ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 106

มู่ซินเย่ว์หัวเราะอย่างไม่ใส่ใจอะไร “เธอคิดว่าเรื่องของซานซาน เป็นเยี่ยซือเจวี๋ยที่ช่วยมู่ซย่าเหรอ? เขาเพียงแต่ไม่อยากให้ตัวเองโดนซานซานหลอกใช้ก็เท่านั้น ฐานะแบบเขานั้น รังเกียจที่สุดคือการโดนคนหลอกใช้ วางใจเถอะ ยัยหนูมู่ซย่านั้น จะต้องถูกคุณชายเยี่ยไล่ออกมาแน่นอน บางทีไม่ต้องรอให้ฉันวางแผน เธอก็จะกลายเป็นตัวตลกของคนทั้งวงการเมืองจิง”

“ก็ดี ทางที่ดีขอให้เป็นอย่างนั้น...”

“เธอไม่ต้องสนใจเรื่องนี้แล้ว รีบไปหาผู้ชายที่เหมาะสม ถ้าหากเยี่ยซือเจวี๋ยยังนึกถึงว่าครั้งหนึ่งยัยหนูนั้นเคยช่วยเขาเอาไว้ ไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องนี้ พวกเราก็ยังมีแผนสำรองที่จะทำลายชื่อเสียงของเธอ”

“เข้าใจแล้ว”

การสนทนาจบลง มู่ซินเย่ว์ที่อารมณ์ไม่ดีมาทั้งวันได้โอกาสผ่อนคลายอารมณ์ลงบ้างเล็กน้อย

ยิ่งดึกขึ้นเรื่อย ๆ เมืองที่เจริญครึกครื้นก็ยังคงคึกคักมีชีวิตชีวาเหมือนเดิม

ห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมใหญ่ในเมืองจิงตู

กลุ่มไฮโซมุงล้อมกินข้าวดื่มเหล้ากับเยี่ยซือเจวี๋ย ใบหน้าแต่ละคนล้วนมีรอยยิ้มประจบสอพลอ หวังจะเป็นส่วนหนึ่งของโครงการใหม่ของเยี่ยซือกรุ๊ป

เยี่ยซือเจวี๋ยนั่งประจำตำแหน่งหัวโต๊ะ สองขายาวไขว่ห้างอยู่ แกว่งไวน์แดงในแก้วสบายๆอย่างขี้เกียจ

ตั้งแต่เริ่มงานเลี้ยง เขาไม่พูดอะไรออกมาแม่แต่คำเดียว คิดแต่เรื่องที่อยู่ในใจตัวเอง

แสงจากโคมไฟส่องกระทบลงบนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา ราวกับเป็นเทพเซียนที่ไม่ยุ่งวุ่นวายกับโลกมนุษย์

ทั้งที่เขาไม่พูดอะไรสักคำ แต่เหมือนกับดวงดาวที่ส่องสว่างที่สุดในขอบฟ้า ทำให้คนไม่อาจละสายตาไปได้

ทุกคนต่างพากันมองท่าทีของเยี่ยซือเจวี๋ยอย่างระมัดระวัง พูดคุยกันด้วยเสียงเบา

“วันนี้คุณชายเยี่ยเป็นอะไร? ไม่พูดออกมาสักคำ? หรือว่าไม่พอใจงานเลี้ยงรับรองงานนี้?”

“คุณไม่รู้อะไรเสียแล้ว เดิมทีคุณชายก็เป็นคนพูดน้อยอยู่แล้ว บางทีวันนี้อาจอารมณ์ไม่ดีก็ได้”

“คนที่ฉันจัดแจงไว้ส่งไปแล้วหรือยัง?”

“เมื่อกี้เพิ่งรับโทรศัพท์ บอกว่าถึงหน้าประตูโรงแรมแล้ว”

“แต่ว่า...จัดการแบบนี้มันดีจริงๆใช่ไหม? ก่อนหน้านี้มีคนอยากให้ของขวัญคุณชายเยี่ย สุดท้ายโดนด่ากลับจนเละ...”