ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 133

ซือถูไห่ช่วยเธอตรวจสอบคุณนายใหญ่เยี่ย ซึ่งก็คือห้องเกมไพ่ที่สือซูเจินไว้เล่นไพ่นกกระจอก ตอนนั้นเธออยากจะไปร่วมด้วย แต่สือซูเจินกลับไม่มองเธอแม้แต่น้อย แล้วก็ให้เธอไสหัวไป แถมยังพูดว่า “ทำไมหมาแมวอะไรก็คิดว่าจะมาเล่นไพ่นกกระจอกโต๊ะเดียวกับฉันได้” ทำให้เธอเสียหน้าอย่างมาก

ตั้งแต่นั้นมาเธอก็ไม่คิดที่จะเข้าไปข้องเกี่ยวกับคุณนายใหญ่เยี่ยคนนั้นอีก จนถึงตอนนี้…

มู่ซินเย่ว์ซ่อนความไม่พอใจในใจไว้ จากนั้นพูดด้วยสีหน้ามั่นใจว่า “ต่อให้ตระกูลเยี่ยจะใหญ่โตแค่ไหน ก็กลัวคำนินทาต่างๆ ตอนนี้เป็นยุคของเทคโนโลยีดิจิตอลแล้ว ถึงเวลาเรื่องบานปลายแล้วแพร่ขึ้นไปบนอินเทอร์เน็ต ฉันว่าเธอจะไม่ยอมรับงานแต่งนี้ก็ไม่ได้แล้ว”

“เธอพูดถูก! พวกเราต้องตามไปที่บ้านเลย!” ซือถูไห่หันมานั่งมู่ซย่าว่า “ลูกไปเปลี่ยนชุดที่มันเรียบร้อยหน่อย พวกเราจะไปตระกูลเยี่ยตอนนี้เลย!”

มู่ซย่าหรี่ตาแล้วส่ายหัว พูดว่า “หนูไม่ไป”

ซือถูไห่ขมวดคิ้ว กำลังจะพูดอะไร มู่ซินเย่ว์ก็พูดขึ้นมาก่อน “ซานซาน เธออย่าดื้อสิ น้ากับพ่อเธอก็ทำเพื่อเธอทั้งนั้น มีแต่แต่งเข้าบ้านตระกูลเยี่ย ถึงจะรักษาความบริสุทธิ์ของเธอไว้ได้ ชีวิตหลังจากนี้ถึงจะราบรื่น ไม่มีเรื่องทุกข์ใจ”

มีแต่พามู่ซย่าตามไปที่บ้าน ให้ตระกูลเยี่ยยอมรับมู่ซย่าให้ได้ ถึงเวลานั้นมู่ซย่ามีข่าวอื้อฉาวออกมา ตระกูลเยี่ยไม่ปล่อยเธอไว้แน่!

อีกอย่างพอวันนี้ทำแบบนี้แล้ว คนในวงการก็รู้กันหมดแล้ว ว่ามู่ซย่าเป็นผู้หญิงใจง่าย มีคนของตระกูลเยี่ยแล้ว ยังจะไปอ่อยผู้ชายคนอื่นอีก ชื่อเสียงของเธอก็จะถูกทำลายจนหมดสิ้น

มู่ซินเย่ว์คิดวางแผนรอบคอบถี่ถ้วนอย่างมาก

ซือถูไห่มองมู่ซินเย่ว์อย่างเห็นดีเห็นงามด้วย จากนั้นก็พูดสั่งมู่ซย่าว่า “น้าเธอทำเพื่อเธอทั้งนั้น รีบไปเตรียมตัวเถอะ!”

แต่ว่ามู่ซย่าเป็นคนที่ยอมรับความลำบากโดยไม่ขัดขืนเหรอ

ถ้าเชื่อฟังแต่โดยดี งั้นมู่ซย่าก็ไม่ใช่มู่ซย่าแล้ว

เธอจะเดาไม่ออกได้ยังไงว่ามู่ซินเย่ว์คิดจะทำอะไรกันแน่

แม้เธอจะมั่นใจไม่ว่ามู่ซินเย่ว์จะทำอะไรเธอก็จะรับมือได้หมด แต่หากในวันนี้ไปตระกูลเยี่ยแล้ว เธอก็จะกลายเป็นคนที่ถูกพูดถึงในเวลาว่างของคนอื่นในช่วงเวลาหนึ่ง

เธออยากจะสืบหาความจริงเงียบๆ ไม่อยากที่จะเปิดเผยตัวตนต่อสายตาของคนอื่นๆ

อย่างน้อยตอนนี้ก็ไม่ได้

มู่ซย่ามองมู่ซินเย่ว์นิ่งๆ ยกยิ้มมุมปากแล้วพูดว่า “พ่อคะ ไม่ใช่ว่าหนูไม่ไป แต่ไม่ต้องไปต่างหาก”

ซือถูไห่ไม่เข้าใจ “หมายความว่ายังไง”

มู่ซย่าถอนหายใจแล้วพูดว่า “จริงๆ ตอนแรกหนูไม่อยากบอกพ่อกับน้าหรอกนะ เพราะว่าหนูกำลังคิดอยู่”

ซือถูไห่ไม่เข้าใจมากกว่าเดิม “คิดอะไร”

มู่ซย่าพูดด้วยสีหน้าลำบากใจแล้วก็เขินอายว่า “วันนี้ก่อนที่หนูจะออกจากโรงแรม คุณชายเยี่ยให้หนูคิดดูว่าจะเป็นแฟนเขาไหม”

“อะไรนะ!”

“อะไรนะ!”

ซือถูไห่กับมู่ซินเย่ว์สองคน คนหนึ่งรู้สึกยินดีปรีดา คนหนึ่งตกใจจนหน้าถอดสี

ซือถูไห่รีบซักถามว่า “ลูกพูดจริงเหรอ คุณชายเยี่ยยังพูดอะไรอีกไหม”

มู่ซย่าพยักหน้าด้วยความเขินอาย “พูดจริงๆ ค่ะ เรื่องแบบนี้…หนูไม่เอามาหลอกคนหรอก ถ้าท่านไม่เชื่อ ไปถามคุณชายเยี่ยได้ค่ะ หนูโทนหาเขาตอนนี้เลย”

มู่ซย่าพูดจบ ก็ทำท่าว่าจะโทรหาเยี่ยซือเจวี๋ย

“อย่าๆ!” ซือถูไห่รีบห้ามเธอไว้

ในเมื่อเยี่ยซือเจวี๋ยพูดแบบนี้แล้ว งั้นตอนนี้มู่ซย่าก็ได้เปรียบอย่างมาก โทรไปถามแบบนี้ ความได้เปรียบนี้ก็จะไม่มีแล้ว

ลูกผู้หญิง ก็ต้องสุภาพเรียบร้อยหน่อย ผู้ชายถึงจะลืมไม่ลง

ในใจซือถูไห่ดีใจจะแย่ แต่ก็แกล้งทำเป็นโกรธแล้วพูดว่า “เด็กซื่อบื้อคนนี้นี่! เรื่องสำคัญขนาดนี้ เพิ่งจะมาบอกตอนนี้ ระหว่างพ่อลูกจะมีความลับกันได้ยังไง”