ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 111

มู่ซย่ากลัวว่าเขาจะไล่ตัวเองออกไป จึงรีบพูดเสริมขึ้นไปอีก“นายวางใจ ฉันไม่รบกวนการนอนของนายหรอก ฉันจะนั่งอยู่ที่ห้องรับแขก รอจะถึงเวลาแล้ว ฉันก็...”

“เส้นผมล่ะ?” อยู่ ๆ เยี่ยซือเจวี๋ยก็พูดขึ้นมา

มู่ซย่านิ่งไปเล็กน้อย รีบตอบสนองกลับทันที เธอถอดรองเท้าของตัวเองออก หยิบห่อกระดาษทิชชูออกมาจากพื้นรองเท้า

ภายในกระดาษทิชชูที่ห่อไว้ก็คือเส้นผมของซือถูไห่ที่แอบดึงไว้ก่อนออกมา

เธอพูดอย่างดีใจ “ดีที่ฉันระวังตัว ระหว่างทางมานำเส้นผมซ่อนไว้ กลัวว่าถ้าใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อไม่ทันระวังจะทำหล่นหายไป”

มู่ซย่าพูดไป ก็หยิบเส้นผมเดินตรงไปยื่นให้ตรงหน้าเยี่ยซือเจวี๋ย

เยี่ยซือเจวี๋ยรับมาด้วยท่าทางรังเกียจ หลังจากนั้นก็พูดออกมาหนึ่งประโยค “เธอรอก่อน” จากนั้นก็กดโทรออก “ส่งคนมาคนหนึ่ง ฉันต้องการตรวจ DNA”

หลัวอี้ที่อยู่ปลายสายหนังตากระตุกเล็กน้อย ถามด้วยความประหลาดใจ “ไม่จริงใช่ไหม? นี่นายออกไปข้างนอกไปทำอีกท่าไหนจนมีลูกแล้วเหรอ? นายไม่ใช่คนแบบนั้นนี่น่า”

“ไม่ใช่ฉันต้องการตรวจ อย่ามาพูดไร้สาระ รีบส่งคนมา ฉันอยู่โรงแรมจิงตูห้องสูทชั้นบนสุด อย่าได้ทำเอิกเกริก ส่งคนมาแบบเงียบๆก็พอ”

เขาพูดจบ ก็ตัดสายโทรศัพท์ทิ้งไป

มู่ซย่าเอ่ยขึ้นมาทันที “ขอบ...”

คำว่า “ขอบคุณ” ยังไม่ทันได้เอ่ยจบ เยี่ยซือเจวี๋ยก็ยื่นมือไปแคะหูทนฟังต่อไปไม่ได้ก่อนที่จะตัดบทสนทนาของเธอ “ฉันเคยบอกแล้วใช่ไหม? อย่าได้พูดสองคำนั้นอีก รำคาญ”

มู่ซย่าไร้คำพูด “นายนี่มันจริงๆเลย”

ทั้งที่จริงเป็นคนจิตใจดี แต่ว่าปากนั้นทำให้คนไม่รู้จะชอบยังไงไหว

“ทำไมฉันมันยังไง?” เยี่ยซือเจวี๋ยนเชิดหน้ามองไปยังเธอ

“ไม่มีอะไร” มู่ซย่าส่ายหัว “ฉันพูดว่านายเป็นคนดี”

เยี่ยซือเจวี๋ยแบะปากอย่างไม่พอใจ “ฉันไม่ได้ชอบเธอ เธออย่าได้ให้การ์ดคนดีกับฉัน ฉันไม่ใช่คนดีอะไรนัก”

มู่ซย่ามองดูเขา ส่ายหัวก่อนที่จะพูดอย่างจริงจัง “ไม่มี ฉันรู้สึกว่านายเป็นคนดีจริงๆ เปลี่ยนเป็นคนอื่น ฉันไม่กล้ามาหรอก”

เยี่ยซือเจวี๋ยคิ้วขมวด

เปลี่ยนเป็นคนอื่น ถ้าเธอกล้าไปจริง เขาจะหักขาของเธอเอง นึกถึงขา เยี่ยซือเจวี๋ยอดไม่ได้ที่จะมองไปยังขาของมู่ซย่า

ขาของเธอขาวจนเปล่งประกาย เรียวยาว เนียนใส แยกออกจากกันอย่างชัดเจน ทำให้คนอยากลองสัมผัสว่าจะรู้สึกยังไง

อยู่ ๆ เยี่ยซือเจวี๋ยก็รู้สึกว่าอุณหภูมิภายในห้องสูงขึ้นมา

เขากลืนน้ำลายไปหลายอึก “เธอรออยู่ที่ห้องรับแขกก่อนเถอะ ฉันขอไปอาบน้ำก่อน”

“ได้ นายไม่ต้องสนใจฉันหรอก พักผ่อนให้ดี ฉันรออีกสักพักค่อยออกไป”

เยี่ยซือเจวี๋ยไม่ตอบอะไร เดินไปยังห้องน้ำในห้องนอน

ผ่านไปไม่นาน มู่ซย่าก็ได้ยินเสียงน้ำดังออกมาจากห้องอาบน้ำ

เดิมทีเธอนั่งด้วยท่านั่งที่สงบอยู่แต่ตอนนี้กับเปลี่ยนเป็นนั่งไม่ติด

อยู่ในห้องเดียวกันกับผู้ชายแบบนี้ เธอยังต้องมาฟังเสียงของอีกฝ่ายอาบน้ำ พูดไม่ออกว่ามันแปลกประหลาดตรงไหน

มู่ซย่าทนไม่ได้ต้องลุกขึ้นมาเดินไปเดินมาในห้องรับแขก ผ่านไปไม่นาน เสียงน้ำก็หยุดลง เสียงฝีเท้าค่อยๆดังใกล้เข้ามาจากห้องนอน

เสียงเต้นของหัวใจมู่ซย่าค่อยๆเต้นเร็วตามเสียงฝีเท้าที่ค่อยๆดังใกล้เข้ามา

เธอรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยจึงใช้มือขวากุมหน้าอกไว้

อะไรเล่า เธอจะตื่นเต้นไปเพื่ออะไร? พวกเราใช่ว่าจะทำเรื่องแบบนั้นจริงๆซะที่ไหนกันละ

แต่ว่ายิ่งเธออยากจะสงบอารามณ์มากเท่าไร ใจที่เต้นอยู่ก็ไม่อาจควบคุมได้

จนเมื่อประตูห้องนอนมีเสียงประตูดังขึ้น “แอด” มู่ซย่าใจเต้นเสียจนเกือบจะเต้นตกไปถึงตาตุ่ม

สองมือของเธอกำแน่นขึ้น ทนไม่ได้ที่จะเอ่ยเสียงเพื่อกลืนน้ำลายลงไป

ในเวลานี้เอง ประตูด้านนอกมีเสียงเคาะดังขึ้นมา

“เป็นคนของนายมาแล้วหรือ!” มู่ซย่าก้าวเท้าไปเพื่อจะไปเปิดประตู

“เดี๋ยว!” เยี่ยซือเจวี๋ยรีบก้าวเท้าก้าวใหญ่ไปทางเธอ