ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 1014

ความรู้สึกไว้

การสัมผัสที่นิ้วมือเป็นบริเวณที่บอบบางที่สุดในร่างกาย

มู่ซย่าอมนิ้วของเขาเอาไว้ เหมือนพยายามจะดูดหลอด ใช้ลิ้นพันรอบนิ้วของเขาจนเปียกและร้อนไปหมด

มันเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยมีมาก่อน

จู่ๆ สีหน้าของเยี่ยซือเจวี๋ยก็เริ่มดูเคลิบเคลิ้ม

จนมู่ซย่าดูดจนพอใจแล้ว ก็วางมือเธอลงและเริ่มร้องไห้เศษแจกันนั้นอีกครั้ง เยี่ยซือเจวี๋ยก็ดึงสติของตัวเองกลับมาจากความตกใจเมื่อกี้นี้

“ซานซาน นี่เธอกำลังเล่นอยู่กับไฟนะ รู้ตัวไหม หืม?”

และมู่ซย่าก็เหมือนไม่ได้ยินอะไรเขาเลย ได้แต่พูดว่า “จุ๊บหน่อยเยี่ยซือเจวี๋ย” หลังจากนั้นก็หยิบเศษแจกันนั้นขึ้นมาจุ๊บ

“ซานซาน！” เยี่ยซือเจวี๋ยตกใจมาก รีบแย่งเศษแจกันจากมือของมู่ซย่ามาทันที และพยายามอุ้มเธอไปให้ไกลจากเศษแจกันนั้นให้มากที่สุด

“นายจะทำอะไร? ปล่อยฉันเลยนะ！ฉันจะจุ๊บเยี่ยซือเจวี๋ย！” มู่ซย่าตะโกนและพยายามขัดขืน

เยี่ยซือเจวี๋ยได้แต่ยิ้มอย่างขมขื่นและกอดมู่ซย่าเอาไว้แน่น “ปีศาจน้อย ดูสิว่าฉันเป็นใคร ฉันต่างหากเยี่ยซือเจวี๋ย”

มู่ซย่าหยุดทันที และหรี่ตาทั้งสองข้าง มองมาที่เขา

“นายคือเยี่ยซือเจวี๋ย？”

เยี่ยซือเจวี๋ยรีบพยักหน้าทันที “ใช่ ฉันคือเยี่ยซือเจวี๋ย ที่พื้นนั้นเป็นแค่เศษแจกัน”

มู่ซย่ามองเยี่ยซือเจวี๋ย แล้วก็มองเศษแจกันบนพื้น ในที่สุดก็เหมือนจะเริ่มจำเยี่ยซือเจวี๋ยได้แล้ว แล้วก็ตบมือด้วยความดีใจ “ใช่！นายคือเยี่ยซือเจวี๋ยจริงๆ ด้วย！ฉันไม่ได้เมา”

เยี่ยซือเจวี๋ยกระตุกปาก แล้วก็หยิกแก้มของมู่ซย่าอย่างอ่อนโยน “ในที่สุดก็จำฉันได้แล้วใช่ไหม ปีศาจน้อย?”

มู่ซย่าพยักหน้า “เมื่อกี้ฉันจำนายผิดไป……”

เยี่ยซือเจวี๋ยถอนหายใจอย่างโล่งอก พึ่งจะคิดว่ามู่ซย่าได้สติขึ้นมาหน่อยแล้ว ก็ได้ยินมู่ซย่าพูดขึ้นมาว่า “เยี่ยซือเจวี๋ย ทำไมถึงยืนกลับหัวล่ะ?”

“ยืนกลับหัว?” เยี่ยซือเจวี๋ยชี้หน้าตัวเอง “ฉันเหรอ?”