ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 110

มู่ซย่ากลั้นหายใจทันที แม้แต่การตอบสนองก็ลืมไปหมดชั่วคราว ได้เพียงแต่อยู่ท่าเดิมแบบนั้นปล่อยให้เยี่ยซือเจวี๋ยคร่อมอยู่บนตัว

ท่าทางของเยี่ยซือเจวี๋ยก็ไม่ได้ดีมากนัก ริมฝีปากบางของเขาสัมผัสได้ถึงความนุ่มลื่น ลมหายใจทางจมูกล้วนเป็นกลิ่นหอมบางๆจากตัวมู่ซย่า

กลิ่นอายแบบนี้แตกต่างจากกลิ่นน้ำหอม เหมือนกลิ่นหอมของน้ำนม และก็เหมือนกลิ่นดอกไม้สดๆที่น่าดมที่สุด ทำให้เขาไม่อยากที่จะผลักตัวออกมา

เขารู้สึกร่างกายของเขาแข็งทื่อ ไม่สามารถขยับตัวได้ แต่ภายในใจกลับอยากขยับไปทั่วทุกที

ความบ้าคลั่งอยากจู่โจมของผู้ชายเริ่มแพร่กระจายไปทั่ว

ลมหายใจของเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นหนักหน่วงขึ้นมา

ในที่สุดมู่ซย่าที่โดนเยี่ยซือเจวี๋ยทับจนหายใจไม่สะดวก เธอถึงได้สติกลับมา ยื่นมือไปดันที่หน้าอกของเยี่ยซือเจวี๋ย พูดด้วยใบหน้าแดง “นายลุกไป...”

เยี่ยซือเจวี๋ยได้ยินเสียงของมู่ซย่า จึงดึงสติออกมาจากความสับสน รีบลุกออกมาจากตัวมู่ซย่าทันที

เขารีบจัดแจงเสื้อผ้าของตัวเอง ในขณะเดียวกันก็เก็บซ่อนความรู้สึกร้อนแรงดุจไฟในดวงตา จากนั้นมองมู่ซย่าด้วยความไปพอใจ “ตัวเธอเองล้มไปก็ล้มไปสิ ทำไมต้องลากฉันไปด้วย? ถ้าฉันล้มลงไปเกิดเป็นอะไรขึ้นมา เธอจะเอาอะไรมาชดใช้?”

เดิมทีมู่ซย่ารู้สึกผิดเล็กน้อย แม้แต่มองยังไม่กล้ามองเยี่ยซือเจวี๋ย

พอได้ยินเยี่ยซือเจวี๋ยพูดมาแบบนี้ เธอก็เบิกตากว้างจ้องเขม็งไปยังเยี่ยซือเจวี๋ยด้วยความโกรธ กัดฟันพูด “ใช่ๆ ๆ ฉันทำผิดต่อนาย ท่านประธานใหญ่เยี่ย!”

เชอะ เธอเองก็ใช่ว่าจะตั้งใจทำสักหน่อย ทำไมต้องดุใส่แบบนี้ด้วย?

โหดเหี้ยมอำมหิตแบบนี้ ถึงว่าละไม่มีผู้หญิงคนไหนมาชอบสักคน เหอะ พ่อคนโสด

เยี่ยซือเจวี๋ยยกกรามขึ้นอย่างยิ่งผยอง พูดเสียงเรียบเฉย “เธอรู้จักสำนึกผิดก็ดี ล้มครั้งต่อไปอย่าได้ลากฉันไปด้วยก็แล้วกัน”

“นาย” มู่ซย่าโกรธจนอยากด่าคน ดวงตาเบิกกว้าง จากนั้นโกรธจนหันตัวกลับไป

ช่างเถอะ ตามองไม่เห็นใจก็ไม่หงุดหงิด เธอเป็นผู้ใหญ่พอที่จะไม่ถือสาชายหนุ่มที่มีนิสัยแปลกประหลาดแบบนี้