ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 102

มู่ซินเย่ว์พูดด้วยสีหน้าเสียใจ “ถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าเธอจะทำเรื่องผิดๆ แบบนั้น ตั้งแต่เล็กฉันคงจะอบรมสั่งสอนเข้มงวดกับเธอให้มากกว่านี้”

มู่ซย่าผงกหัวเบาๆ จากนั้นก็ส่ายหัวเล็กน้อยก่อนจะพูด “คุณน้าไม่ควรโทษตัวเอง ถึงแม้เธอจะเป็นลูกสาวของคุณน้า แต่ก็เป็นเพียงลูกเลี้ยง ฉันได้ยินมาว่าเด็กที่ถูกรับเลี้ยง นิสัยส่วนใหญ่จะมีข้อบกพร่องไม่มากก็น้อย ถ้าหากสอนเธอแล้วยังไม่ได้เรื่อง พวกเราก็ไม่ต้องเลี้ยงเธอแล้วก็ได้”

“แก...” มู่ซินเย่ว์โกรธจนใบหน้าซีดขาว

แต่เมื่อเธอนึกถึงแผนการของตัวเอง ก็ระงับอารมณ์ได้อย่างรวดเร็ว พยายามสร้างรอยยิ้มออกมา “เธอพูดถูก แต่ว่าน้าเลี้ยงมาตั้งนานแล้ว ความผูกพันก็มีอยู่ไม่น้อย เธอต่างหาก ใช้ชีวิตข้างนอกลำบากมาตั้งหลายปี กลับมาบ้านก็มีวันสงบสุขได้ไม่กี่วัน อีกทั้งซานซานยังก่อเรื่องไว้มากมายอย่างนั้นอีก น้ารู้สึกผิดกับเธอเหลือเกิน”

มู่ซย่าส่ายหัว “เรื่องนี้โทษคุณไม่ได้หรอก คุณน้า”

“ช่างเป็นเด็กดีจริงๆ” มู่ซินเย่ว์แกล้งทำเป็นตื้นตันใจเช็ดน้ำตาและพูดต่อ “อันที่จริง หลังจากนี่ไปอีกหนึ่งสัปดาห์ ฉันมีงานเลี้ยงงานหนึ่งที่จริงจะพาซานซานไปด้วยกัน บุคคลไฮโซในเมืองจิงตูล้วนมาร่วมงานนี้ ดังนั้นรายชื่อเข้างานเลี้ยงนั้นยากกว่าจะได้มา ตอนนี้ซานซานก็เป็นแบบนั้น ฉันคงพาหล่อนไปด้วยไม่ได้แล้ว ดังนั้นฉันคิดว่า ถึงเวลานั้นจะพาเธอไปด้วยกัน ดีเหมือนกันจะได้แนะนำทุกคนให้ได้รู้จักเธอ เธอคิดว่าไง?”

มู่ซย่าสีหน้าประหลาดใจ “จริงเหรอ? พูดไปแล้วฉันก็กลับมาตั้งนานแล้ว คุณพ่อยังไม่ได้แนะนำฉันให้คนในแวดวงรู้จักอย่างเป็นทางการเลย ถ้าเช่นนั้นฉันไปกับคุณน้าไปเปิดหูเปิดตาดูโลกละกัน ถึงเวลานั้นหวังว่าจะได้รับการดูแลจากคุณน้านะคะ ฉันกลัวทำผิดพลาด”

มู่ซินเย่ว์เห็นมู่ซย่ารับปาก ในใจก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย

เห็นทีเจ้าเด็กนี้ถึงจะมีเล่ห์เหลี่ยมอย่างอื่น แต่ก็ยังคงมีนิสัยแบบสาวน้อย คิดอยากเข้าร่วมสังคมไฮโซชั้นสูงในเมืองจิงตู

“วางใจ น้าไม่ดูแลเธอแล้วจะไปดูแลใครล่ะ?” มู่ซินเย่ว์ยิ้มด้วยความอบอุ่น แต่ทว่าภายในใจกับยิ้มเย็นๆ

ในไม่ช้าเธอจะทำให้มู่ซย่ามีชื่อเสียงฉาวโฉ่ดังท่ามกลางกลุ่มงานไฮโซ ให้ซือถูไห่รังเกียจเดียดฉันท์ลูกสาวที่คิดว่าลูกรัก

