ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 140

เยี่ยซือเจวี๋ยวิ่งเข้ามาด้วยสีหน้าจริงจัง

มู่ซย่าลุกขึ้นมาด้วยความตกใจ “นี่นาย…”

“ระเบิดแล้ว รีบไปกันเถอะ!” เยี่ยซือเจวี๋ยจับมือเธอแล้ววิ่งออกไปข้างนอก

หลังจากคนในห้องแต่งหน้าอึ้งไปสองวิ ก็วิ่งตามไปข้างนอกเช่นกัน

มู่ซย่าถูกเยี่ยซือเจวี๋ยลากออกจากห้องแต่งหน้า ก็เห็นข้างนอกมันวุ่นวายไปหมดแล้ว มีเปลวไฟลามมาตามทางบันได

“น้ำมัน! มีคนสาดน้ำมัน!” มีคนร้องกรี๊ดแล้ววิ่งผ่านไปหน้าห้องแต่งหน้าชั่วคราวไป

มู่ซย่าวิ่งตามเยี่ยซือเจวี๋ยไปทางประตู พลางถามว่า “เป็นแบบนี้ได้ยังไงกัน มีคนเล่นตลกเหรอ”

เยี่ยซือเจวี๋ยกำลังจะพูด โทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงก็ดังขึ้นมา เป็นโทรศัพท์จากหลัวอี้

เขารีบกดปุ่มรับสาย พอรับสาย เสียงร้อนรนของหลัวอี้ก็ดังขึ้น “เยี่ย! นายอยู่ไหน ไอ้หมอนั่นถูกคนช่วยไปแล้ว แถมยังเหลือกระดาษโน้ตไว้ บอกวันนี้นายจะต้องตายแน่ ให้พวกเราอย่าเสียแรงเปล่าเลย”

“ฉันรู้แล้ว แจ้งความเดี๋ยวนี้เลย ทางตึกซือถูกรุ๊ปเกิดเหตุระเบิด”

“อะไรนะ! ระเบิด! โธ่เว้ย! จะต้องเป็นคนที่มาช่วยคนรู้ว่านายอยู่ที่นั่น ก็เลยทำแบบนี้…นายไม่เป็นอะไรใช่ไหม พวกเราจะรีบไป!”

“วางใจได้ ตอนนี้ฉันยังไม่เป็นไร แค่นี้ก่อนนะ” เยี่ยซือเจวี๋ยวางสายไป วิ่งไปด้วยแล้วก็พูดกับมู่ซย่าหปด้วยว่า “นี่ไม่ใช่การเล่นตลก แต่เป็นการโจมตีที่หวังร้าย รีบไปกันเถอะ!”

มู่ซย่าไม่ได้ถามอะไรมาก จับมือของเยี่ยซือเจวี๋ยแล้วรับวิ่งไปทางประตูทางออก

แต่แล้วตอนที่พวกเขาห่างจากประตูอีกสิบกว่าเมตร ก็พบว่ากลุ่มคนมุงกันอยู่ตรงหน้าประตูไม่ขยับแล้ว

“เกิดอะไรขึ้น ทำไมไม่ออกไป” เยี่ยซือเจวี๋ยถามด้วยเสียงเยือกเย็น

ผู้ช่วยที่อยู่ข้างหน้าวิ่งกลับมา ร้องไห้จะขาดใจตายแล้วพูดว่า “ประตู ประตูถูกล็อกไว้…ทุกคนออกไปไม่ได้ ไฟเริ่มลามมาที่ข้างล่างแล้ว ไม่รู้ว่าจะระเบิดอีกไหม…คุณชายเยี่ย คุณซานซาน พวกเราจะตายที่นี่เหรอคะ”

มู่ซย่าปล่อยมือเยี่ยซือเจวี๋ย จับมือของผู้ช่วยแล้วพูดปลอบ “วางใจได้ พวกเราจะไม่ตายที่นี่ ประตูถูกล็อกไว้ก็ทุบออกซะ!”

คนเราย่อมมีทางออกเสมอ มู่ซย่าเชื่อ ชีวิตเธอหม่ควรจะจบสิ้น ต่อให้ตาย ก็ไม่ใช่ตอนนี้ แล้วก็ไม่ใช่ตายที่นี่!

เธอให้ผู้ช่วยรออยู่กับที่ แล้วพาเยี่ยซือเจวี๋ยเดินเบียดไปทางประตูทางออก

พนักงานรักษาความปลอดภัยสองสามคนกำลังงัดประตู บางคนร้อนรนจนยกเก้าอี้ขึ้นมาแล้วฟาดไปที่ประตูกระจก

แต่แล้วมู่ซย่าก็พบว่า ไม่ว่าคนพวกนี้จะพยายามแค่ไหน บานประตูกระจกที่ดูอ่อนแอนั้นกลับไม่มีรอยเสียหายเลยแม้แต่น้อย

หนึ่งในพนักงานรักษาความปลอดภัยโยนอุปกรณ์ในมือทิ้ง ส่ายหัวแล้วพูดอย่างสิ้นหวังว่า “เปล่าประโยชน์…ตั้งแต่ปีก่อนที่ต่างประเทศถูกโจมตี กระจกทางบริษัทก็เปลี่ยนเป็นกระจกแข็งเกรด A ที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าหิน อย่าว่าแต่เก้าอี้เลย ต่อให้เป็นระเบิดก็ระเบิดไม่ออกหรอก…”

มู่ซย่าเดินเข้าไปหาพนักงานรักษาความปลอดภัย พูดด้วยเสียงเยือกเย็น “อย่าพูดหมดกำลังใจ! ประตูบานนี้ถูกอะไรล็อกไว้ ถ้าเป็นกุญแจ ก็งัดออกมาก็ได้แล้ว”

พนักงานรักษาความปลอดภัยมองเธอ ก้มหน้าพูดว่า “มันจะง่ายอะไรขนาดนั้น ประตูบานนี้เป็นประตูดิจิตอล เมื่อกี้ฉันลองที่ห้องรักษาความปลอดภัยตั้งหลายรอบแล้ว ระบบดิจิตอลมันเสียแล้ว เปิดไม่ออก…”

มู่ซย่ากำลังจะพูดอะไร เยี่ยซือเจวี๋ยก็เอ่ยปากพูด “ห้องรักษาความปลอดภัยอยู่ไหน”

พนักงานรักษาความปลอดภัยยังคงหวาดกลัวเยี่ยซือเจวี๋ยอยู่ ไม่กล้าพูดไร้สาระ ชี้ไปทางข้างบนแล้วพูดว่า “ห้องแรกของชั้นสอง…”

เยี่ยซือเจวี๋ยพยักหน้า พูดกับมู่ซย่าว่า “ระบบคงจะถูกคนอื่นแก้ไป ฉันขึ้นไปดูหน่อย เธอรออยู่ข้างล่างนะ”

“ไม่! ฉันจะไปกับนาย!”

“เวลาแบบนี้อย่าเสี่ยง รออยู่ที่นี่!”