ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 1115

ทันทีที่ทั้งสองคนเดินจากไป ภายในต้องส่วนตัวก็เงียบลงอีกครั้ง

เดิมทีอาจารย์ต้องการเดินตามไป แต่กลับถูกโอวหยางโม่รั้งเอาไว้

“โอวหยางโม่ นายเป็นบ้าไปแล้วหรือไง? พวกเราตามหาเธอมานานก็เพื่อวิทยานิพนธ์ของนายไม่ใช่เหรอ? การนัดเธอไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลยนะ ทำไมนายถึงปล่อยให้เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่เกิดขึ้นเมื่อวานทำให้เธอต้องจากไปล่ะ? หรือว่ามีเรื่องอะไรที่ไม่สามารถคุยกันได้เลยเหรอ? ก็ไม่ใช่ว่านายทำเรื่องผิดร้ายแรงกับเธอนี่”

โอวหยางโม่ยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า “อาจารย์พูดถูกแล้ว ผมทำเรื่องที่เธอ... ไม่อาจให้อภัยผมได้”

อาจารย์พลันมีสีหน้าเคร่งขรึม ถามอย่างรีบร้อน “นายทำเรื่องอะไรให้แซนกันแน่?”

เกือบจะ... ทำลายความบริสุทธิ์ของมู่ซย่า

แต่เรื่องนี้เขาไม่อาจบอกอาจารย์เขาได้ มิฉะนั้นเขาเรียนไม่จบแน่นอน อีกทั้งยังถูกไล่ออกจากมหาวิทยาลัยอังกฤษอีก

สิ่งที่มหาวิทยาลัยอังกฤษให้ความสำคัญมากที่สุดนั้นไม่ใช่แค่เรื่องความสามารถและพรสวรรค์ของนักศึกษา แต่ยังรวมไปถึงนิสัยใจคอของพวกเขาด้วย

ทันทีที่เขาพูดเรื่องที่ผิดกฎหมายเช่นนั้นออกไป เขาสามารถจินตนาการถึงบทลงโทษของเขาได้ในทันที

โอวหยางโม่กัดฟันแน่นแล้วพูดว่า “ก่อนหน้านี้เธอเคยเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยจิงตู เป็นนักเรียนในความดูแลของผม ผม... เพราะไม่รู้สถานะและตัวตนของเธอ คิดว่าเธอใช้เส้นสายเข้ามา ดังนั้นจึงหาเรื่องเธออยู่บ่อยๆ ครับ”

“นาย...” อาจารย์ทำท่าจะเอ่ยปากพูดแต่ก็ไม่พูด สุดท้ายทำได้แค่กระทืบเท้าด้วยความโกรธจัด “นายมันประสาทกลับแล้ว! ตั้งแต่วันแรกที่นายเข้ามาในคณะ ฉันเคยพูดกับพวกนายทุกคนว่าให้ปฏิบัติตัวต่อคนอื่นอย่างเท่าเทียมกัน ทำไมนายถึงได้ไม่ฟังคำพูดของฉันฮะ?”

โอวหยางโม่ก้มศีรษะลงด้วยความไม่พอใจ

“ขอโทษครับอาจารย์...”

“คนที่นายควรจะขอโทษไม่ใช่แค่ฉัน!” อาจารย์ระงับความโกรธและพูดว่า “ตอนนี้วิทยานิพนธ์ของนายคงทำได้แค่พึ่งตัวเองแล้วล่ะ ฉันช่วยนายไม่ได้แล้ว และไม่คิดที่จะช่วยนายแล้วด้วย หนทางหลังจากนี้ นายเลือกเดินเองเถอะ!”

โอวหยางโม่สะดุ้งและรีบคว้าแขนเสื้ออาจารย์ที่ปรึกษา

“อาจารย์! หากไม่มีคุณช่วย ผมจะ...”

“ฉันไม่สน!” อาจารย์พูดอย่างเย็นชา “นายเองอาจจะไม่ได้มีพรสวรรค์อย่างคนอื่นเขา แต่นายอย่าลืมว่านายเองก็เป็นอาจารย์ นายไม่สามารถปฏิบัติต่อคนอื่นอย่างเท่าเทียมได้ ความหวังสุดท้ายที่ฉันมีต่อนายก็คงจบสิ้นแล้ว นายหาทางเองก็แล้วกัน!”