่นล่วงเกิน! เขาคว้าก้อนอิฐขึ้นมาและฟาดลงไปที่หัวของเซียวเหล่ยอย่างรุนแรง! ผลลัพธ์เป็นไปตามคาด... เมื่อเซียวเหล่ยที่มีทั้งอิทธิพลและอำนาจถูกทำร้าย แน่นอนว่าเขาไม่มีทางยอมจบเรื่องง่ายๆ หรอก เขาแจ้งตำรวจให้จับกุมเฉินผิง เฉินผิงได้รับโทษจำคุกสามปีด้วยข้อหาทำร้ายร่างกายโดยเจตนา! จวบจนกระทั่งวันนี้ เฉินผิงจึงได้รับการปล่อยตัว หลังจากลังเลอยู่นาน สุดท้ายเฉินผิงก็เคาะประตูเบาๆ! “ใครน่ะ” เมื่อประตูเปิดออก หญิงชราผมขาวโพลนหลังค่อมเดินออกมา มือข้างหนึ่งคลำไปด้านหน้าตลอดเวลา “ใครน่ะ ใครมาเคาะประตู” ดวงตาทั้งสองของหญิงชราปิดสนิท ชัดเจนว่าเธอมองอะไรไม่เห็น ที่แท้ก็คนตาบอดนี่เอง! เฉินผิงถึงกับตกตะลึงเมื่อได้เห็นหญิงชราที่อยู่ตรงหน้า ดวงตาทั้งสองเบิกกว้าง ร่างกายสั่นเทา เขาไม่อยากจะเชื่อว่า หญิงชราตรงหน้าที่มีผมขาวโพลนและมีรอยเหี่ยวย่นทั่วทั้งใบหน้าก็คือแม่ของเขา ถังหงอิง เพียงแค่สามปี แม่ของเขากลายเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร “แม่ ผมเอง เฉินผิง!” เฉินผิงรุดเข้าไปประคองแม่ของตนไว้ พลางตะโกนร้องด้วยสีหน้าตื่นตระหนก “เฉินผิง เป็นลูกจริงๆ หรือ” ถังหงอิงใช้สองมือคลำไปที่ใบหน้าของเฉินผิง เธอกลั้นน้ำตาไม่ไหวร้องไห้ออกมา “แม่ ผมเอง ผมเองครับ” เบ้าตาของเฉินผิงแดงก่ำ “แม่ครับ แม่เป็นอะไรไปครับ เกิดอะไรขึ้น” เฉินผิงไม่เข้าใจ ทั้งๆ ที่ตอนเขาจากไป แม่ก็ยังแข็งแรงดีอยู่ ทำไมช่วงระยะสั้นๆ แค่สามปี ถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้! “เฮ้อ เรื่องมันยาวน่ะลูก เข้ามาข้างในก่อน!” ถังหงอิงดึงมือเฉินผิงเข้าไปในบ้าน! เมื่อเห็นสภาพบ้านที่ดูซอมซ่อและแทบจะว่างเปล่า เฉินผิงนิ่งอึ้งไปทันที! ถึงแม้ครอบครัวของเขาจะไม่ใช่คนร่ำรวยอะไร แต่พ่อของเขาก็มีการงานที่มั่นคง ถือว่ามีกินมีใช้ แต่มาบัดนี้ ทำไมภายในบ้านจึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้! “แม่ครับ เกิดอะไรขึ้นกันแน่ครับ” เมื่อเฉินผิงเห็นบ้านอยู่ในสภาพนี้ จึงรีบเอ่ยถามแม่ของตน “เฮ้อ” ถังหงอิงถอนหายใจ “หลังจากที่ลูกไป...” ถังหงอิงเล่าเรื่องราวทั้งหมดอย่างละเอียด ที่แท้หลังจากที่เฉินผิงติดคุก เซียวเหล่ยยังคงไม่ยอมรามือจากครอบครัวของเขา มิหนำซ้ำยังเรียกร้องเงินชดเชยอีกหนึ่งล้าน สุดท้ายไม่มีทางเลือก พ่อแม่ของเขาจำต้องขายเรือนหอของเฉินผิง และต้องหยิบยืมเงินเป็นจำนวนมาก แต่ก็ยังไม่สามารถรวบรวมได้เพียงพอ ท้ายที่สุดยังขาดอยู่อีกสามแสน พวกเขาจึงต้องผ่อนชำระให้ตระกูลเซียว! และด้วยเหตุนี้ พ่อของเฉินผิงก็ต้องตกงาน ทำได้เพียงเป็นคนกวาดถนนเลี้ยงชีพ ส่วนแม่ของเขาก็ร้องไห้น้ำตาอาบแก้มตลอดเวลาจนกระทั่งตาบอด นี่จึงเป็นเหตุผลที่พ่อแม่ของเขาไม่เคยไปเยี่ยมเขาเลยตลอดสามปีที่อยู่ในคุก เมื่อได้รับฟังเรื่องราวจากแม่ เฉินผิงค่อยๆ กำหมัด แรงอาฆาตผุดขึ้นในส่วนลึกของแววตา! เขาคาดไม่ถึงเลยว่าตระกูลเซียวจะโหดเหี้ยมขนาดนี้ นี่มันต้องการทำลายครอบครัวของเขาให้สิ้นซากชัดๆ! “แม่ แล้วเกิ่งซานซานไม่มาดูแลพ่อแม่บ้างเลยหรือ” เฉินผิงถามด้วยความสงสัย เกิ่งซานซานกำลังจะแต่งเข้ามาเป็นภรรยาของเขาแล้ว และที่เขาต้องติดคุกก็เพราะเธอด้วย เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะไม่แยแสต่อพ่อแม่ของเขา “เฮ้อ อย่าพูดเลย ไม่เพียงแต่ตระกูลเกิ่งจะไม่สนใจเท่านั้น แม้แต่สินสอดทองหมั้นที่เราให้ไป เขาก็ไม่คืน เขาบอกว่าที่งานแต่งต้องยกเลิกไม่ใช่ความผิดของพวกเขา แต่เป็นเพราะลูกติดคุกต่างหาก เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงยึดสินสอดไปทั้งหมด!” “พ่อของลูกเคยไปเจรจากับพวกเขา แต่กลับถูกพวกเขาทำร้ายกลับมาอีกด้วย!” ยิ่งพูด ถังหงอิงก็ยิ่งรู้สึกขมขื่น กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่!