ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 1138

มู่ซย่าตื่นแต่เช้าตรู่โดยคิดว่าในเวลานี้เยี่ยซือเจวี๋ยจะยังไม่ตื่น แต่ทันทีที่เธอเปิดประตูห้องนอนก็เห็นเยี่ยซือเจวี๋ยยืนนิ่งอยู่ที่ประตู และเธอไม่รู้ว่าเขายืนอยู่ที่นั่นนานแค่ไหนแล้ว บนพื้นมีขี้บุหรี่หล่นอยู่เล็กน้อย

มู่ซย่าสะดุ้งจากนั้นจึงได้สติ และถามด้วยรอยยิ้มประหลาดใจว่า "ทำไมคุณถึงอยู่ตรงนี้คะ? คุณยืนอยู่ที่ประตูตั้งแต่เมื่อไหร่?"

"ตีห้าครับ" เยี่ยซือเจวี๋ยพูดพร้อมกับเสกช่อดอกไม้ราวกับใช้เวทมนต์

เมื่อมู่ซย่ามองดูใกล้ๆก็พบว่ามันไม่ใช่ดอกไม้ แต่เป็นช่อดอกข้าวบาร์เลย์

ดอกข้าวบาร์เลย์สีทองเป็นสัญลักษณ์ของการเปิดกิจการใหม่และยอดขายถล่มทลาย

เยี่ยซือเจวี่ยวางดอกข้าวบาร์เลย์ไว้ในอ้อมแขนของเธอ จากนั้นจูบบนหน้าผากของเธอ และกล่าวแสดงความยินดีว่า "เถ้าแก่เนี้ย ร้านใหม่เปิดกิจการขอให้ธุรกิจเฟื่องฟูครับ"

มู่ซย่ากอดดอกข้าวบาร์เลย์ด้วยความปิติยินดี และดวงตาของเธอก็เกิดหมอกโดยไม่รู้ตัว

อารมณ์ของเธอพลุ่งพล่าน เธอพูดพลางสะอื้นเล็กน้อยว่า "คุณนี่ช่าง....."

เยี่ยซือเจวี๋ยยิ้มและถามว่า "ช่างอะไร?"

"ช่างงี่เง่าน่ะสิ! ถึงแม้ว่าคุณจะต้องการส่งดอกไม้ให้ฉัน แต่ก็ไม่จำเป็นต้องรอที่ประตูห้องฉันเสียเช้าขนาดนี้นี่?"

เยี่ยซือเจวี๋ยส่ายศีรษะ "หากไม่เช้าสักหน่อยผมกลัวว่าเถ้าแก่เนี้ยที่ขยันคนนี้จะทำใจไม่ได้ที่จะมาปลุกผม และคงจะไปที่ร้านเลยนะสิ"

มู่ซย่าปิดจมูกและกระแอม

เธอไม่คิดที่จะปลุกเยี่ยซือเจวี๋ยจริงๆ

เดิมทีเขาก็ไปหาเธอที่ลอสแองเจลิสท่ามกลางตารางงานที่ยุ่งของเขา และเมื่อคืนเขายังต้องทำงานจนถึงเช้าตรู่ เธอจะปลุกเขาได้อย่างไร

มู่ซย่าเงียบไปสองวินาที จากนั้นก็ยื่นมือออกไปกอดเยี่ยซือเจวี๋ยอย่างแรง

"ขอบคุณค่ะ..."

แม้ว่าเธอจะคิดว่าเยี่ยซือเจวี๋ยงี่เง่า แต่เธอก็รู้สึกว่าตนโชคดี

การที่มีคนยินดียืนรอคุณอยู่ที่หน้าประตูก่อนรุ่งสางเพียงเพื่อจะยื่นช่อดอกไม้ให้คุณและพูดว่า "ขอให้ธุรกิจเฟื่องฟู" เธอยังจะไม่พอใจอะไรอีกล่ะ?

เยี่ยซือเจวี๋ยยื่นมือออกไปกอดเธอกลับด้วยแววตาที่อ่อนโยน

มู่ซย่ารู้สึกเพียงว่าอุณหภูมิร่างกายของเยี่ยซือเจวี๋ยถูกส่งไปยังเธอผ่านเสื้อผ้าเนื้อบาง