ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 184

มู่ซย่าไม่สนใจสีหน้าแสนน่าเกลียดของทั้งสองคน

เธอยังคงรักษามารยาทของตัวเอง เธอก้าวเท้าเข้าไปแล้วก้มหัวพลางทักทายว่า “ป้าสือสวัสดีค่ะ ท่านมาหาฉันมีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ?”

คิ้วของสือซูเจินย่นจนเหมือนกับคำว่า “ฉวน“ เธอไม่พูดพร่ำทำเพลง พลันกล่าวอย่างตรงประเด็น “ฉันรู้เรื่องต่ำทรามของเธอกับลูกชายฉันหมดแล้ว พูดมาเถอะ เธออยากได้เท่าไหร่ถึงจะไปจากลูกชายฉัน?”

มู่ซย่าอึ้งเล็กน้อย เธอคิดไม่ถึงว่าสือซูเจินจะตรงไปตรงมาขนาดนี้ แถมยังไม่คิดถึงมิตรภาพเก่าๆ ของแม่เธอเลยสักนิด

ในเมื่อท่าททีของอีกฝ่ายเย็นชาขนาดนี้ มู่ซย่าจึงหมดความกระตือรือร้น

เธอก้าวเท้าแล้วนั่งลงตรงข้ามสือซูเจินพลางกล่าวซ้ำในสิ่งที่สือซูเจินพูดอย่างไร้อารมณ์ “เรื่องต่ำทรามของฉันกับลูกชายคุณ? ป้าสือคะ ฉันความจำไม่ดี ไม่ทราบว่าท่านพูดถึงเรื่องไหนคะ? เรื่องที่ฉันช่วยชีวิตเยี่ยซือเจวี๋ยตอนอยู่บนเกาะที่ห่างไกลผู้คนหรือว่าเรื่องที่ฉันช่วยชีวิตเยี่ยซือเจวี๋ยอีกครั้งจากเหตุการณ์ระเบิดตึกใหญ่เมื่อสองวันที่แล้ว?”

สือซูเจินเบิกตาด้วยความประหลาดใจ “เธอพูดเรื่องไร้สาระอะไรอยู่? เธอเคยช่วยชีวิตลูกชายฉันเมื่อไหร่?”

กู้หว่านหว่านที่อยู่ข้างๆ ก็อดพูดขึ้นมาไม่ได้ “คุณผู้หญิง คุณไม่ต้องพร่ามคำโกหกที่ง่ายต่อการเปิดโปงพวกนี้หรอก”

มู่ซย่าลืมตามองกู่หว่านหว่านอย่างเย็นชา

ดวงตานุ่มนวลที่แฝงความเยือกเย็นไว้ ทำให้กู้หว่านหว่านเย็นวูบที่หลัง เธอเติบโตมาในสภาพแวดล้อมที่ดีตั้งแต่เด็ก ฉะนั้นเธอเคยเห็นสายตาแบบนี้ซะที่ไหน?

กู้หว่านหว่านพบว่าตัวเองกำลังถูกสายตาของอีกฝ่ายกดดันจนไม่กล้าพูดไปชั่วขณะ

มู่ซย่าเหลือบมองกู่หว่านหว่านและไม่สนใจเธออีก จากนั้นจึงกล่าวกับสือซูเจินอย่างตรงไปตรงมา “ป้าสือคะ ถ้าหากท่านสงสัยว่าฉันกำลังพูดโกหก ท่านจะโทรไปพิสูจน์กับเยี่ยซือเจวี๋ยโดยตรงก็ได้ว่าเคยเกิดเรื่องยุ่งเหยิงทั้งสองเรื่องนี้ขึ้นระหว่างฉันกับเขาหรือเปล่า”

สือซูเจินบดฟันกรามด้านหลังด้วยความโมโห

หญิงสาวคนนี้ช่างเจรจา ไม่เหมือนกับเพื่อนเก่าที่พูดน้อยเป็นนิสัยคนนั้นเลยสักนิด เธอคงบ้าไปแล้วที่คิดว่าพวกเธอคล้ายคลึงกัน

สือซูเจินหน้าคล้ำลงทันทีเมื่อได้ยินสิ่งที่มู่ซย่าพูด เธอเอ่ยถามอย่างเดือดดาล “ทำไมลูกชายฉันจะไม่คุ้มค่ากับเงินพันล้าน!”

“นั่นสิคะ” มู่ซย่าเคาะโตะเบาๆ สองทีด้วยยิ้มที่อ่อนโยน จากนั้นก็เอ่ยปากว่า “ถ้าอย่างนั้นก็เอาเงินพันล้านมาเถอะค่ะ ถึงอย่างไรลูกชายคุณก็มีค่ามากกว่าเงินจำนวนนี้”

สือซูเจินชะงัก สุดท้ายเธอก็รู้ตัวว่าตัวเองกำลังถูกมู่ซย่ายั่วยุเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ

“ผู้หญิงอย่างเธอนี่...” เธอยืนขึ้นและพูดอย่างโกรธเคือง “เธออย่าโลภมาก! พนักงานบริการต่ำต้อยอย่างเธอ ทำงานทั้งชีวิตยังหาเงินได้ไม่ถึงหนึ่งล้าน ไม่นึกเลยว่าเธอจะอยากได้เงินถึงพันล้าน?”

“พนักงานบริการ?” มู่ซย่าขมวดคิ้วอย่างงุนงงแล้วถามว่า “ทำไมฉันถึงกลายเป็นพนักงานบริการล่ะ?”

สือซูเจินชะงักไปครู่หนึ่ง พลันหันไปมองกู้หว่านหว่าน