ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 124

เยี่ยซือเจวี๋ยมองนาฬิกา นี่มันตีสามแล้วนะ

เวลานี้โทรหาเขาทำไม

เยี่ยซือเจวี๋ยขมวดคิ้วแล้วรับสาย กดเสียงให้ต่ำแล้วถามอย่างไร้อารมณ์ “มีเรื่องอะไรครับ”

น้ำเสียงไม่พอใจของสือซูเจินดังมาจากโทรศัพท์ “คืนนี้ฉันให้แกกลับบ้านไวๆ ไม่ใช่เหรอ ฉันถ่วงเวลาให้คุณนายตระกูลกู้เล่นไพ่นกกระจอกจนถึงตอนนี้ ทำไมแกยังไม่กลับมาอีก”

เสียงของเยี่ยซือเจวี๋ยเรียบเฉย “มีงานเลี้ยง ผมดื่มเหล้าไปนิดหน่อย นอนที่โรงแรมไม่กลับไปแล้วครับ”

สือซูเจินเสียงแหลมขึ้นมาทันที “งานเลี้ยง? แกอย่าพาผู้หญิงไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้าที่งานเลี้ยงกลับมาเชียวนะ! ฉันว่านิสัย การอบรมสั่งสอนของคุณหนูใหญ่ตระกูลกู้ก็ดีอยู่ หน้าตาก็สะสวย พรุ่งนี้พวกเขาก็จะกลับฮู่เฉิงแล้ว แกรีบกลับมาดูเลยนะ!”

เยี่ยซือเจวี๋ยพูดอย่างหงุดหงิด “สองสามปีนี้ผมไม่คิดที่จะแต่งงาน แม่ไม่ต้องแนะนำผู้หญิงให้ผม”

สือซูเจินร้อนรน “ลูกคนนี้พูดแบบนี้ได้ยังไง อะไรคือไม่คิดที่จะแต่งงาน ฉันไม่ได้ให้แกแต่งงานทันทีสักหน่อย ก็แค่ให้ลองคบกันดู วันๆ แกเอาแต่ทำงานแล้วก็อยู่แต่กับเด็กสามตระกูลนั้น พวกเขาเปลี่ยนแฟนไปทีละคนทีละคน แล้วแกหล่ะ”

“ผมจะจัดการเองครับ” เยี่ยซือเจวี๋ยพูดเรียบๆ

สือซูเจิน “ชิ” แล้วพูดว่า “สองปีก่อนฉันก็ให้แกจัดการเอง ผลคืออะไร ฉันจัดงานเลี้ยงให้แกตั้งกี่งาน แต่แกกลับไม่ชอบสักคนเลย แกจะไม่ให้ฉันรีบได้ยังไง แกเองก็รู้ดี ตอนนี้ภายในบริษัทก็ไม่สงบนัก มีแต่แกมีหลานให้ฉันไวๆ ภายในถึงจะสงบได้จริงๆ”o

“ผมไม่ให้ภายในมีโอกาสวุ่นวายขึ้นมาหรอกครับ แม่วางใจได้”

“ฉัน…เรื่องบางเรื่องฉันไม่สะดวกที่จะบอกแก แต่เรื่องนี้แกจะต้องใส่ใจ รีบแต่งงานซะ”

ในใจเยี่ยซือเจวี๋ยรู้สึกหงุดหงิด สายตาหยุดอยู่ที่มู่ซย่าอย่างไม่ตั้งใจ

“แกอย่าเงียบนะ ถ้าแกไม่หาเอง งั้นฉันก็จะ…” คำพูดของสือซูเจินยังพูดไม่ทันจบ ทางฝั่งนั้นก็มีเสียงเร่งมา “คุณนายเยี่ย ตาคุณเป็นเจ้ามือแล้ว เข้าห้องน้ำเสร็จยังคะ”

“จะไปเดี๋ยวนี้ๆ…” สือซูเจินกดเสียงให้ต่ำแล้วพูดอีกว่า “ได้ยินไหม รีบกลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!”

“วันนี้ผมกลับบ้านไม่ได้แล้วครับ”

“อะไรนะ ทำไมจะกลับบ้านไม่ได้ ทางนี้ฉันถ่วงคนไว้อยู่ ไม่ว่ายังไงแกก็ต้องกลับมา!”

“ผมบอกว่า ผมกลับไม่ได้ ผมกำลังอยู่ข้างนอกกับลูกสะใภ้ในอนาคตของแม่อยู่”

“อะไรนะ!” สือซูเจินเสียงแหลมด้วยความตกตะลึง

เยี่ยซือเจวี๋ยขี้เกียจที่จะพูดอีก จึงกดปุ่มวางสายไป

เขาเดินไปข้างๆ มู่ซย่า นัยน์ตามืดมนมองไม่ชัดนัก

ในเมื่อมู่ซย่าอยากจะให้เขามอบทั้งใจและกายให้เธอ ส่วนที่บ้านก็เร่งให้เขาแต่งงาน งั้นเขาก็คงต้องจำใจยอมรับ เลือกมู่ซย่าแล้วกัน

แต่งงานกับใครก็เป็นแต่งงานเหมือนกัน ทำไมไม่เลือกคนที่มองแล้วเจริญตากัน

เวลาค่อยๆ ผ่านไป ฟ้าเริ่มสางโดยไม่รู้ตัว

มู่ซย่าตื่นมาเพราะเสียงเคาะประตู

เธอลืมตาขึ้นมาก็เห็นหน้าของเยี่ยซือเจวี๋ยอยู่ที่ฝ่ามือของเธอ ตัวของเขานอนคว่ำที่ขอบเตียงของเธอแล้วหลับอย่างสนิท

คงจะเป็นเพราะได้ยินเสียงเคาะประตู เยี่ยซือเจวี๋ยขยับหัวเล็กน้อย มู่ซย่ารีบดึงมือออกแล้วพูดเตือนเสียงเบา “มีคนเคาะประตู”

“อื้ม…”

เสียงของเยี่ยซือเจวี๋ยที่เพิ่งตื่นนอนนั้นทั้งเนือยทั้งมีแรงดึงดูด เขาลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“เยี่ย…”

หลัวอี้เดินเข้ามา ในมือถือใบผลตรวจไว้สองฉบับ