ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 107

ชั้นบนสุด

มู่ซย่ามาถึงห้องได้ไม่นาน คนใช้บ้านตระกูลซือก็ส่งถุงเสื้อผ้ามาให้

ที่มาด้วยกับเสื้อผ้า ยังมีแผ่นซีดีอีกหนึ่งแผ่น

“นี่คืออะไร?” มู่ซย่าถามด้วยความสงสัย

“แฮ่ม...” คนใช้กระแอมไอเล็กน้อย “เอ่ออันนี้ ฉันไม่สะดวกพูดเท่าไร คุณลองเปิดดูด้วยตัวเองก็รู้แล้วละ”

มู่ซย่าเลยไม่ถามต่ออีก รีบรับแผ่นซีดีแล้วเดินเข้าไปในห้อง

แต่คนใช้ก็เดินตามเธอเข้ามาด้วย เมื่อเห็นสายตาจับผิดของมู่ซย่า คนใช้จึงเอ่ยออกมา “นายท่านสั่งว่า ต้องให้ฉันดูคุณเปลี่ยนชุดด้วยค่ะ”

มู่ซย่าคิ้วขมวดขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

เธอยื่นมือออกไปเปิดถุงเสื้อผ้า ในถุงมีเสื้อผ้าแปลกประหลาดอยู่ เธอหยิบเสื้อผ้าออกมาด้วยความสงสัย จากนั้นก็มีสิ่งของตกลงมาที่พื้น

เธอหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาดูเล็กน้อย แล้วก็ต้องตกใจเมื่อพบว่ามันเป็นชุดที่กระตุ้นความตื่นเต้นแบบนั้น

มู่ซย่ากัดฟันกรอด ในใจก็ด่าว่าซือถูไห่

ซือถูไห่เพื่อผลประโยชน์แล้ว ไม่ว่าเรื่องอะไรก็สามารถทำออกมาได้หมด! เจ้าคนเลวนั้น!

ในใจของมู่ซย่าเกลียดแค้นเป็นอย่างมาก เกลียดจนอยากจะเอาชุดตัวนี่ฉีกออกเป็นชิ้นๆ แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะคนใช้ยืนจ้องอยู่ เธอทำได้เพียงแต่ระงับความอารมณ์ไว้ เดินถือชุดเข้าไปยังห้องนอน

ผ่านไปสักพัก เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วเดินออกมา

คนใช้ที่รออยู่ด้านนอกชะเง้อคอมอง เมื่อได้เห็นมู่ซย่าที่ใส่ชุดพิเศษแบบนี้ ต่อให้เป็นผู้หญิงด้วยกัน สายตาของเธอก็ยังตกตะลึงทันที

กระดูกไหปลาร้ารูปสวยได้รูป ขาผอมเรียวยาว เอวบางถึงขนาดที่แขนหนึ่งโอบเอวได้ บวกกับเสื้อผ้าสุดแซ่บที่แนบตัว เป็นการปลุกเร้าการมองเห็นอย่างรุนแรง

สายตามู่ซย่ามองอย่างเรียบไปทางคนใช้ที่ยืนเหม่อลอยอยู่ ถามด้วยเสียงเย็นชา “เปลี่ยนเสร็จแล้ว เธอจะออกไปได้หรือยัง? หรือว่า เธอจะอยู่ต่อกับฉันอยู่เป็นเพื่อนคุณชายเยี่ยหรือ?”

คนใช้หน้าแดงระเรื่อขึ้นมา พูดด้วยเสียงตะกุกตะกัก “ฉัน ฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้ แผ่นซีดีใส่เข้าไปเรียบร้อยแล้ว คุณแค่กดปุ่มเล่นเป็นอันดูได้ค่ะ ถ...ถ้าไงฉันขอตัวก่อนนะคะ”

คนใช้เดินหน้าแดงออกไป เขินอายในฐานะที่ตัวเองก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง กลับมองเห็นผู้หญิงด้วยกันแล้วตกตะลึง

แต่แบบคุณหนูใหญ่แบบนี้ถือเป็นของดีชั้นเลิศ คุณชายเยี่ยในฐานะผู้ชายคนหนึ่งก็คงไม่สามารถทนได้แน่นอน

ถ้าเรื่องนี้สำเร็จ ผลประโยชน์ที่นายท่านได้ก็มีส่วนของเธอด้วย ถึงแม้คนใช้จะรู้สึกเขินอาย แต่กลับเดินจากออกไปอย่างพอใจ

ภายในห้องชุดขนาดใหญ่เหลือเพียงแต่มู่ซย่าเพียงคนเดียว เธอจับเสื้อผ้าที่ทั้งแปลกๆและสไตล์ค่อนข้างโป๊ ในใจเกิดความขยะแขยง

เสื้อผ้าโรคจิตแบบนี้ เป็นครั้งแรกที่เธอใส่

มู่ซย่าหันหลังกลับเข้าไปห้องนอนเพื่อที่จะเปลี่ยนชุด กลับพบว่าชุดปกติที่เธอใส่นั้นกลับถูกคนใช้เอากลับไปด้วย

“WTF!”

มู่ซย่าคิดว่าตัวเองเป็นคนที่สามารถควบคุมอารมณ์ได้ดีระดับหนึ่งแล้ว แต่ตอนนี่อดไม่ได้ที่จะด่าอย่างหยาบคายออกมา

เห็นที เธอคงต้องใส่ชุดนี้พบกับเยี่ยซือเจวี๋ยแล้ว แต่ว่าเยี่ยซือเจวี๋ยไม่ได้สนใจเธอ ในสายตาของเขา ตัวเธอใส่อะไรคงไม่มีอะไรแตกต่าง

มู่ซย่าวางใจชั่วขณะ

เธอกลับไปที่ห้องรับแขก เห็นรีโมทที่คนใช้วางไว้บนโต๊ะน้ำชา เนื่องจากเกิดความสงสัยในแผ่นซีดี เธอหยิบรีโมทขึ้นมา