ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 100

มู่ซินเย่ว์ค่อยๆลืมตาขึ้น ดวงตาคู่หนึ่งมองมาที่มู่ซย่าอย่างเย็นชาและชั่วร้าย

มู่ซย่าแสร้งทำเป็นไม่เห็น

เธอเดาได้แต่เนิ่นๆแล้วว่าซือถูไห่ต้องห้ามหรือไล่ซือถูชิงซานไปที่อื่น แต่กลับไม่คิดว่าเป็นที่วัด

วัดเป็นสถานที่ที่ดี ซือถูชิงซานไปที่นั่น ความทุกข์บางอย่างอาจดีขึ้น

พอดีคนรับใช้เก็บสัมภาระลงมาข้างล่าง ใบใหญ่ใบเล็กรวมแล้วมีห้าหรือหกใบ

มู่ซย่าพูดอย่างเป็นธรรมชาติ “ไปในวัดจำเป็นต้องเอาของไปเยอะขนาดนี้เหรอคะ ที่นั่นคุณป้าน่าจะมีเสื้อผ้ากางเกงอะไรทุกอย่างนะคะ?”

มู่ซินเย่ว์จ้องมองที่เธออย่างไม่พอใจแล้วพูดว่า “อากาศกำลังจะเย็นเอาเสื้อผ้าไปเยอะหน่อยอย่างน้อยก็ไม่เป็นหวัด”

อย่างไรก็ตามซือถูไห่พูดว่า “ซานซานพูดถูก ที่นั่นอะไรก็มี เสื้อหนาวก็มี ของพวกนี้ไม่ต้องเอาไป ยังมีอีกนะ ไม่จำเป็นต้องเอาอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ใดๆไปด้วย ถ้าไปที่นั่นเล่นเกมทั้งวัน งั้นก็คงไม่ใช่ไปคิดทบทวนตัวเอง แต่ไปท่องเที่ยว!”

“แต่…”

มู่ซินเย่ว์ต้องการช่วยซือถูชิงซานให้บรรลุประสงค์อีกครั้ง ซือถูไห่ก็กวาดตามองตรงไปด้วยสายตาเย็นชา ฉันคิดว่าเธอก็รู้ว่าลูกผิด และอยากให้ลูกทบทวนเรื่องที่ผ่านมา ที่แท้ไม่ใช่อย่างนี้ใช่ไหม ตบเมื่อครู่เธอแสดงละครให้ฉันดูงั้นใช่ไหม”

คำพูดของมู่ซินเย่ว์ทั้งหมดถูกปิดกั้น ดังนั้นเธอจึงเปลี่ยนคำพูด “ฉันแค่กังวลว่าลูกจะป่วย…ในเมื่อคุณพูดแบบนี้ งั้นก็ช่างเถอะ”

คนรับใช้จึงเอาของลดลงเหลือกระเป๋าเดินทางใบเดียว

เมื่อซือถูชิงซานถึงวัดเห็นว่าในกระเป๋าเดินทางมีแค่ชุดชั้นใน ร่างเธอก็ทรุดลง

โทรศัพท์มือถือ!เธอต้องการโทรศัพท์มือถือ

“พวกเธอรีบบอกแม่นะให้แม่เอาโทรศัพท์มือถือของฉันส่งมาที่นี่!”

คนรับใช้กำลังจะพูด ซือถูหย่าพี่สาวของซือถูไห่ก็เดินช้าๆออกมาจากด้านใน

เธอเป็นผู้นำนักปฏิบัติธรรม ขมับของเธอเป็นสีเทาแล้ว เมื่อเห็นซือถูชิงไห่เอะอะโวยวาย ก็ขมวดคิ้วทันที

“สถานสำคัญของพระพุทธศาสนา เธอทำอะไร!”

ซือถูชิงซานเมื่อเห็นซือถูหย่าก็ตัวสั่นตกใจ

หญิงชราคนนี้ตอนที่ยังไม่ออกปฏิบัติธรรมก็เข้มงวดมากกับเธอและแม่ของเธอ เทียบขึ้นมาเธอชอบมู่หว่านเย่ว์มากกว่าแม่ของเธอ ต่อมาไม่รู้เกิดอะไรขึ้น ก็มาที่วัดปฏิบัติตนแล้ว

“ป้า คุณป้า…” ซือถูชิงซานทักทายอย่างสั่นเทา

ซือถูหย่ามองเธออย่างเย็นชา พูดว่า “เข้ามาซิ ไปจุดธูปก่อน”

ซือถูชิงซานอยากตาย เธอหวังเพียงรอมู่ซินเย่ว์คิดหาหนทางมารับเธอกลับไปโดยเร็ว”

แต่พอคิดถึงที่มู่ซินเย่ว์ตบหน้าเธอ ซือถูชิงซานก็ท้อแท้ใจขึ้นมา

แม่คงทอดทิ้งเธอแน่นอน แม่ทอดทิ้งลูกสาวแท้ๆของตัวเอง!

เธอได้คิดดีแล้ว ถ้าแม่ไม่มารับเธอ งั้นเธอ…ก็จะไม่ยอมรับแม่คนนี้อีก!”

คฤหาสน์ซือถู

มู่ซย่าเอาจดหมายที่สกัดมาจากคนรับใช้ใส่ในกระเป๋าเสื้อ

นี่คือจดหมายที่มู่ซินเย่ว์เขียนให้ซือถูชิงซาน

เธอให้เงินคนใช้จำนวนหนึ่ง ให้ไปบอกมู่ซินเย่ว์ว่าจดหมายถูกส่งไปแล้ว และวันหลังทุกครั้งที่มู่ซินเย่ว์จัส่งจดหมายก็ให้ส่งมาที่เธอให้หมด

คนรับใช้รับเงินเปล่าจากทั้งสองฝั่ง แน่นอนว่าต้องยินดีที่จะช่วยมู่ซย่าเรื่องนี้

“งั้นคุณหนูใหญ่ ฉันออกไปก่อนนะคะ”

“ไปเถอะจ้ะ” มู่ซย่ามองจนคนรับใช้จากไปจึงเอาจดหมายจากในกระเป๋าเสื้อออกมาดู

ตัวหนังสือบนจดหมายเขียนอย่างลวกๆ ตอนที่เขียนมู่ซินเย่ว์คงใจร้อนรุ่มดั่งไฟไหม้

ลูกสาวสุดที่รักโดนส่งไปปฏิบัติธรรมที่วัด เธอไม่ร้อนใจก็คงแปลก แต่เมื่อรอเธอมีสติกลับคืน จะต้องคิดหาวิธีโต้ตอบเธอ ดังนั้นเธอจะต้องเตรียมพร้อม

มู่ซย่าพยายามหาคำในจดหมาย เนื้อหาง่ายมาก อธิบายว่าที่ตบซือถูชิงซานก็เพราะจะทำให้ซือถูไห่คลายความโกรธ สำหรับการไปในวัด เธอจะรีบไปรับกลับมา ขอให้ซือถูชิงซานอยู่กับคุณป้าให้ดีๆอย่าก่อเรื่อง”

ข้อมูลเหล่านี้ล้วนไร้ประโยชน์ มู่ซย่าหาข้อมูลที่มีประโยชน์อยู่ตอนท้ายสุด___