มู่ซย่ากวาดสายตามองอย่างลึกซึ้งไปทางมู่ซินเย่ว์ มุมปากยกขึ้น ยิ้มแบบไม่แสดงสีหน้าไปถึงดวงตา

คิ้วของเธอกระตุกเล็กน้อย งานเลี้ยงหรือ? เห็นทีมู่ซินเย่ว์คงใช้งานเลี้ยงนี้แสดงละครให้เธอชมเสียแล้ว เธอรอชมอย่างคาดหวัง

ใกล้ถึงเวลาสี่ทุ่มกว่า ซือถูไห่กลับมาแล้ว พอกลับมาถึงก็เรียกมู่ซย่าเข้าไปที่ห้องหนังสือ

มู่ซย่ามองดูเส้นเลือดฝอยในดวงตาของซือถูไห่ที่เกิดจากความเหนื่อยล้า และจอนผมสีดำของเขาก็เริ่มมีผมขาวแซม มองแล้วก็รู้สึกปวดใจ

ถ้าหาก...การตายของแม่ไม่เกี่ยวข้องกับซือถูไห่ เช่นนั้นเธอจะทุ่มเทจากใจจริงช่วยทำให้ซือถูกรุ๊ปมั่นคงและยิ่งใหญ่

ให้ซือถูไห่ใช่ชีวิตอย่างสบายใจในช่วงบั้นปลายของชีวิตไม่ต้องเป็นกังวลกับเรื่องวัตถุนอกกายใดๆ

ไม่ว่านิสัยของซือถู่ไห่จะมีข้อบกพร่องมากแค่ไหน เขาก็ยังเป็นพ่อของเธอ เป็นญาติสายเลือดเดียวกันของเธอเพียงคนเดียวที่ยังเหลืออยู่บนโลกใบนี้

มู่ซย่าอดไม่ได้ที่จะพูดเสียงอ่อนโยนพูดปลอบใจ “คุณพ่อค่ะ อย่าได้หักโหมเกินไป ไม่ว่าจะเป็นยังไง สุขภาพร่างกายเป็นเรื่องสำคัญที่สุด สุขภาพที่แข็งแรงคือเงินทุนที่สำคัญที่สุดนะ”

“เฮ้อ...” ซือถูไห่ถอนหายใจเบาๆ “ไม่ทำงานหนักไม่ได้หรอก ครอบครัวนี้มีแค่ฉันคนเดียวที่คอยพยุงไว้ ไม่มีฉันพวกเธอจะอยู่กันยังไง?”

มู่ซย่ารู้สึกยิ่งปวดใจขึ้นมาทันที

เธอมักจะรู้สึกว่าซือถูไห่ไม่ใช่พ่อที่ดีสักนิด แต่หลังจากเธอกลับมา ก็ไม่เคยทำอะไรในฐานะลูกสาวที่ดีควรทำ

เธออดไม่ได้อยากจะบอกว่าตัวเธอนั่นมีเงินที่สามารถช่วยเหลือซือถูไห่ได้

ตอนนั้นเองที่เธอกำลังเอ่ยพูดออกมานั้น

ซือถูไห่กุมมือมู่ซย่าเบาๆ พูดด้วยสีหน้าเอื่อมระอา “ที่จริงเงินหมุนเวียนของบริษัทตอนนี้กำลังวิกฤตอย่างมาก โครงการต่างๆของบริษัทก็เจรจาไม่ราบรื่น เดิมทีฉันคาดหวังกับโครงการที่จะร่วมมือกับเยี่ยซือกรุ๊ป เพื่อช่วยฟื้นฟูบริษัทกลับมาเหมือนเดิม แต่นึกไม่ถึงจะเกิดเรื่องกับน้องของสาวของเธอเสียก่อน”

มู่ซย่าที่กำลังจะอ้าปากบอกฐานะของเธอ แต่เมื่อได้ยินซือถูไห่พูด “ดังนั้น พ่อจึงต้องฝากความหวังไว้กับเธอแล้ว นี่เป็นคีย์การ์ดห้องของคุณชายเยี่ย เธอถือไว้”