ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 172

สรุปแล้ว เธอพอใจกับคุณหนูใหญ่ของตระกูลกู้มาก

“หว่านหว่าน มา ทักทายสักหน่อย” สือซูเจินดึงเยี่ยซือเจวี๋ย และดึงกู้หว่านหว่านลุกขึ้นแนะนำว่า “นี่คือลูกชายที่ไม่เชื่อฟังของป้า เยี่ยซือเจวี๋ย ต่อจากนี้พวกลูกจะอาศัยอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน เขาก็จบจากมหาวิทยาลัยปักกิ่ง หนูมีตรงไหนไม่เข้าใขถามเขาได้เลย”

เมื่อกี้กู้หว่านหว่าเพราะเขินนอายเกินกว่าจะมองเยี่ยซือเจวี๋ย แต่ตอนนี้ถูกสือซูเจินดึงขึ้นค่อยๆ เงยขึ้นมองเยี่ยซือเจวี๋ย

สายตานี้ทำให้กู้หว่านหว่านตกตะลึง

เมื่อเห็นความสูง คิ้วดาบ และดวงตาของดวงดาว สะพานจมูกสูงของ เยี่ยซือเจวี๋ย คนทั้งตัวก็แสดงอารมณ์ที่น่าดึงดูดและสง่างามซึ่งทำให้หัวใจของเธอเต้นเร็วเพียงแค่เหลือบมองเพียงครั้งเดียว

เธอรู้ว่าเยี่ยซือเจวี๋ยดีเลิศมาก แต่เธอไม่เคยคิดว่ารูปลักษณ์ของเขาก็จะดีเลิศขนาดนี้!

ดาราสตรีมมิ่งทางโทรทัศน์เหล่านั้นเป็นเพียงเสริมให้เด่นถ้าอยู่ต่อหน้าเยี่ยซือเจวี๋ย

นี่คือชายคนหนึ่งที่พระเจ้าเคยจุบพระพักตร์

กู้หว่านหว่านคิดว่าตัวเองเป็นคนที่มั่นคงมาก แต่เมื่อเห็นเยี่ยซือเจวี๋ย เธอไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ครู่หนึ่งและแก้มเป็นสีชมพูอ่อนๆ

ไม่มีผู้หญิงคนไหนสามารถสงบสติอารมณ์ได้เมื่ออยู่ต่อหน้าเยี่ยซือเจวี๋ย!

เมื่อเห็นสือซูเจินการแสดงออกของกู้หว่านหว่านก็รู้ว่าด้ายที่เธอกำลังจะดึงนั้นไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้ว

เธอเต็มไปด้วยความสุข รอยย่นของรอยยิ้มก็เผยออกมาแล้ว

อย่างไรก็ตามสือซูเจินหันไปมองเยี่ยซือเจวี๋ย แต่พบว่าเยี่ยซือเจวี๋ยกำลังจ้องมองที่โทรศัพท์เท่านั้น ไม่แม้แต่จะมองไปที่กู้หว่านหว่าน

ลูกชายหัวดื้อของเธอคนนี้!

สือซูเจินเร่งเร้าด้วยความโกรธ“ อาเยี่ย หยุดทำงานแล้วทักทายหว่านหว่าน!”

สิ่งทีสือซูเจินไม่รู้ก็คือ ถ้าไม่ใช่เพราะรองเท้าส้นสูงสิบเซนติเมตรของเธอ เยี่ยซือเจวี๋ยคงจะผลักเธอออกไปแล้ว

นี่เป็นการสบประมาทเหยียดหยามเธอ!

ถ้ารู้แบบนี้ เธอมีอัตราผลตอบแทน 200% เสมอ

สีหน้าของกู้หว่านหว่านซีดลงครู่หนึ่ง สงสัยว่าหน้าของตัวเองบวมเป็นหัวหมูหรือเปล่าเพราะเมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับ ดังนั้นเยี่ยซือเจวี๋ยจึงไม่อยากมองเธอเลยแม้แต่วินาทีเดียว

เยี่ยซือเจวี๋ยละสายตาไปพูดกับสือซูเจินว่า "ที่บริษัทมีเรื่องด่วน ผมไม่กินอาหารเช้าเป็นเพื่อนแม่แล้วนะครับ อีกอย่าง ระหว่างนี้ผมอาจจะนอนที่บริษัท"

ขณะที่เขาพูดนั้น ก็หันหลังกลับยกเท้าเดินออกไป

สือซูเจินมองไปที่กู้หว่านหว่านที่ถูกทอดทิ้ง หลังจากพูดปลอบใจไม่กี่คำ ก้าวเท้าเดินไล่ตามเยี่ยซือเจวี๋ย

เธอสวมรองเท้าส้นสูงจึงไม่ค่อยสะดวก ดังนั้นเธอจึงถอดรองเท้าและไล่ตามด้วยเท้าเปล่า ขวางเยี่ยซือเจวี๋ยอีกครั้ง

“เยี่ยซือเจวี๋ย! ในสายตาแกไม่มีฉันอยู่เลยใช่ไหม ฉันให้แกทักทายคนอื่นเขา แกก็แค่พยักหน้าเหรอ อีกอย่าง อะไรคือบอกว่าต่อไปจะไม่กลับมาที่บ้านแล้ว จู่ๆ แกพูดแบบนี้ จะให้คุณกู้คิดยังไง คนอื่นจะคิดว่าแกไม่ต้อนรับเขา!"