ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 178

เมื่อทุกคนในห้องได้ยินคำพูดของ กู้หว่านหว่านดวงตาของพวกเขาก็เปลี่ยนไปในทันใด

ผู้ช่วยผู้จัดการเซวี่ยตกใจยิ่งกว่าเดิม

คุณป้าสือ...

อยู่ที่บ้านตระกูลเยี่ย...

เขารู้ดีกว่าคนอื่นๆ ว่า สือซูเจินกำลังมองหาคู่แต่งงานที่เหมาะสมให้กับเยี่ยซือเจวี๋ย

เป็นไปได้ไหม นี่ก็คือ?

งั้นคุณมู่คืออะไร?

เพียงได้ยินคำถามที่ไร้อารมณ์ของเยี่ยซือเจวี๋ย "มีธุระอะไรไหม"

กู้หว่านหว่านรีบยกขนมหวานในมือของเธอขึ้น พูดว่า "ฉันทำขนมหวาน แต่ทำเยอะเกินไป คุณป้าสือเลยให้ฉันเอามาให้คุณและคนอื่นๆ ชิม..."

ที่ประตู มู่ซย่าซึ่งนำส่วนประกอบมาส่งแทนผู้กำกับการถ่ายทำ ก็หยุดเดินเข้าไปในประตูทันที

เธอเหลือบมองไปที่หญิงสาวและเยี่ยซือเจวี๋ยที่ยืนมองกันและกันเพียงแค่คิดว่าจะเก็บของแล้วออกไป

“ไม่ต้องแล้ว” เยี่ยซือเจวี๋ยปฏิเสธโดยตรง “ฉันไม่ชอบของหวาน”

กู้หว่านหว่านหยุดด้วยความประหลาดใจแล้วพูดว่า "แต่ว่าคุณป้าสือ บอกว่าคุณชอบขนมหวานมาก ... "

เยี่ยซือเจวี๋ยพูดอย่างเย็นชา "เมื่อก่อนฉันชอบ ตอนนี้ไม่แล้ว ตอนนี้ฉันชอบกินเกี๊ยวเท่านั้น"

เมื่อมู่ซย่าได้ยินคำพูดนี้ มือที่ถือส่วนประกอบนั้นก็แข็งตัว ส่วนประกอบในมือหลุดออกจากมือแล้วล้มลงกับพื้น ทำให้เกิดเสียง "ป้าง"

ทุกคนมองไปยังทิศทางของเสียงโดยไม่รู้ตัว

มู่ซย่าพูดอย่างเขินอาย “ขอโทษ” แล้ววิ่งออกจากห้องหน้าแดงอย่างรวดเร็ว

เยี่ยซือเจวี๋ยจ้องมองที่แผ่นหลังของมู่ซย่า ด้วยใบหน้าที่นุ่มนวลและมีรอยยิ้มเพียงครึ่งเดียว

กู้หว่านหว่านสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในการแสดงออกของเยี่ยซือเจวี๋ย มองไปที่หญิงสาวที่รีบออกจากประตูด้วยความตกใจ

เธอนึกถึงการสนทนาระหว่างเยี่ยซือเจวี๋ยและสือซูเจินที่ได้ยินในตอนเช้า คิดผู้หญิงที่แม้แต่เธอคิดว่าน่าทึ่ง ดวงตาก็มืดลงอย่างช้าๆ และมีแสงเย็นวาบผ่านดวงตาของเธอ

ที่แท้อ...คือผู้หญิงคนนั้น

พนักงานร้านกาแฟ แค่นั้นเอง

สือซูเจินต้องไม่ปลื้มแน่นอน

แต่ถึงแม้ว่ากู้หว่านหว่านจะคิดอย่างนั้น แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเกลียดชังในใจ

เป็นแค่พนักงานคนหนึ่ง ทำไมต้องขโมยความสนใจของเยี่ยซือเจวี๋ย? ?

คนแบบนั้นจะคู่ควรกับเยี่ยซือเจวี๋ยได้อย่างไร? มีเพียงเธอเท่านั้นที่สามารถคู่ควรกับเยี่ยซือเจวี๋ย!

ทางด้านเยี่ยซือเจวี๋ยเห็นว่ามู่ซย่าออกไปอย่างรวดเร็ว ไล่ตามเขาโดยไม่รู้ตัว

แต่ทันทีที่เขาวิ่งไปไม่กี่ก้าว เขาก็ถูกกู้หว่านหว่านหยุดไว้

“เยี่ยซือเจวี๋ย ขนมหวาน...” กู้หว่านหว่านคว้าที่มุมเสื้อของเยี่ยซือเจวี๋ย แล้วพูดอย่างขี้ขลาด

แววตาทุกข์ระทม ใครเห็นก็ทุกข์ใจก็สงสาร

เมื่อทุกคนคิดว่าเยี่ยซือเจวี๋ยจะดูแลเด็กหญิงตัวเล็กๆ อย่างดี...

เห็นเยี่ยซือเจวี๋ยดึงมุมเสื้อของตัวเองออกจากมือของกู้หว่านหว่านอย่างไร้ความปรานี จากนั้นเขาก็หยิบผ้าเช็ดหน้าของจิวองชี่ออกจากกระเป๋า เช็ดแรงๆ สองครั้งที่มุมเสื้อตรงกู้หว่านหว่านสัมผัส จากนั้นเขาก็โยนผ้าเช็ดหน้าลงถังขยะข้างๆ เท้าของเขาโดยตรง