ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 159

เยี่ยซือเจวี๋ยหันไปทันทีแล้ววิ่งไปทางมู่ซย่า

แต่ในเวลาต่อมา เขาเห็นเพียงว่ามู่ซย่าช่วยประคองซือถูไห่ขึ้นจากพื้นดิน

ซือถูไห่ไม่ได้ตีมู่ซย่าเลยแม้แต่น้อย

หลัวอี้กำลังโกหกเขา!

ให้ตายสิ!

เยี่ยซือเจวี๋ยหันมาจ้องหลัวอี้อย่างเย็นชา

หลัวอี้กลั้นเสียงหัวเราะของเขา ก้าวไปข้างหน้าแล้วถามว่า “ตอนนี้นายจะยังปฏิเสธว่าไม่ได้ชอบเธอเหรอ?”

“มันไม่เหมือนกัน” เยี่ยซือเจวี๋ยยังคงปฏิเสธ

เขารู้สึกขอบคุณและซาบซึ้งต่อมู่ซย่า ไม่ใช่ความรักระหว่างชายและหญิง

หลัวอี้ยักไหล่และไม่พูดอะไร

เยี่ยซือเจวี๋ยสามารถหลอกคนอื่นได้ แต่เขาไม่สามารถหลอกตัวเองได้

“ชอบ” อะไรแบบนี้ ต่อให้ไม่พูดออกมาจากปาก ก็แสดงออกมาทางแววตา

เขากำลังรอวันที่เยี่ยซือเจวี๋ยจะแสดงสีหน้าแบบนั้นออกมา

ทางด้านของมู่ซย่า

เธอใช้แรงประคองซือถูไห่และเกลี้ยกล่อม “พ่อคะ ลุกขึ้นเร็ว การร้องไห้มันไม่ดีต่อสุขภาพ ดึกถล่มแล้วสามารถสร้างใหม่ได้ แต่ถ้าร่างกายแย่เอาอะไรมาซ่อมก็ซ่อมไม่ได้ "

ซือถูไห่คว้าข้อมือของมู่ซย่าไว้แล้วถามว่า "เกิดอะไรขึ้น เกิดอะไรขึ้นกัน! ตอนที่ฉันเพิ่งไปมันก็ดีๆ อยู่ ทำไมตอนนี้มันถึงพังแล้ว"

สีหน้าของมู่ซย่าดูช็อคและพูดด้วยสายตาที่คับข้องใจและสับสน "ฉัน ฉันก็ไม่รู้...คุณพ่อ ฉันกลัวเหลือเกิน!"

ตอนนั้นเองที่ซือถูไห่ตระหนักได้ว่ามู่ซย่าเป็นเพียงเด็กหญิงตัวเล็กๆ เธอจะทราบสาเหตุของการระเบิดของอาคารได้อย่างไร? ไม่ถูกเผาในนั้นก็ดีแล้ว!