ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 100

มู่ซินเย่ว์ค่อยๆลืมตาขึ้น ดวงตาคู่หนึ่งมองมาที่มู่ซย่าอย่างเย็นชาและชั่วร้าย

มู่ซย่าแสร้งทำเป็นไม่เห็น

เธอเดาได้แต่เนิ่นๆแล้วว่าซือถูไห่ต้องห้ามหรือไล่ซือถูชิงซานไปที่อื่น แต่กลับไม่คิดว่าเป็นที่วัด

วัดเป็นสถานที่ที่ดี ซือถูชิงซานไปที่นั่น ความทุกข์บางอย่างอาจดีขึ้น

พอดีคนรับใช้เก็บสัมภาระลงมาข้างล่าง ใบใหญ่ใบเล็กรวมแล้วมีห้าหรือหกใบ

มู่ซย่าพูดอย่างเป็นธรรมชาติ “ไปในวัดจำเป็นต้องเอาของไปเยอะขนาดนี้เหรอคะ ที่นั่นคุณป้าน่าจะมีเสื้อผ้ากางเกงอะไรทุกอย่างนะคะ?”

มู่ซินเย่ว์จ้องมองที่เธออย่างไม่พอใจแล้วพูดว่า “อากาศกำลังจะเย็นเอาเสื้อผ้าไปเยอะหน่อยอย่างน้อยก็ไม่เป็นหวัด”

อย่างไรก็ตามซือถูไห่พูดว่า “ซานซานพูดถูก ที่นั่นอะไรก็มี เสื้อหนาวก็มี ของพวกนี้ไม่ต้องเอาไป ยังมีอีกนะ ไม่จำเป็นต้องเอาอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ใดๆไปด้วย ถ้าไปที่นั่นเล่นเกมทั้งวัน งั้นก็คงไม่ใช่ไปคิดทบทวนตัวเอง แต่ไปท่องเที่ยว!”

“แต่…”

มู่ซินเย่ว์ต้องการช่วยซือถูชิงซานให้บรรลุประสงค์อีกครั้ง ซือถูไห่ก็กวาดตามองตรงไปด้วยสายตาเย็นชา ฉันคิดว่าเธอก็รู้ว่าลูกผิด และอยากให้ลูกทบทวนเรื่องที่ผ่านมา ที่แท้ไม่ใช่อย่างนี้ใช่ไหม ตบเมื่อครู่เธอแสดงละครให้ฉันดูงั้นใช่ไหม”

คำพูดของมู่ซินเย่ว์ทั้งหมดถูกปิดกั้น ดังนั้นเธอจึงเปลี่ยนคำพูด “ฉันแค่กังวลว่าลูกจะป่วย…ในเมื่อคุณพูดแบบนี้ งั้นก็ช่างเถอะ”

คนรับใช้จึงเอาของลดลงเหลือกระเป๋าเดินทางใบเดียว

เมื่อซือถูชิงซานถึงวัดเห็นว่าในกระเป๋าเดินทางมีแค่ชุดชั้นใน ร่างเธอก็ทรุดลง

โทรศัพท์มือถือ!เธอต้องการโทรศัพท์มือถือ

“พวกเธอรีบบอกแม่นะให้แม่เอาโทรศัพท์มือถือของฉันส่งมาที่นี่!”

คนรับใช้กำลังจะพูด ซือถูหย่าพี่สาวของซือถูไห่ก็เดินช้าๆออกมาจากด้านใน

เธอเป็นผู้นำนักปฏิบัติธรรม ขมับของเธอเป็นสีเทาแล้ว เมื่อเห็นซือถูชิงไห่เอะอะโวยวาย ก็ขมวดคิ้วทันที

“สถานสำคัญของพระพุทธศาสนา เธอทำอะไร!”