ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 173

“เธอคิดถูกแล้ว”

“อะไรนะ?” สือซูเจินไม่โต้ตอบครู่หนึ่ง ถามด้วยความประหลาดใจ

เยี่ยซือเจวี๋ยพูดอย่างเย็นชาว่า “ทำไมผมต้องต้อนรับคนแปลกหน้าด้วย แต่เนื่องจากแม่ชอบเธอ แม่ก็ให้เธออยู่ที่นี่ต่อไปเถอะ เมื่อไหร่แม่เบื่อที่อยู่กับเธอ ก็แค่บอกผมคำเดียวก็พอ”

“แก—” สือซูเจินหน้าแดงด้วยความโกรธ “แกพูดกับฉันอีกรอบ! ฉันกำลังเลือกคู่ให้ตัวเองเหรอ นี่ฉันกำลังเลือกภรรยาในอนาคตให้แกนะ!”

“งั้นก็ไม่ต้องหรอก ภรรยาของผม ผมหาเอง และตอนนี้ผมหาเจอแล้ว”

สีหน้าของสือซูเจินหยุดนิ่งครู่หนึ่ง ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงสายเรียกเข้าของเยี่ยซือเจวี๋ยดวงตาของเธอหรี่ลง ถามด้วยความประหลาดใจ “ตอนนั้นแกไม่ได้พูดมั่วซั่วเหรอ?”

เยี่ยซือเจวี๋ยไม่อยากพูดอะไรอีก เขายกนาฬิกาขึ้นมองดูเวลา พูดว่า "ผมยังมีงานต้องทำ"หลังจากนั้น ก้าวเท้าเดินออกไป

สือซูเจินตระหนักว่าเยี่ยซือเจวี๋ยไม่ได้พูดมั่วซั่วจริงๆ ดีใจมากถามว่า "ลูกสาวของใคร? การศึกษาเป็นอย่างไร? ชื่ออะไร? ฉันเคยเจอไหม?

แน่นอน ในบรรดาคำถามเหล่านี้ สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ "เป็นลูกสาวของใคร"

คนธรรมดาทั่วไปเธอไม่ยอมให้คนเข้าประตูแน่นอน

แม้ว่าในที่สุดลูกชายของเธอก็เบ่งบานแล้วก็ไม่ได้

“แม่จะได้เจอเธอแน่นอน” เยี่ยซือเจวี๋ยทิ้งประโยคนั้นไว้ แล้วขึ้นลิฟต์ตรงไปยังโรงรถใต้ดินและขับรถสปอร์ตออกไป

สือซูเจินไม่ใช่คนที่เต็มใจรอ ไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถเป็นคุณนายของตระกูลเยี่ยได้

เธอโทรหาพ่อบ้านโดยตรงเพื่อให้เขาตรวจสอบแผนการเดินทางล่าสุดของเยี่ยซือเจวี๋ย รวมถึงรายชื่อเพศตรงข้ามทั้งหมดที่เคยติดต่อกับเขา

หลังจากสั่งพ่อบ้านแล้ว สือซูเจินก็กลับไปที่ห้องอาหาร พูดขอโทษด้วยรอยยิ้ม “ขอโทษจริงๆ นะหว่านหว่าน ลูกชายของป้าเก่งทุกอย่าง แต่กับผู้หญิงไม่ค่อยจะพูด หนูอย่าโกรธเลย รอหนูคุ้นเคยกับขาก็จะดีเอง”