ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 160

ซือถูไห่ไม่พอใจกับคำพูดของมู่ซินเยว์

ไม่ว่าอย่างไร มู่ซย่าก็ทำให้เขาสูญเสียสิ่งต่างๆ มากเกินไปแล้ว เขาไม่สามารถสูญเสียบ่อเงินนี้ไปได้แล้วก็ไม่สามารถเอามันไปทิ้งได้ ไล่ให้ไปอยู่วัดอาจจะดีกว่า

ทันทีที่ความคิดนี้ผุดออกมาซือถูไห่เห็นกลุ่มพนักงานของบริษัทเดินมาทางเขา

ทันใดนั้น ซือถูไห่ก็กลืนน้ำลายหนึ่งที

นี่คือการเรียกค่าชดเชย! พวกพนักงานไร้ประโยชน์นี้!

ซือถูไห่กำลังจะวิ่ง แต่ในวินาทีต่อมา เขาได้ยินทุกคนพูดว่า "ขอบคุณครับ/ค่ะ เถ้าแก่!"

หลังจากที่ทุกคนกล่าวขอบคุณพร้อมกัน พวกเขาก็โค้งคำนับซือถูไห่อย่างสุดซึ้ง

ซือถูไห่เต็มไปด้วยความสงสัย

สมองของคนเหล่านี้เสียหรือ? นึกไม่ถึงว่าจะไม่เรียกร้องค่าชดเชยแล้วยังพูดขอบคุณเขา?

มู่ซินเยว์ก็สับสนเช่นกัน

นี่มันอะไรกัน?

มีเพียงดวงตาของมู่ซย่าเท่านั้นที่เป็นประกายและสงบ

เห็นเพียงกลุ่มพนักงานที่เลือกไปเป็นตัวแทนเดินไปที่ซือถูไห่และกล่าวอย่างซาบซึ้งว่า "เถ้าแก่ ท่านให้ห้กำเนิดลูกสาวที่ดี เรารู้สึกซาบซึ้งในความช่วยของเธอ และเรารู้สึกขอบคุณที่คุณนำเธอมาสู่โลกใบนี้ จากนี้ไป พวกเราจะถวายชีวิตให้ท่านเท่านั้น!"

ซือถูไห่เหลือบมองมู่ซย่าอย่างสับสนและถามพนักงานว่า “คุณ ทำไมคุณถึงพูดอย่างนี้ คุณหมายความว่าอย่างไร”

พนักงานมองมาที่มู่ซย่าด้วยความประหลาดใจแล้วพูดว่า “ดูเหมือนว่าเถ้าแก่จะยังไม่ทราบ ตอนเกิดระเบิดและไฟไหม้ เป็นคุณหนูคนโตที่ปลดล็อคประตูให้พวกเรา”

มู่ซินเยว์อึ้ง

ซือถูไห่ตกใจมาก เขาหันกลับมาถามมู่เซีย "เธอช่วยพวกเขาไว้หรือ"

มู่ซย่าพยักหน้า “ฉันแค่ไม่อยากตายที่ข้างในนั้น ฉันเลยวิ่งไปที่ห้องรักษาความปลอดภัยบนชั้นสองแล้วเปิดประตู”

"ไม่! ไม่ใช่แค่นั้น!"

พนักงานหญิงที่เคยกล่าวหาว่ามู่ซย่าฝ่าออกมาจากฝูงชน พาลูกชายออกมาข้างหน้าแล้วพูดว่า "คุณหนูคนโตเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยเด็กทุกคนในห้องเลาจ์เด็ก เธอคือผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตคนทำให้ได้มีพ่อแม่!"