ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 187

สือซูเจินมองเธออย่างลึกซึ้ง พลางกล่าว “ในเมื่อเธอหาทางกลับมาได้แล้ว เธอก็ใช้ชีวิตอย่างสบายใจเถอะ อย่ากลับไปหาเงาของอดีตอีกเลย บางครั้งไม่รู้เลยจะดีเสียกว่า เจ้าตัวก็ตายไปแล้ว ต่อให้รู้ความจริง เธอจะฟื้นคืนชีพได้อีกเหรอ?”

มู่ซย่ากำฝ่ามือแน่น “อย่างน้อยฉันก็ช่วยฆ่าศัตรูของแม่ได้!”

“ถ้าหากแม่เธออยู่บนสวรรค์ ท่านก็คงจะปรารถนาให้เธอใช้ชีวิตของตัวเองอย่างมีความสุขมากกว่า”

มู่ซย่าส่ายหัว “จุดประสงค์ที่ฉันกลับมาก็คือสืบหาความจริงที่ชัดเจนและช่วยแก้แค้นให้แม่ ถ้าหากอยู่ในฐานะลูกแล้วยังทำเรื่องแค่นี้ไม่ได้ แม่ก็ให้กำเนิดฉันมาโดยเปล่าประโยชน์”

สือซูเจินมองแววตาของมู่ซย่าด้วยความชื่นชมมาขึ้น

แต่น่าเสียดายที่หลังจากนั้นเธอโบกมือปฏิเสธทันที “แต่เรื่องนี้ ฉันช่วยไม่ได้จริงๆ ตอนที่ฉันสืบหาข้อมูลเมื่อสิบปีก่อนก็หาอะไรไม่ได้เลย ตอนนี้ยิ่งไม่ต้องพูดถึง หลักฐานที่ควรมีก็คงหายไปตั้งนานแล้ว”

มู่ซย่าไม่อยากได้คำตอบที่แน่นอนจากสือซูเจินอยู่แล้ว เธอแค่อยากรู้ว่าแม่ไม่ใช่คนประเภทที่จะฆ่าตัวตายได้จริงๆ แค่นี้ก็พอแล้ว

“คำถามที่สอง” มู่ซย่าหยิบกระดาษสองใบออกมาจากในกระเป๋าเสื้อและยื่นไปตรงหน้าสือซูเจินอีกครั้ง

คราวนี้สือซูเจินไม่รีบร้อน เธอหยิบขึ้นมาดูอย่างตั้งใจ

เมื่ออ่านจนถึงบรรทัดสุดท้าย ดวงตาของสือซูเจินก็สั่นไหว พลันมองมู่ซย่าอย่างตกใจ

แววตาในครั้งนี้ ดูตกใจมากกว่าตอนที่รู้ว่ามู่ซย่าคือลูกสาวของมู่หว่าเย่ว์เสียอีก

“เธอ...” น้ำเสียงของสือซูเจินสั่นเทา “เธอไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของซือถูไห่?”

“ใช่ค่ะ” มู่ซย่าพยักหน้า “ฉันไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของซือถูไห่ แต่ฉันเป็นลูกสาวแท้ๆ ของแม่ ฉันอ่านไดอารี่ของแม่แล้ว ฉันอยากรู้ว่าพ่อแท้ๆ ของฉันคือใคร? ท่านเป็นเพื่อนสนิทของแม่ ท่านคงรู้อะไรบ้างใช่ไหมคะ”

เลือดฝาดบนใบหน้าของสือซูเจินซีดจางลง ราวกับได้ยินบางอย่างที่น่ากลัวสุดขีด

เมื่อมู่ซย่าเห็นปฏิกิริยาของสือซูเจิน จึงรู้ว่าตอนนี้เธอถามอะไรจากปากของสือซูเจินไม่ได้แล้ว

เธอพยักหน้าเป็นการบอกใบ้ว่าเธอจะไม่พูดถึงมันอีกแล้ว จากนั้นสือซู่เจินจึงคลายมือออก

ชัดเจนว่าสือซูเจินไม่อยากอยู่นานไปกว่านี้ เธอหยิบกระเป๋าขึ้นมาอย่างรีบร้อนพลางกล่าวว่า “ถ้าไม่มีเรื่องอื่นแล้ว ฉันก็ขอตัวกลับก่อน”

“รอเดี๋ยวค่ะ ป้าสือ ฉันยังมีคำถามที่สาม!” มู่ซย่าคว้าสือซูเจินไว้

สือซูเจินปิดหูไว้ทันที “ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้น!”

มู่ซย่าหัวเราะแล้วปล่อยมือ “ท่านวางใจเถอะ คำถามนี้ไม่เกี่ยวข้องกับคำถามเมื่อครู่”

สือซูเจินเอามือออกจากหูด้วยความสงสัย