ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 98

มู่ซินเย่ว์ไม่ได้คิดมาก คิดเพียงว่าเป็นมู่ซย่าที่พยายามยั่วยุให้เกิดความขัดแย้ง เธอพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ไม่เป็นไรจ้ะซานซาน เล่าเรื่องให้ชัดๆ มู่ซย่าให้ร้ายลูกใช่ไหม”

ซือถูชิงซานก้มศรีษะลงไม่กล้าพูด

เธอต้องการใส่ร้ายมู่ซย่ากับแม่เธอ แต่คำโกหกเหล่านั้นโดนจับได้ง่ายเกินไป ดังนั้นเธอจึงไม่กล้าพูดแม้แต่คำเดียว

มู่ซินเย่ว์เห็นซือถูชิงซานเป็นอย่างนี้ จึงคิดแค่ว่าเธอกลัวซือถูไห่ เธอหันกลับไปมองซือถูไห่พูดว่า “ที่รัก ฉันรู้ว่าคุณรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณมู่ซย่า ดังนั้นจึงปกป้องเธอทุกอย่าง แต่เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับซานซานจริงๆ ทันทีที่ซานซานกลับมาก็มาร้องไห้กับฉัน บอกว่ามู่ซย่าพาคุณชายเยี่ยไปที่กองถ่าย แย่งบทนางเอกของลูกไป เรื่องของบริษัท คิดว่ามู่ซย่าน่าจะไปพูดอะไรแน่นอน”

ขณะที่เธอพูดก็มองไปที่มู่ซย่าอย่างเย็นชา “มู่ซย่า ฉันล่ะดูไม่ออกจริงๆ เธออายุน้อยยังชั่วร้ายขนาดนี้ เธอเกลียดน้องสาว แย่งบทนางเอกไปก็ถือว่าช่างเถอะ ตอนนี้ถึงกับเอาบริษัทเข้าไปอยู่ในแผนการ เธอคิดจะทำอะไรกันแน่!”

ซือถูไห่โกรธจนขมับเต้นตุ้บๆ แต่ยังมีสติสัมปชัญญะ เขาไม่เชื่อว่ามู่ซย่าที่น่ารักเฉลียวฉลาดมาตลอดจะทำเรื่องแบบนี้ออกมาได้

เขาพยายามระงับความโกรธของเขา ถามมู่ซย่าด้วยน้ำเสียงที่สุขุม “เรื่องนี้เกี่ยวกับลูกไหม”

มู่ซย่ามองไปที่มู่ซินเย่ว์อย่างเย็นชา พูดเบาๆว่า “พ่อคะ หนูไม่รู้ว่าทำไมคุณน้าถึงมีความไม่พอใจหนูมากมายขนาดนี้ แม้แต่เรื่องแบบนี้ยังสงสัยหนู เดิมทีหนูไม่อยากพูดเรื่องนี้ แต่ในเมื่อคุณน้าใส่ร้ายหนู หนูได้แต่พูดเรื่องนี้ให้กระจ่างแจ้ง”

น้ำเสียงของมู่ซย่าเย็นเยือก เส้นเสียงของเธอเวลาที่ไม่จงใจให้น่ารัก ความจริงมันก็เย็นยะเยือกเล็กน้อย

จู่ๆเธอก็พูดแบบนี้ ในใจมู่ซินเย่ว์ตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูกขึ้นมามู่ซย่าเงยคางขึ้นแล้วพูดว่า “เรื่องนี้เริ่มต้นขึ้นด้วยนามบัตร เนื่องจากหนูเป็นพรีเซนเตอร์ของเซินเยี่ยคอฟฟี่เฮ้าส์ ดังนั้นคุณชายเยี่ยจึงให้นามบัตรของเขากับหนูใบหนึ่ง เดิมทีหนูคิดจะเอานามบัตรมาให้พ่อ คิดไม่ถึงว่าพอหนูไปข้างนอก นามบัตรก็หาย”

“อะไรนะ!” ซือถูไห่พูดด้วยความเจ็บปวด “นามบัตรล้ำค่าขนาดนั้น ทำไมลูกไม่เก็บให้ดี!”

มู่ซย่าก็ไม่อ้อมค้อมแล้ว พูดตรงๆว่า “เพราะว่าน้องเอานามบัตรของหนูไปโดยไม่บอกหนู แถมยังใช้นามบัตรนี้แย่งตำแหน่งนางเอกไป…”

“พี่หุบปาก!”ซือถูชิงซานไม่สามารถทนต่อความอัปยศนี้ได้ ตะโกนห้ามมู่ซย่าเสียงดัง

ซือถูไห่จ้องไปที่ซือถูชิงซาน “คนที่ควรหุบปากคือแก!ให้พี่สาวแกพูดต่อไป!”

ซือถูชิงซานไม่กล้าขัดจังหวะคำพูดของซือถูไห่ตามสบาย

มู่ซย่าเล่าเรื่องที่ซือถูชิงซานใช้ผลประโยชน์จากนามบัตร หลอกกองถ่ายจนได้ตำแหน่งนางเอก จากนั้นจับพลัดจับผลูโดนเยี่ยซือเจวี๋ยจับได้ เยี่ยซือเจวี๋ยจึงพาเธอไปที่กองถ่าย เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดจนกระจ่างแจ้ง ด้วยเหตุผลที่ว่าจึงทำให้ซือถูชิงซานต้องระเห็จออกจากบทนางเอก

เมื่อมู่ซย่าเล่าถึงตรงนี้ก็ถอนหายใจและพูดว่า “เดิมทีก็แค่ตำแหน่งนางเอกไป คิดไม่ถึงว่าพอน้องโกรธก็เอานามบัตรของคุณชายเยี่ยทิ้งลงพื้น นี่ถึงทำให้คุณชายเยี่ยเกรี้ยวกราด ประกาศ ณ ตรงนั้นว่าจะยกเลิกความร่วมมือทั้งหมดกับตระกูลของพวกเรา ระหว่างทางที่คุณชายเยี่ยส่งหนูกลับบ้าน หนูอ้อนวอนขอร้องตั้งนาน…ดูเหมือนว่าคุณชายเยี่ยจะไม่ฟังหนูเลยค่ะ”

สีหน้ามู่ซย่าทั้งเป็นทุกข์และเสียใจ และเหลือบมองไปที่ซือถูชิงซานอย่างไม่สบอารมณ์ต่อความไม่เอาถ่าน

ซือถูชิงซานอดไม่ไหวกล่าวอย่างโกรธเคือง “พี่โกหก!พี่ไม่ได้ขอร้องคุณชายเยี่ย!พี่ตัดสินใจแล้วว่าอยากเห็นฉันโดนพ่อด่า!”

มู่ซย่าส่ายหัวอย่างเศร้าๆ “ซานซานจนถึงตอนนี้น้องก็ยังไม่รู้ว่าผิด ยังจะใส่ร้ายพี่อยู่อีกเหรอ ที่นี่เป็นบ้านของน้อง และเป็นบ้านของพี่ด้วย พี่จะทำให้พ่อด่าน้อง ทำลายทรัพย์สินของตระกูลของพวกเราเหรอ”