ซือถูชิงซานตะโกนอย่างโกรธเคือง “ไม่ใช่อย่างนี้!พี่รู้ๆอยู่ว่าไม่เคยช่วยฉันพูดสักคำ___”
“พอแล้ว!” ซือถูไห่ตะโกนยับยั้ง
เมื่อกี้ความโกรธอย่างมากที่เขาพยายามระงับมาถึงขณะนี้คงระงับไว้ไม่อยู่แล้ว เขาหายใจราวกับมีขาดอ๊อกซิเจนอย่างหนัก สภาพแบบนั้นบอกว่าจะกลืนกินคนทั้งเป็นก็มีคนเชื่อ
ซือถูชิงซานตื่นตกใจ
เธอคว้าแขนเสื้อของมู่ศินเย่ว์แล้วร้องไห้ “แม่ แม่ช่วยหนูพูดสักคำซิ นังมู่ซย่านังนี่…”
“หุบปาก!”
ทันที่ที่มู่ซินเย่ว์พูดจบเธอยื่นมือออกไปตบหน้าซือถูชิงซานอย่างแรง
“เพี๊ยะ___” เสียงตบหน้าดังลั่น ซือถูชิงซานมึนงง
ตบฉาดนี้หนักมาก ชั่วขณะหนึ่งเธอเหมือนเห็นดวงดาวโคจรอยู่ตรงหน้า ต่อมาใบหน้าครึ่งที่โดนตบราวกับสูญเสียการรับรู้ไปแล้ว
เธอเอื้อมมือไปลูบดูก็พบว่าฟันที่เพิ่งอุดซี่นั้นหลุดออกมา
ซือถูชิงซานมองที่มู่ซินเย่ว์อย่างไม่กล้าเชื่อ “แม่?”
แม่ที่รักเธอที่สุดเสมอมาตบเธอ?
มู่ซินเย่ว์ระงับความปวดใจส่ายหัวแล้วพูดว่า “อย่าเรียกแม่ การกระทำของลูกทำร้ายทั้งครอบครัว ตอนนี้ลูกก็ไปคุกเข่าต่อหน้าพ่อ ขอร้องให้พ่อให้โอกาสลูกอีกครั้ง”
“แม่…”
“คุกเข่าลง!” มู่ซินเย่ว์ตะโกนเสียงดังขัดจังหวะการพูดของซือถูชิงซาน
ซือถูชิงซานตกใจเธอไม่กล้าพูดอะไรรีบตรงไปเบื้องหน้าซือถูไห่ งอเข่าแล้วคุกเข่าลงตรงหน้าซือถูไห่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้!
รอคะ จะมาต่อไหมหรือหาอ่านได้ที่ไหนอีกไหมคะ...
ช่วยอาซีด้วย🥺🥺...
ฉินหรานเฟิน ไม่ใช่เอ็ง 55/5/...
ชอบเธอเข้าแล้ววว...
บ้านซือถูนี่เลวในกระดูกจริงๆ...
❤️❤️❤️...