ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 1114

หลังจากที่อาจารย์ยืนยันแล้วว่ามู่ซย่าคือแซน เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างมีความสุขและพูดว่า “นักเรียนแซน พวกเราถามหาเธอมาตั้งนาน ไม่คิดว่าเธอจะอายุน้อยกว่าที่เขาลือกันไว้เสียอีก”

มู่ซย่ายิ้มออกมา แต่รอยยิ้มนั้นไม่ไปถึงตาของเธอ

ขณะที่อาจารย์พูด เขาหันไปที่โอวหยางโม่ที่มีสีหน้าน่าเกลียด พูดเร่งเขาว่า “นายมัวแต่ยืนบื้อทำไมอยู่เล่า? รีบมาทักทายรุ่นพี่แซนสิ!”

เมื่อได้ยินคำว่า “รุ่นพี่” สีหน้าของโอวหยางโม่ยิ่งน่าเกลียดมากขึ้นไปอีก

คนที่เขาตามหามานานแสนนาน กลับกลายเป็นมู่ซย่า!

ตั้งแต่อาจารย์พูดถึงแซนเป็นครั้งแรก เขาก็พอจะเดาได้ แต่เขาปฏิเสธอย่างหนักแน่นมาโดยตลอด

แต่เขาไม่คิดว่าคนที่ตัวเองปฏิเสธมาโดยตลอดนั้น จะเป็นมู่ซย่าจริงๆ!

ในขณะนี้ ทุกสิ่งที่เขาคิดว่าไม่สมเหตุสมผลนั้นกลับถูกต้องทั้งหมด

เช่น ตอนที่อยู่ที่สนามบิน ตอนที่มหาวิทยาลัยอังกฤษส่งเครื่องบินพิเศษไปรับมู่ซย่า

เช่น สายตาของรองอาจารย์ใหญ่เซเรน่าที่มองไปที่มูซย่า

ยิ่งไปกว่านั้น เขาเห็นมู่ซย่าอยู่ในร้านอาหารที่มีเพียงแต่อาจารย์ในมหาวิทยาลัยอังกฤษเท่านั้นที่เข้าไปได้

ที่แท้ความจริงทั้งหมดได้ปรากฏต่อหน้าเขามาก่อนแล้ว แต่เขากลับไม่กล้าคิดให้มากไปกว่านั้น

โอวหยางโม่เหงื่อซึมขึ้นที่หน้าผาก มีเม็ดเหงื่อไหลลงมา

คนเดียวที่สามารถช่วยให้วิทยานิพนธ์เขาผ่านไปได้มีแค่แซนคนเดียวเท่านั้น แต่สิ่งที่เขาทำกับมู่ซย่า มันเป็นไปไม่ได้เลยที่มู่ซย่าจะช่วยเขา

เขา... จบสิ้นทุกอย่างแล้ว!

โอวหยางโม่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น อาจารย์มีสีหน้าไม่พอใจ “โอวหยางโม่ มัวแต่ยืนทำอะไรอยู่? รีบมาทักทายสิ!”

มู่ซย่าพูดพร้อมรอยยิ้มเล็กน้อย “ใช่ ตามหาฉันมานานไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงไม่รีบมาทักทายกันล่ะ? ไม่คิดที่จะขอโทษที่ทำตัวหยาบคายกับฉันเมื่อกี๊หน่อยเหรอ?”

โอวหยางโม่กัดฟันจนเส้นเลือดบนหน้าผากปูดขึ้นมา