ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 1034

อาจารย์เฉียนเงยหน้ามองไป พบว่ามู่ซย่ายืนอยู่หน้าตู้วัตถุดิบ แม้ว่าจะสวมผ้ากันเปื้อนที่ออกจะเหลืองแล้ว แต่ก็ยังคงสง่างามมาก ราวกับว่าเธอไม่ได้สวมผ้ากันเปื้อน แต่เป็นชุดที่ทำจากผ้าคุณภาพสูง งดงามก็ยังคงงดงาม แต่ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับทักษะการทำอาหาร

ตอนที่ผู้จัดการร้านไม่พูดจะยังดีกว่า พอพูดแล้วอาจารย์เฉียนก็หลุดหัวเราะออกมาอย่างไม่พอใจ

“เธอสวมผ้ากันเปื้อนแล้วก็เหมือนกับคนที่ฝังปัญญาชนทั้งเป็น สวมคู่กับเครื่องประดับที่มีจิตวิญญาณแห่งความมุมานะ......คอยดูเถอะ! เดี๋ยวก็ต้องถูกน้ำมันกระเด็นใส่จนร้องไห้ ทำไมฉันถึงไม่ยอมรับศิษย์ผู้หญิง นั่นเพราะผู้หญิงทนความลำบากไม่ได้ และห้องครัวคือสถานที่ที่ลำบาก!”

เมื่อสิ้นเสียง มู่ซย่าก็รู้สึกเหมือนได้ยินอะไรจึงเงยหน้ามองไป เธอเป็นคนที่ดูเย็นชาอยู่แล้ว และมีความงามที่ดุร้าย เวลาที่ไม่ยิ้มดวงตาคมๆแสนเย็นชาของเธอจะทำให้ผู้ที่เห็นรู้สึกถึงความเย็นยะเยือก

หัวหน้าพ่อครัวเงียบไปครู่หนึ่งจากนั้นก็กลืนน้ำลายอย่างลำบาก ปกติพอเขาไม่พอใจขึ้นมาลูกศิษย์ก็อยากจะหนีไปทันที ตอนนี้พอมาเจอมู่ซย่ากลับรู้สึกกลัวขึ้นมาเล็กน้อย

แต่ทันใดนั้นมู่ซย่าก็ยิ้มแล้วถามด้วยรอยยิ้มว่า “อาจารย์เฉียน ฉันขอใช้ส่วนผสมที่คุณเตรียมไว้ครึ่งหนึ่งได้ไหม? ยังไงก็ดูจะไม่ได้ใช้อยู่แล้ว”

อาจารย์เฉียนขมวดคิ้วแล้วถามขึ้นว่า “ที่ว่าไม่ได้ใช้ หมายความว่ายังไง?”

มู่ซย่าหยิบหน่อไม้ชิ้นหนึ่งบนจานขึ้นมาแล้วพูดว่า “คุณหั่นหน่อไม้แบบนี้ ถ้าไม่รู้ก็คงคิดว่าจะใส่ลงทั้งอันเลย อีกอย่างเห็ดโข่วหมอนี่ก็ใหญ่มากกว่าศีรษะของผู้จัดการร้านด้วยซ้ำ”

ผู้จัดการลูบศีรษะที่มีผมบางๆของตัวเอง รู้สึกเหมือนจะโดนล่วงเกิน แต่คนที่รู้สึกถูกล่วงเกินมากกว่าผู้จัดการคือหัวหน้าพ่อครัวเฉียน

เขาเริ่มหยิบจับมีดทำครัวตั้งแต่เจ็ดขวบ เรียนรู้ปอกหัวไชเท้าจากอาจารย์ นอกจากทักษะการทำอาหารแล้ว ทักษะการใช้มีดของเขายังได้รับการฝึกฝนมาหลายสิบปีเชียวนะ นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนบอกว่าทักษะการใช้มีดของเขาไม่ดี