ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 1096

กู้หว่านหว่านขาอ่อนแรงแล้วทรุดนั่งลงกับพื้นทันที ความต่างชั้นระหว่างฟ้ากับเหวนั้นหมายถึงเธอกับมู่ซย่างั้นเหรอ? มู่ซย่าคือฟ้า ส่วนเธอคือเหว ต่ำตมไปจนสุดดิน เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง? ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้?! เธอยอมรับไม่ได้! ยอมรับไม่ได้!!

ดวงตาของโอวหยางโม่เองก็ตกตะลึงไม่แพ้กัน เขารู้สึกว่ามีอะไรบนหน้าแตกกระจาย แต่เขายังดีกว่ากู้หว่านหว่านหน่อย เขาฝืนตั้งสติแล้วกลืนน้ำลายแรงแล้วพูดว่า “ต่อให้เธอจะเป็นบัณทิตของมหาวิทยาลัยอังกฤษจริง สามารถเข้าออกได้ตลอด แต่การที่เธอยุยงให้คนตีกันก็เป็นความจริงที่เลี่ยงไม่ได้”

อาจารย์ที่ปรึกษาที่อยู่อีกด้านเองก็ช่วยโอวหยางพูดว่า “รองอธิการครับ ผมว่าด้วยบาดแผลบนใบหน้าของนักเรียนคนนี้ก็ถือว่าลงมือหนักเกินไปจริงๆ ทางมหาวิทยาลัยของเราไม่เคยมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น โปรดจัดการอย่างเคร่งครัดด้วยเถอะครับ”

รองอธิการเซเรน่าพยักหน้าแล้วพูดว่า “ต้องจัดการอย่างเคร่งครัดอยู่แล้ว แต่ว่า ฉันจะฟังความข้างเดียวไม่ได้หรอกนะ”

เธอพูดแบบนั้นแล้วก็เดินมาถามมู่ซย่าว่า “นักเรียน ไหนลองว่ามาสิว่าเธอลงมือกับคนอื่นอย่างไร้เหตุผล อย่างที่พวกเขาว่ามาจริงหรือเปล่า?”

“ไม่จริงค่ะรองอธิการเซเรน่า” มู่ซย่ากวาดตามองไปยังกู้หว่านหว่านแล้วพูดว่า “เพราะนักเรียนคนนั้นลงมือก่อน การที่พวกเราลงมือกลับนั้นไม่ถูกต้องก็จริง ฉันยินยอมที่จะรับผิดชอบทุกอย่างค่ะ”

“เธอโกหก!” ในที่สุดกู้หว่านหว่านก็ได้สติ เธอพยายามยืนขึ้นแล้วชี้ไปทางเหอเถียน “เพราะเธอคนนั้นลงมือกับฉันก่อน!”

มู่ซย่าแสร้งทำเป็นยิ้ม “อ๋อ? เธอลงมือก่อนงั้นเหรอ? งั้นดูนี่หน่อยว่ามันคืออะไร”

มู่ซย่าส่งสายตาให้เหอเถียน เหอเถียนพยักหน้าแล้วถอดหน้ากากอนามัยออก บาดแผลบนใบหน้าที่น่าตะลึงปรากฏอยู่ในสายตาของทุกคน

โอวหยางโม่เห็นบาดแผลบนใบหน้าของเหอเถียนแล้วก็อึ้งไปเหมือนกัน เขาไม่รู้ว่ากู้หว่านหว่านเองก็ลงมือเหมือนกัน ตอนที่เขามา เขาเห็นเพียงกู้หว่านหว่านถูกเหอเถียนค้อมตัวแล้วตบอยู่

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” โอวหยางโม่จ้องกู้หว่านหว่านอย่างเดือดดาล