ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 113

“ฉัน...”

“มู่ซย่า ต่อหน้าฉัน เธอไม่จำเป็นต้องเสแสร้งทำตัวเป็นเข้มแข็ง” เยี่ยซือเจวี๋ยที่กำลังพูดอยู่ ๆ เขาก็รู้สึกว่าตัวเองพูดมากเกินไป เหมือนไม่ใช่ตัวเขา จึงรีบพูดเสริมทันที “อยู่ต่อหน้าฉัน เธอเสแสร้งไปก็เท่านั้น ไม่มีใครเสแสร้งแกล้งทำแล้วสามารถหลบสายตาของฉันไปได้หรอก ดังนั้นเธอเก็บแรงไว้เถอะ”

มู่ซย่าเมื่อครู่นี้เธอยังรู้สึกซึ้งใจต่อเยี่ยซือเจวี๋ยขึ้นมานิดหน่อย แต่ตอนนี้สีหน้ากลับเปลี่ยนเป็นเย็นชา “ขอบคุณที่ช่วยฉันเก็บแรง แต่ว่าฉันไม่เสียใจจริงๆ”

แต่ไหนแต่ไรมาเธอไม่เผยด้านที่อ่อนแอให้คนอื่นเห็น

เยี่ยซือเจวี๋ยมองเธอด้วยสายตาลึกซึ้งเล็กน้อย อยู่ ๆ ในใจก็หงุดหงิดขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ

เขาที่กำลังจะพูด แต่อยู่ ๆ ประตูห้องก็โดนเคาะขึ้นอีกครั้ง

“ชู่” เยี่ยซือเจวี๋ยทำท่าทางให้เงียบเสียง

มู่ซย่ารู้งาน รีบหลบเข้าไปในห้องนอน

แต่พอเธอเพิ่งผ่านประตูเข้าไป ก็ได้ยินเสียงของเยี่ยซือเจวี๋ยเอ่ย “ออกมาเถอะ คนของฉัน”

มุ่ซย่ารีบผลักประตูเดินกลับไปยังห้องรับแขก เห็นเพียงแต่ชายหนุ่มใส่แว่นตาที่ก่อนหน้านั้นเธอเคยเจอที่ตระกูลจวินกำลังยืนอยู่ที่ห้องรับแขก ในมือถือกระดาษทิชชูที่ห่อเส้นผมของซือถูไห่ไว้

ชายหนุ่มหยิบขึ้นมาดมเล็กน้อย ย่นจมูกถาม “ทำไมถึงมีกลิ่น?”

สีหน้าของมู่ซย่าร้อนขึ้นมา เธอใส่ไว้ในใต้รองเท้า แน่นอนว่าต้องมีกลิ่นอยู่ไม่มากก็น้อย

ในขณะที่เธออึดอัดไม่รู้จะอธิบายยังไงนั้น เยี่ยซือเจวี๋ยก็เอ่ยออกมาเสียงเรียบ “นายจะรักสะอาดมากเกินไปแล้ว ฉันแค่ถืออยู่ในมือไม่กี่นาทีเท่านั้น ถ้าหากมีกลิ่น...น่าจะเป็นกลิ่นหอมของร่างกายฉันแล้วล่ะ”

มู่ซย่านิ่งชะงัก “...”

หลัวอี้ได้ยินเช่นนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรอีก นำห่อกระดาษเก็บลงในกระเป๋าเสื้อ จากนั้นสายตาของเขาก็มองไปยังร่างของมู่ซย่า หยุดมองอยู่หลายวินาที แล้วเขาก็มองไปยังเยี่ยซือเจวี๋ยที่พันแต่ผ้าขนหนูไว้ ดวงตาเกิดความประหลาดใจเล็กน้อย