ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 1097

กู้หว่านหว่านแทบจะเสียสติไป มู่ซย่าและเหอเถียนไม่โดนลงโทษอะไรก็ช่างเถอะ แต่ดันมีแค่เธอคนเดียวที่โดนลงโทษ

“ไม่! ไม่!” กู้หว่านหว่านคว้าแขนเสื้อของโอวหยางโม่แล้วขอร้องว่า “อาจารย์โอวหยางคะช่วยพูดให้ฉันหน่อยเถอะค่ะ! ฉันมีความผิดก็จริงแต่ก็ใช่ว่าผิดอยู่ฝ่ายเดียวนี่คะ!”

เมื่ออยู่ต่อหน้าเซเรน่าแล้วโอวหยางโม่ก็ไม่กล้าพูดอะไรเลย เขาไม่อยากเสียนักเรียนที่มีโอกาสสอบเข้ามหาวิทยาลัยอังกฤษได้สูงที่สุดอย่างกู้หว่านหว่านไป จึงได้หันไปขอร้องอาจารย์ที่ปรึกษา

“อาจารย์ครับ ช่วยขอร้องรองอธิการบดีให้ทีเถอะครับ......จริงอยู่ที่เรื่องนี้เธอมีความผิด แต่ก็คงไม่ถึงกับต้องรุนแรงถึงขั้นนี้”

อาจารย์ที่ปรึกษามองด้วยสีหน้าไม่พอใจแล้วพูดว่า “รุนแรงงั้นเหรอ? เมื่อกี้เธอเป็นคนบอกเองว่าต้องลงโทษอย่างเคร่งครัด พอคนที่ถูกลงโทษกลายเป็นนักเรียนหญิงคนนี้แล้วเธอก็รู้สึกลงโทษรุนแรงไปงั้นเหรอ?”

“ผม......”

อาจารย์ที่ปรึกษาตัดบทของโอวหยางโม่ “ฉันขอเตือนนะว่าอย่าพยายามช่วยเธอพูดต่อเลย ถ้าหากรองอธิการบดีเซเรน่าต้องการเอาเรื่องนี้ขึ้นมาจริงๆ เธอที่เป็นถึงอาจารย์แต่กลับไม่อาจแยกแยะถูกผิดได้อย่างทันท่วงทีก็ต้องรับผิดชอบเหมือนกัน และฉันก็จะผิดหวังในตัวเธอมากเหมือนกัน”

พอได้ยินแบบนั้นแล้ว ในที่สุดโอวหยางโม่ก็รู้ถึงความรุนแรงของเรื่องนี้แล้ว แม้ว่านี่จะเป็นเรื่องส่วนตัวของเหล่านักเรียน แต่ถ้าเรื่องใหญ่ขึ้นไปอีกขั้น เขาที่เป็นอาจารย์ของพวกเธอก็หนีไม่พ้นหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบเหมือนกัน

วันมะรืนนี้เป็นวันสอบตอบคำถามวิทยานิพนธ์แล้ว เขาจะทำให้รองอธิการบดีเซเรน่าจดจำเขาในทางไม่ดีไม่ได้ พอคิดแบบนั้นแล้วโอวหยางโม่ก็เรียนรู้จากความเจ็บปวด จึงได้ตัดสินใจทอดทิ้งตัวหมากอย่างกู้หว่านหว่านไป

เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วหันไปหากู้หว่านหว่านแล้วพูดเป็นภาษาฮวากั๋วว่า

“อย่ากังวลไปเลย ทำตามที่รองอธิการบดีเซเรน่าบอกมาก่อนนะ รองอธิการเซเรน่าเองก็ต้องทำให้ทุกคนที่ล้อมอยู่เห็น รอให้เรื่องเงียบแล้วผมจะไปช่วยพูดอีกที การสอบในรอบแรกยังเหลือเวลาอีกสามวัน สามวันนี้เธอเตรียมตัวสอบไว้ให้ดี เรื่องอื่นไว้เป็นหน้าที่ของผมเอง จำไว้นะว่าอย่าสร้างเรื่องอีก”

กู้หว่านหว่านพยักหน้า หัวใจของเธอมีความหวังสุดท้ายขึ้นมาอีกครั้ง โอวหยางโม่จะต้องช่วยเธอแน่นอน เพราะโอวหยางโม่ต้องการให้นักเรียนที่พามาสอบเข้ามหาวิทยาลัยอังกฤษให้ได้ และเธอก็ดันเป็นคนที่มีความหวังมากที่สุดด้วย พอคิดแบบนั้นแล้วกู้หว่านหว่านก็ให้ความร่วมมือมาก เธอไม่โต้แย้งอีกต่อไป