ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 137

มู่ซย่าถามด้วยความไม่เข้าใจ “พ่อคะ พ่อบอกจะถ่ายทำเป็นเพื่อนหนูไม่ใช่เหรอ ไม่เข้ามาเหรอคะ”

ซือถูไห่ไอแห้ง พูดว่า “ทีมงานของพวกลูกเป็นมืออาชีพมาก พ่อไม่เข้าไปยุ่งดีกว่า ฉันไปดูทางน้าของลูกดีกว่า เธอยังมีเรื่องที่ไม่เข้าใจอยู่ พ่อกลัวว่าเธอจะทำคนเดียวไม่ไหว ลูกถ่ายทำเสร็จก็โทรมาหาพ่อนะ พ่อจะเลี้ยงข้าวทีมงานของพวกลูก”

มู่ซย่าเข้าใจทันที คงจะเป็นเพราะคำพูดของเธอก่อนหน้า ทำให้ซือถูไห่เกิดระแวงมู่ซินเย่ว์ขึ้นมา

นี่เป็นเรื่องที่ดี เธอจะได้ถือโอกาสนี้ไปดูห้องลับในห้องทำงานของแม่เมื่อก่อนว่าถูกพบหรือยัง

เธอเผยยิ้มแล้วพูดว่า “ได้ค่ะ งั้นพ่อทำงานก่อนเลยค่ะ หนูถ่ายเสร็จแล้วจะไปหานะคะ”

“ได้ งั้นลูกตั้งใจถ่ายทำนะ พ่อไปก่อน” ซือถูไห่พูด จากนั้นก็รีบหันหลังแล้วจากไป

ดูออกเลยว่า เขานี่ไม่เชื่อใจใครเลยจริงๆ ปากก็พูดว่าเป็นภรรยาที่คู่เคียงเรียงหมอนกัน แต่กลับเกิดความสงสัยเพียงเพราะคำพูดเดียวของเธอ

คนที่จิตใจไม่แน่วแน่แบบนี้ โจมตีได้ง่ายมาก แต่ในขณะเดียวกันก็โจมตีได้ยาก จะเผยเบาะแสอะไรต่อหน้าเขาไม่ได้เลยแม้แต่น้อย ไม่อย่างนั้นก็จะถูกสงสัยอย่างแน่นอน

รอยยิ้มของมู่ซย่าค้างอยู่แบบนั้นจนมองไม่เห็นแผ่นหลังของซือถูไห่ จากนั้นถึงถอยเข้าลิฟต์ แล้วให้ประตูลิฟต์ปิดลงอย่างช้าๆ

ผู้ช่วยไม่ได้สังเกตเห็นสีหน้าที่ลึกซึ้งลุ่มลึกของมู่ซย่า แกล้งถามอุบไว้ว่า “คุณซานซาน คุณจำข้อความที่ฉันส่งหาคุณได้ไหม วันนี้มีคนดูแลคนใหม่มาเลยนะ คุณอยากรู้ไหมว่าเป็นใคร”

มู่ซย่ากำลังคิดอะไรอยู่ในใจ ผ่านไปหลายวิถึงได้เอ่ยปากถาม “ใคร”

สำหรับเธอแล้ว ไม่ว่าจะเป็นใคร ขอแค่อย่าส่งผลกระทบต่อการถ่ายทำของเธอก็พอ

ผู้ช่วยส่งยิ้ม ‘แหะแหะ’ กำลังจะเอ่ยปากพูด ก็ถึงชั้นสูงสุดแล้ว ประตูเปิดออกโดยอัตโนมัติ แล้วมีคนที่รูปร่างสูงโปร่งยืนอยู่ข้างนอกพอดี

ผู้ชายที่ยืนอยู่หน้าประตูลิฟต์มีนัยน์ตาที่คมลึก ใบหน้าหล่อเหลา จมูกโด่ง รูปหน้ามีมิติ หน้าตาโดดเด่นอย่างมาก

ไม่ใช่เยี่ยซือเจวี๋ยแล้วจะเป็นใครไปได้

พอมู่ซย่าเงยหน้าก็เห็นเยี่ยซือเจวี๋ยยืนอยู่หน้าประตูลิฟต์ เธออึ้งไป จากนั้นก็นึกถึงคำที่ผู้ช่วยพูดไว้ หันไปมองผู้ช่วยด้วยความตะลึง

ผู้ช่วยยิ้ม ‘แหะแหะ’ แล้วพูดว่า “คุณซานซาน คุณชายเยี่ยก็คือผู้ดูแลการถ่ายทำหลักนะ!”

มู่ซย่ารู้สึกตะลึง

เธอคิดไม่ถึงเลยว่าผู้ดูแลหลักจะเป็นเยี่ยซือเจวี๋ย ในที่เป็นท่านประธานของเยี่ยซื่อกรุ๊ป เขาว่างขนาดนี้เลยเหรอ

ตอนแรกเยี่ยซือเจวี๋ยเตรียมจะลงไปรับมู่ซย่า พอเห็นมู่ซย่าขึ้นมาแล้วจึงเดินถอยไปก้าวหนึ่ง แล้วมองไปที่ผู้ช่วย

ผู้ช่วยนั้นมีสมาธิไม่เหม่อลอย จากไปก่อนอย่างรู้งาน

มู่ซย่ามองแผ่นหลังของผู้ช่วยที่วิ่งหายลับไป จากนั้นก็เอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจ “ทำไมนายถึงมาเป็นผู้ดูแลหลัก ทางบริษัทไม่มีงานอะไรต้องทำเหรอ”

เยี่ยซือเจวี๋ยพูดอย่างเรียบๆ “แค่ดูแลงานถ่ายทำงานเดียวเอง ใช้เวลาไม่มากหรอก อีกอย่างอยู่ทางนี้ก็จัดการงานที่บริษัทได้ ว่าแต่เธอเถอะ ฉันจริงจังกับโครงการนี้มากนะ เธอที่เป็นพรีเซนเตอร์อย่าถ่วงแข้งถ่วงขาฉันหล่ะ”

เมื่อกี้มู่ซย่าเกือบจะคิดว่าที่เยี่ยซือเจวี๋ยมาเป็นผู้ดูแลงานถ่ายทำก็เพราะเธอ พอได้ยินเยี่ยซือเจวี๋ยพูดแบบนี้ เธอเบะปากขึ้นมาทันที

โอเค เธอก็รู้อยู่แล้วว่าคิดอะไรมากไม่ได้ ดีนะที่เธอดูออกตั้งนานแล้วว่าเยี่ยซือเจวี๋ยไม่ได้คิดอะไรกับเธอเลย ไม่อย่างนั้นเธอก็จะคิดจริงๆ แล้วว่าเยี่ยซือเจวี๋ยคิดอะไรกับแน่ๆ

มู่ซย่าเบะปากแล้วพูดเรียบๆ ว่า “วางใจได้ ฉันไม่ถ่วงแข้งถ่วงขานายแน่นอน ไปกันเถอะ ฉันเริ่มถ่ายทำได้แล้ว”

ช่วงเช้าเธอลาหยุดไป ดังนั้นช่วงบ่ายก็ต้องถ่ายทำงานของช่วงเช้าให้เสร็จด้วย

แต่ผู้หญิงที่ชอบหาเรื่องคนนั้นไม่อยู่ ถ่ายทำงานของช่วงเช้าให้เสร็จก็คงจะยังมีเวลาอยู่