ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 1113

ลอสแอนเจลิส

ลอสแอนเจลิสมืดไวมาก เวลาผ่านไปแค่ชั่วพริบตาก็ถึงเวลาที่มู่ซย่านัดกับโอวหยางโม่เอาไว้

เธอรู้ดีว่าเหอเถียนกลัวโอวหยางโม่ ดังนั้นจึงโทรหาแค่จวินหรงเซวียนคนเดียว

ร้านอาหารที่จองไว้เป็นภัตตาคารหมุนชมเมืองตั้งอยู่ชั้นบนสุดของตึกไทม์ส

โอวหยางโม่มาที่ร้านอาหารพร้อมกับอาจารย์ของเขาก่อนแล้วเพื่อจองที่นั่งและนั่งรอในห้องส่วนตัวอย่างกระตือรือร้น

เมื่อเห็นว่าผ่านไปครึ่งชั่วโมงแล้วแซนยังไม่มา

โอวหยางโม่จึงอดไม่ได้ที่จะกระวนกระวายใจและถามอาจารย์ของเขาว่า “อาจารย์ คุณแน่ใจนะครับว่าแซนจะมาตามนัดของพวกเรา?”

“แน่นอน ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ให้รองผู้อำนวยการใหญ่เซเรน่าให้ช่องทางการติดต่อเธอมาหรอก?” อาจารย์พูดต่อและตบไหล่โอวหยางโม่ “ไม่ต้องกังวลไป ความหวังอยู่ตรงหน้านายแล้ว ยิ่งเวลาแบบนี้ ยิ่งห้ามร้อนรน ไม่อย่างนั้นจะทำให้แซนรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องช่วยนาย นายเข้าใจไหม?”

โอวหยางโม่สูดหายใจเข้าลึกๆ และพยักหน้าอย่างหนัก

“ขอบคุณอาจารย์ที่เตือนสติครับ”

อาจารย์โบกมือ “นั่งรออย่างอดทนเถอะ”

โอวหยางโม่ตอบกลับ “อืม” แล้วนั่งลงไป ในขณะที่กำลังจะนั่งลง มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

อาจารย์ยืนขึ้นแล้วพูดว่า “มาแล้ว”

โอวหยางโม่รีบวิ่งไปที่ประตูเปิดมันพร้อมกับรอยยิ้ม

“แซน... (รุ่นพี่)”

ก่อนที่คำว่ารุ่นพี่จะได้หลุดออกจากปากของเขา สีหน้าของโอวหยางโม่พลันแข็งทื่อไปในทันที

คนที่ยืนอยู่ตรงประตูไม่ใช่ใครอื่น เป็นมู่ซย่าคนที่เขาเกลียดนั่นเอง!

มู่ซย่าสวมเชิ้ตสีขาว กางเกงสูท มือข้างหนึ่งล้วงกระเป๋า เป็นผู้หญิงที่ดูเท่และน่าดึงดูดมากจนโอวหยางโม่รู้สึกได้ถึงออร่าที่เปล่งประกายออกมาจากตัวเธอ

แต่โอวหยางโม่ได้สติกลับมาอย่างรวดเร็ว ถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “เธอมาที่นี่ได้ยังไง?”