ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 1076

ประจวบเหมาะพอดีที่มีข้อความหนึ่งเด้งขึ้นมา มู่ซย่าเหลือบไปมองอย่างไม่ตั้งใจ พบว่าเป็นข้อความที่โอวหยางโม่ส่งมา

“โอวหยางโม่?”

มู่ซย่านึกถึงสีหน้าประหลาดเมื่อกี้นี้ของเหอเถียนจึงได้ยื่นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เมื่อเธอเห็นว่าเหอเถียนยังนอนหลับอยู่จึงเปิดดูข้อความที่โอวหยางโม่ส่งมาและข้อความที่เคยคุยกันก่อนหน้านี้ได้ปรากฏขึ้นบนหน้าจอโทรศัพท์

โอวหยางโม่ : “เหอเถียน เธออยู่ไหน? พวกเรามารวมตัวกันที่หน้าประตูโรงเรียนกันหมดแล้วนะ เหลือเธอคนเดียวแล้ว”

เหอเถียน: “อาจารย์โอวหยาง ฉันลืมบอกว่าฉันจะไปพร้อมกับมู่ซย่า เดี๋ยวเราเจอกันบนเครื่องเลยละกันนะคะ.

โอวหยางโม่ : “มู่ซย่า? เธอไม่ได้สอบสักหน่อย จะไปกับเธอทำไม? คนแบบนั้นมีแต่จะพาเสียคนเปล่าๆ ผมขอสั่งให้มาที่ประตูโรงเรียนตอนนี้เดี๋ยวนี้!”

เหอเถียน: “ขอโทษด้วยนะคะอาจารย์โอวหยาง ฉันอยู่ในระหว่างทางไปสนามบินแล้ว คงไม่ทันแล้วค่ะ”

โอวหยางโม่ : “มาไม่ทันแล้วใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้นเธอก็ไม่ต้องเข้าร่วมการฝึกอบรมการสัมภาษณ์แล้ว! เรียนรู้จากเพื่อนที่ดีที่จบจากมหาวิทยาลัยอังกฤษของเธอไปเถอะ!”

พอถึงตรงนี้เหอเถียนก็ไม่ได้ตอบข้อความต่อแล้ว นี่เองก็เป็นข้อความที่โอวหยางโม่ส่งมาตอนที่เหอเถียนมีสีหน้าประหลาด และข้อความสุดท้ายที่โอวหยางโม่ส่งมาก็คือ

“พอถึงลอสแอนเจลิสแล้ว เธอก็ไม่ต้องติดต่อหาผมอีก ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปเธอไม่ใช่นักเรียนของผมอีกต่อไป!”

มู่ซย่าหรี่ตาลง ในช่วงกำลังจะสอบนักเรียนจะตื่นเต้นเป็นธรรมดาอยู่แล้ว แต่โอวหยางโม่ยังมาพูดจาแบบนี้ทำให้เหอเถียนยิ่งกลัวไปใหญ่ นี่เป็นเรื่องที่ครูคนหนึ่งจะทำงั้นเหรอ?

ตั้งแต่กิจกรรมการกุศลที่หอประชุมใหญ่ มู่ซย่าก็ไม่อยากอดทนเรื่องโอวหยางโม่อีกต่อไป และเธอก็ไม่ได้อดทนอีกจริงๆ แต่ว่าเธอเองก็ไม่ได้ทำเรื่องข่มขู่โอวหยางโม่จริงๆ เพราะสำหรับเธอแล้ว โอวหยางโม่ก็เป็นแค่ตั๊กแตนที่ไม่ได้สำคัญอะไรแถมยังชอบกระโดดไปมาเท่านั้น